Ας μη βιαστούμε να θεωρήσουμε τον αγώνα – ρεβάνς με το Ισραήλ εύκολο και τη νίκη απλή διαδικασία, αφού ήδη στο Τελ Αβίβ φάνηκαν κάποια στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Κατ’ αρχήν, η ισοπαλία 1-1 ήταν ένα αποτέλεσμα όχι για δάκρια, αλλά ούτε και για χαρούλες.
Κάποιες στιγμές – που ζορίσαμε τους γηπεδούχους – η ομάδα τους δεν έδειχνε ανώτερη από τον Αγροτικό Αστέρα, υστερώντας έναντι των δικών μας παικτών. Κι’ όμως, προς το τέλος, χάθηκαν δύο εύκολα ελληνικά γκολ από κοντινές κεφαλιές που δύσκολα έχουν ξαναχαθεί σε σοβαρά παιγνίδια. Ακολούθως, φάνηκε καθαρά η κόπωση (λόγω έλλειψης αγώνων στα πόδια τους) τόσο του Γκέκα όσο και του Μπασινά.
Το ότι οι δύο παίκτες της Πόρτσμουθ είχαν σπέσιαλ απόδοση, οφείλεται στο πείσμα τους, την πείρα τους και στην εξαιρετική τους κλάση. Ο Ρεχάγκελ, έπρεπε να διαχειριστεί πολύ νωρίτερα την κόπωση των δύο κορυφαίων της εθνικής (αμέσως μετά την ισοφάριση). Πάντως, όταν το έκανε, ρίχνοντας στον αγώνα τον Σαμαρά (και τον Πατσατζόγλου) η ελληνική ομάδα ξαναβρήκε ταχύτητα και «καθαρό μυαλό», που έλεγε παλιά ο Βασιλάκης ο Δανιήλ (καλή του ώρα).
Την Τετάρτη στο Παγκρήτιο στάδιο του Ηρακλείου θα έχουμε το δεύτερο μέρος της περιπέτειας με το Ισραήλ, μόνο που αυτή τη φορά εμείς θα έχουμε το άγχος του αποτελέσματος, στοιχείο που συχνά καταστρέφει τόσο το «μπορώ», όσο και το «θέλω», αν δεν είσαι έτοιμος να το αποβάλεις. Συμπερασματικά, παραμένουμε μέσα στον στόχο της πρόκρισης, αλλά ο χερ Ρεχάγκελ οφείλει το ταχύτερο δυνατό να δώσει ευκαιρίες σε νέους παίκτες, ώστε κάποια στιγμή, ετοιμοπόλεμους να τους ρίξεις τη μάχη (και κανένα αριστεροπόδαρο, παιδιά!).
Και κάτι για τον κορυφαίο της ομάδας μας Γκέκα. Ο Φάνης, με την απόδοσή του αλλά και το έξυπνο γκολ δεν απέδειξε στο ελληνικό κοινό κάτι το καινούργιο (πρώτος σκόρερ της ομάδας είναι άλλωστε!). Όμως, έστειλε ένα μήνυμα με σαφές νόημα στα νερόβραστα καλόπαιδα της ηγεσίας (τεχνικής και… διοικητικής) της Πόρτσμουθ. Ότι οφείλουν να σέβονται τον Έλληνα διεθνή στράικερ, και να του προσφέρουν κάτι, από το τίποτα!
