Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

*** Τεράστιο ματς αύριο βράδυ· τελικός «Κόπα Λιμπερταδόρες».
«Ρίβερ Πλέϊτ-Μπόκα Τζούνιορς». Το Απόλυτο «Superclásico».
Ο επαναληπτικός τού 2-2 στο «Λα Μπομπονέρα».
Ένας αγώνας που το αποτέλεσμά του θα αναδείξει
τον κυρίαρχο τής Αμερικανικής Ηπείρου.
Όμως, ας πάμε επτά χρόνια πίσω,
ώστε να εικονογραφήσουμε το θέμα που θα συζητήσουμε στη συνέχεια…

*** 26 Ιουνίου 2011. Γήπεδο «Μονουμεντάλ».
Η Ρίβερ Πλέϊτ δίνει τον επαναληπτικό αγώνα
για τα «play-outs» τού πρωταθλήματος Αργεντινής,
με αντίπαλο την έως τότε άσημη Μπελγκράνο.
Στο πρώτο ματς έχει ηττηθεί με 2-0
και χρειάζεται νίκη με δύο τέρματα για να παραμείνει στην κατηγορία 
(καθώς όπως συμβαίνει και στο «Κόπα Λιμπερταδόρες»- 
δεν μετράει το εκτός έδρας γκολ,
ενώ στη συνολική ισοπαλία
η ομάδα που αγωνίζεται στην υψηλότερη κατηγορία έχει το προβάδισμα).

Όλα ξεκινούν ευοίωνα εκείνο το απόγευμα·
στο 6ο λεπτό η Ρίβερ ανοίγει το σκορ.
Όμως, η συνέχεια δεν είναι ανάλογη·
η μπάλα έχει αποφασίσει να παίξει το παιχνίδι τής Αρχαίας Τραγωδίας,
οι γηπεδούχοι χάνουν ευκαιρίες
και η Μπελγκάνο πετυχαίνει σε μία αντεπίθεσή της, στο 62ο λεπτό,
ένα απίστευτα τυχερό γκολ.

Το βασανιστήριο δεν έχει τελειώσει ακόμη.
Στο 70ό λεπτό η Ρίβερ παίρνει πέναλτι
και έχει τη μεγάλη ευκαιρία να ξαναμπεί στη διεκδίκηση τής παραμονής.
Το χάνει.

*** Όλη αυτήν την ώρα,
οι εξέδρες τού γηπέδου
-εξαιρουμένης τής μικρής κερκίδας των φιλοξενουμένων-
έχουν μετατραπεί σε μία «Γκαλερί Δυστυχίας».
Πρόσωπα αποσβολωμένα, απεγνωσμένα, θλιμμένα, πενθούντα.
Ναι μεν δεν έχει υπάρξει θάνατος, αλλά υπάρχει Πένθος.
Ας δούμε αυτά τα πρόσωπα που απαθανάτισε ο τηλεοπτικός φακός…











Πώς γίνεται το 1-1 να σημαίνει «Συντριβή»;
Και όμως γίνεται…

*** Εκείνο το ματς ολοκληρώθηκε εν’ μέσω επεισοδίων.
Οι ποδοσφαιριστές τής Ρίβερ κλαίγανε απαρηγόρητοι στον αγωνιστικό χώρο,
την ώρα που κάποιοι οπαδοί τής ομάδας
προσπαθούσαν να σβήσουν το Πένθος διά τής Βίας.
Το ξέραν’ και οι ίδιοι οι οπαδοί·
ουδεμία πράξη βίας, ουδέν ξέσπασμα μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω·
η αγαπημένη τους ομάδα θα εγνώριζε την «Ντροπή τού Υποβιβασμού».

*** Επιστρέφουμε στο σήμερα…
Νοιώθω ήδη φορτισμένος βλέποντας τις φωτογραφίες
και συλλογιζόμενος τα συναισθήματα που εκπέμπουν αυτά τα πρόσωπα.
Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις διαφορετικούς ανθρώπους,
διαφορετικά πρόσωπα, διαφορετικούς μορφασμούς,
να σού διηγούνται την ίδια ιστορία.

Άραγε,
ο «Θεός τού Ποδοσφαίρου» αισθάνεται ότι χρωστάει κάτι στη Ρίβερ
από εκείνο το απόγευμα τού καλοκαιριού
που χαράχτηκε στη μνήμη τής ομάδας
ως η πιο χειμωνιάτικη μέρα τής ιστορίας της;

*** Και φτάνω στην κομβική ερώτηση..:
Θα δεχόσασταν να υποβιβαστεί η ομάδα σας,
αν ξέρατε ότι αυτή η συνθήκη θα απετελούσε την προϋπόθεση
για να παίξει σε έναν ευρωπαϊκό τελικό..;

Ναι, ξέρω, η απάντηση δείχνει εύκολη.
Αν σκεφτούμε με βάση τα μικροαστικά ποδοσφαιρικά δεδομένα τής χώρας μας,
φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν πολλοί αυτοί
που θα αρνούνταν μία τέτοια συμφωνία με τον Μεφιστοφελή
(ιδίως οι Αεκτζήδες, που έχουν ήδη βιώσει την οδύνη τού υποβιβασμού).

Όμως, για να σκεφτούμε με πιο ανοιχτούς ορίζοντες…
Ποιος σύλλογος με πλεόνασμα ευρωπαϊκών διακρίσεων και τίτλων
θα δεχόταν έναν τόσο υποτιμητικό συμβιβασμό;
Αυτό που για εμάς είναι «δίλημμα πολυτελείας»,
για άλλους είναι «δίλημμα κατάντιας».

Χώρια που αν σπεύσατε να απαντήσετε καταφατικά,
επί τής ουσίας αφαιρείτε και καταργείτε την «Ουσία των Στιγμών».
Τα λυπημένα πρόσωπα που είδαμε,
είναι εξόχως σεβαστά διότι δεν γνωρίζουν το μέλλον
και δεν έχουν την παραμικρή υπόνοια,
ότι επτά χρόνια αργότερα θα συνωστίζονται στο ίδιο γήπεδο,
με την ελπίδα ότι στο τέλος τού αγώνα
θα έχουν βιώσει τη μεγαλύτερη καύλα τής ζωής τους.
Ως εκ’ τούτων, το ερώτημά μου ήταν καθαρά προβοκατόρικο.

*** Έως τώρα έχω μιλήσει μόνο για τη Ρίβερ. 
Δεν είναι ότι σε συνολική προσέγγιση τη συμπαθώ παραπάνω από τη Μπόκα· 
απλώς, 
έχω μελετήσει επανειλημμένως τα στιγμιότυπα τής 26ης Ιουνίου 2011
και -κατά κάποιον τρόπο- αύριο το βράδυ θα έχω «συναισθηματικό φαβορί».

Βεβαίως, οι δύο ομάδες είναι σχεδόν ισοδύναμες
(με τη Ρίβερ να έχει ένα μικρό προβάδισμα,
που σε τέτοια ματς δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο),
αλλά το στοιχείο στο οποίο θέλω επίσης να σταθώ είναι η… Αγωνία.

Φαντάζεστε να παίζει τελικό «Τσάμπιονς Λιγκ» η ομάδα σας
και ο άλλος φιναλίστ να είναι ο «μισητός αντίπαλός» σας..;

Ας το συγκεκριμενοποιήσω για να το κάνω ακόμη πιο έντονο..:
Επί παραδείγματι,
εσείς οι Παναθηναϊκοί,
φαντάζεστε να παιζόταν τελικός «Τσάμπιονς Λιγκ»
ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στον Ολυμπιακό;
Και αντιστρέφοντάς το,
εσείς οι Ολυμπιακοί,
φαντάζεστε να παιζόταν τελικός «Τσάμπιονς Λιγκ»
ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό;

Μία τέτοια αναμέτρηση δεν θα μετριόταν σε γκολ,
αλλά σε καρδιακά επεισόδια.
Και όσοι επιζούσαν από την αφόρητη αγωνία,
θα κυκλοφορούσαν σε όλην την υπόλοιπη ζωή τους ως ζόμπι·
νικητές και ηττημένοι θα ήταν όλοι ζόμπι.

Οπότε, κάτι ξέρουν οι ομάδες μας και δεν πάνε τελικό Ευρώπης.
Για την υγεία μας το κάνουν…


Απόφθεγμα Ημέρας:
Τα δάκρυα τού Ηττημένου
έχουν πάντοτε μεγαλύτερη αξία από τα δάκρυα τού Νικητή.

ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Όσα θα συμβούν το τριήμερο…
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…

*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!

*** Τη Δευτέρα πάλι…

Ο Αθλητάμπουρας

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης