Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Γιάννη, σε χαιρετώ…
Πάνε επτά μήνες από την τελευταία φορά που σού απηύθυνα πόνημά μου
και έκτοτε τηρώ την -υψίστως δυνατή- δημοσιογραφική σιγή και διακριτικότητα,
σεβόμενος την προσωπική τραγωδία που εβίωσες και βιώνεις από τον Απρίλιο.
Γιάννη, η πιο σκληρή και συνάμα ρεαλιστική συμπύκνωση τής ύπαρξής μας,
είναι το ανάλγητο στερεότυπο «Η Ζωή συνεχίζεται…»,
που μάς συντρίβει διότι μάς τονίζει ότι ο διχοτομητής Θάνατος
θα υπάρχει εσαεί για να μάς χωρίζει σωματικώς από πλάσματα που αγαπήσαμε,
αλλά ταυτοχρόνως μάς προσφέρει παρηγόρια διότι αποτελεί «Κοινή Μοίρα».
Εκεί ακριβώς, λοιπόν,
μέσα από τις μεταιχμιακές ψυχολογικές και πνευματικές ζυμώσεις
που αναπτύσσονται εντός μας προκειμένου να αντεπεξέλθουμε στο «Απευκταίο Θαύμα»,
έρχεται νομοτελειακώς και αναποφεύκτως να μάς κατακλύσει το «Αίσθημα τής Ματαιότητας».
Γιάννη, περιδιαβαίνουμε τη Ζωή έχοντας ως σύμφυτο συνοδοιπόρο το «Εγώ» μας,
οπότε φτάνουμε συχνά να θεοποιούμε κάθε τι που διεγείρει αυτόν τον εσωτερικό δυνάστη μας.
Γιάννη, καλά τα Φράγκα, καλή η Εξουσία,
αλλά -ευτυχώς- ΔΕΝ είμαστε αθάνατοι, Γιάννη.
Γιάννη, λέω «Ευτυχώς (και όχι δυστυχώς) που δεν είμαστε αθάνατοι.»,
διότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα επρόκειτο για αδιανοήτως τρομακτική συνθήκη,
όπου η Απληστία και η Αδικία θα διαχρονίζονταν άνευ εμποδίων.
Ο Θάνατος είναι ο Ύψιστος Δημοκράτης.
Γιάννη, ο Θάνατος είναι ο Διδάσκαλος τής Ματαιότητας.
Γιάννη, ο Αριστοτέλης Ωνάσης (ήτοι, ένας «Υπερ-Αλαφούζος»),
το 1973 εδήλωνε «Είμαι ο φτωχότερος άνθρωπος τού κόσμου.»,
όταν τού ανακοινώθηκε ότι ο λατρεμένος του γυιος είχε φύγει από τη ζωή.
Ναι, ο πλουσιότερος άνθρωπος τής εποχής του,
αυτός που διέπραττε άνευ δισταγμού «θεσμικά (επιχειρηματικά) εγκλήματα»
και πορευόταν με το άκρως επιδεικτικό μότο
«Ο μόνος κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.»,
αυτός τώρα εσύρετο με τον πιο οδυνηρό τρόπο στη «Συνειδητοποίηση τής Ματαιότητας».
Γιάννη, θεωρώ ότι είσαι ένας καλός άνθρωπος.
Γιάννη, δεν είμαι αφελής ώστε να πιστεύω πως
-όντας δισεκατομμυριούχος, εφοπλιστής, μιντιάρχης, ποδοσφαιρικός παράγων-
απέχεις πλήρως από το «Θεσμικό Έγκλημα»,
όμως θεωρώ ότι έχεις καλή ψυχή
(εν αντιθέσει με έτερους παράγοντες που είναι σάπιοι μέχρι το μεδούλι).
Γιάννη, ένας άνθρωπος που έχει στο κανάλι του εκπομπή για τα Ζώα («Pet Stories»),
εκπομπή για τα «Άτομα ΜΕ Αναπηρία» («Μέλλον Ένα»)
και προωθεί διαρκώς την Περιβαλλοντική Ευαισθητοποίηση («Όλοι Μαζί Μπορούμε»),
αποκλείεται να μην έχει καλή ψυχή.
Όμως, Γιάννη,
έχουν κι οι καλόψυχοι άνθρωποι τα σκοτάδια τους και τις σκιές τους,
που μετατρέπονται σε «μαύρες σελίδες» για τούς ίδιους,
αλλά -ενίοτε- και για τούς ανέφταιγους που υφίστανται αντανακλαστικώς τις επιπτώσεις.
Γιάννη, έχεις γεμίσει το «Πράσινο τού Παναθηναϊκού» με «μαύρες σελίδες».
13 χρόνια χωρίς Πρωτάθλημα.
Ο Μεγαλύτερος και Σπουδαιότερος Ελληνικός Σύλλογος
-ναι, ο Μεγαλύτερος και ο Σπουδαιότερος,
καθώς δεν προσμετράται το σωματείο που εκπροσωπεί τη σαθρή Νεοελλάδα-
έχει ήδη 13 χρόνια να κατακτήσει το Πρωτάθλημα επί τής ηγεσίας σου (15 συνολικώς)
και οδεύει ολοταχώς για ακόμα μία αποτυχημένη χρονιά.
Γιάννη, περνάν’ τα χρόνια, ο Χρόνος είν’ αμείλικτος,
η περιορισμένης διάρκειας αθανασία που λέγεται «Ζωή» βαίνει αδιαλείπτως μειούμενη,
οπότε, ό,τι καλό έχεις να κάνεις για την ομάδα, πρέπει να το κάνεις τώρα.
Γιάννη, τώρα πια το μοναδικό «ό,τι καλό» που (σού) έχει απομείνει να πράξεις,
είναι να εμφανιστείς -το συντομότερο δυνατόν-
και να ανακοινώσεις με τη δέουσα ευσέβεια ότι «Πωλείται ο Παναθηναϊκός».
Γιάννη, δεν πάει άλλο·
στις 14 Φεβρουαρίου σού έγραφα «Γιάννη Αλαφούζο, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ;»
(μετά την εξευτελιστική ήττα από τη Βίκινγκουρ),
στις 24 Φεβρουαρίου σού έγραφα «Γιάννη Αλαφούζο, ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ.»
(μετά την εξευτελιστική ήττα από τη Λαμία),
κι όμως είσ’ ακόμα εδώ
-ωσάν θλιβερό «Λιωμένο Παγωτό» που επιβεβαιώνεται από λιγοστούς απόπατους γλείφτες-
επιφέροντας ακόμη μεγαλύτερη βεβήλωση στην «Παναθηναϊκή Ιστορία».
Γιάννη, για να σού περιγράψω την κατάσταση χρησιμοποιώντας τα χρονολογικά δεδομένα σου,
όταν ανέλαβες τον Παναθηναϊκό ήσουν 55 ετών·
οι συνομήλικοί σου, λοιπόν, οι τότε 55χρονοι και νυν 68χρονοι,
γηράσκουν βιώνοντας τις πίκρες που τούς κληροδοτούν οι επιλογές σου
(εδώ, μάλιστα, παρατηρείται η σπάνια εξαίρεση να μην ισχύει το πρώτο σκέλος τής ρήσης
«Μοιρασμένη Λύπη, Μισή Λύπη. Μοιρασμένη Χαρά, Διπλή Χαρά.»,
καθώς οι μοιρασμένες λύπες επιτείνουν έτι περαιτέρω το βαρύ συναισθηματικό φορτίο
και αυταποδείκτως δεν περιορίζονται σε συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία).
Εν κατακλείδι, Γιάννη, δεν σέβεσαι τούς πιτσιρικάδες Παναθηναϊκούς,
δεν σέβεσαι τούς μεσήλικους Παναθηναϊκούς, δεν σέβεσαι τούς ηλικιωμένους Παναθηναϊκούς,
δεν σέβεσαι τούς -κάθε ηλικίας- Παναθηναϊκούς που έφυγαν από τη ζωή
έχοντας ξεχάσει αυτήν την υπέροχη παιδική «Χαρά τού Πρωταθλήματος».
Γιάννη, η απόλυτη ξευτίλα σου είναι ότι,
αρκετοί οπαδοί -όταν σε αξιολογούν διλημματικώς-
προτιμούν πια την έσχατη κατάντια που λέγεται «Υποβιβασμός»,
η απόλυτη ξευτίλα σου είναι ότι,
αρκετοί οπαδοί θεωρούν πως η προχθεσινή ενωτική ανακοίνωση
-μετά την ντροπιαστική ήττα από την Κηφισιά-
ήταν μία επιτηδευμένη κίνηση που στηρίχθηκε στην «Τεχνητή Νοημοσύνη»
(αποτυπώνοντας έτσι, την εκπεμπόμενη «Αίσθηση τής Επιτήδευσης»),
η απόλυτη ξευτίλα σου είναι ότι,
πολλοί οπαδοί σκέφτονται
πως θα σού δώσει το επερχόμενο ντέρμπι ο πάλαι ποτέ συνεταίρος σου
για να σε κρατήσει στον Παναθηναϊκό,
η απόλυτη ξευτίλα σου είναι ότι,
σε δοξάζουν -με διάθεση ειρωνείας και πικαρίσματος προς τον Κόσμο τού Παναθηναϊκού-
οι οπαδοί τού σωματείου που στη Συλλογική Συνείδηση είναι συνώνυμο
με την «Τρούμπα», με την «Παράγκα», με την «Εγκληματική Οργάνωση», με τη «Συμμορία».
Γιάννη, διαπράττεις κοινωνικό ανοσιούργημα.
Γιάννη, αναρωτιέμαι γιατί δεν παραδίδεσαι επί τέλους στη «Λύτρωση τής Ματαιότητας».
Εν μέρει σε δικαιολογώ, καθώς φοβάσαι ότι έτσι θα προσυπογράφεις τη Θνητότητα,
οπότε -δειλός γαρ και απολύτως ευάλωτος-
προτιμάς να διαιωνιστείς μέσα από τα ολέθρια σφάλματά σου.
Γιάννη, ξέρεις γιατί σού μιλάω με οικειότητα, με συμπάθεια, έως και με τρυφερότητα;
Επειδή σε λυπάμαι.
Σε λυπάμαι επειδή εσύ, ένας άνθρωπος με περιβαλλοντικές ευαισθησίες,
περιβάλλεσαι στον Παναθηναϊκό από τοξικά υπανθρωπάρια
που δεν θα τα ανεχόταν ακόμη κι ο πιο αν(θ)εκτικός σκουπιδότοπος.
Σε λυπάμαι κι ας φταις, σε λυπάμαι κι ας είσαι ο (σχεδόν) αποκλειστικός υπεύθυνος,
διότι αυτή η γαμημένη κλεψύδρα που λέγεται «Ζωή» συνεχίζει την αμείλικτη ροή της,
μετατρέποντας ακόμη και τούς πρεσβευτές τού δόγματος
«Ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.»
σε τρομαγμένα παιδιά που χρειάζονται ένα χάδι και μία αγκαλιά.
Γιάννη, παρά το γεγονός ότι θεωρώ πως είσαι φιλότιμος άνθρωπος
(το Φιλότιμο, μάλιστα, εξηγεί επαρκώς τη στήριξή σου σε ακατάλληλα πρόσωπα),
επέλεξα να αναρωτηθώ -μέσω τού σημερινού τίτλου- αν έχεις ίχνος φιλότιμου,
διότι η επιμονή που επιδεικνύεις στο παταγωδώς αποτυχημένο μοτίβο σου
και η παραμονή σου στην ομάδα ενώ είσαι παντελώς ανεπιθύμητο πρόσωπο,
καθιστούν επιβεβλημένη τη διατύπωση τής συγκεκριμένης απορίας.
Γιάννη, κλείνω ετούτο το άρθρο με παντελώς ασυνήθιστο τρόπο,
καθώς επέλεξα να αναδημοσιεύσω και να ενσωματώσω εδώ
-αντί να περιοριστώ σε απλές παραπομπές μέσω των σχετικών συνδέσμων-
τα δύο άρθρα που ανήρτησα για εσένα τον Φεβρουάριο.
Αυτά τα πονήματα, λοιπόν, έσονται εις αυθύπαρκτην τριλογίαν,
προκειμένου να (επαν)αναγνωστούν από άπαντες,
προκειμένου να αποτελέσουν την -έστω μονομερή εκπλήρωση-
τής επιβεβλημένης συνέντευξης Τύπου
που επί χρόνια αποφεύγεις λόγω δειλίας, ενοχών και (ενδεχομένως) τύψεων,
προκειμένου εν τέλει,
εσύ, άπαντες οι Παναθηναϊκοί, μα και ο «Ιστορικός τού Μέλλοντος»,
να έχετε συμπυκνωμένη τη 13ετή δυστοπία σου
(ιδίως το «Γιάννη Αλαφούζο, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ;»,
δεν συνιστά απλώς μία «σφαγή με το βαμβάκι»,
αλλά -όπως το έχω προσδιορίσει εγώ- είναι «χάδι με το ξίφος»).
…
Γιάννη, σε αποχαιρετώ με πρωθύστερη μεταφυσική εικονοπλασία…
Αν ήμασταν στην Αρχαιότητα,
όταν κάποτε θα εγκατέλειπες -εύχομαι, υπέργηρος- τα Εγκόσμια,
ετούτα τα πονήματα θα έπρεπε κατ’ επιθυμίαν σου να ήταν τα πολύτιμα κτερίσματά σου,
διότι θα σε βοηθούσαν να είχες την κάλλιστη μετεμψύχωση.
Γιάννη, αποχαιρέτα τον, τον Παναθηναϊκό που έχασες…
Ο Αθλητάμπουρας
.
ΤΙΤΛΟΣ: Γιάννη Αλαφούζο, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ;
ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ: Ανοιχτή επιστολή στον μεγαλομέτοχο τού Παναθηναϊκού.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 14 Φεβρουαρίου 2025
(https://www.zougla.gr/sports/gianni-alafouzo-giati-den-fevgeis/)
*** Γιάννη Αλαφούζο, ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ…
Γιάννη Αλαφούζο,
έφτασε η απρόσμενη ώρα που θα σού μιλήσω ωσάν να είμαστε φίλοι,
έφτασε η απρόσμενη ώρα που θα σού μιλήσω ωσάν να είμαι φίλος σου,
έφτασε η απρόσμενη ώρα που θα σού μιλήσω ωσάν να είσαι φίλος μου
(εννοείται ότι ΔΕΝ είμαστε φίλοι,
οπότε το παρομοιωτικό «ωσάν» βρίσκει εδώ την απόλυτη γλωσσική εφαρμογή του).
Γιάννη Αλαφούζο,
το παρόν πόνημα υπήρχε ήδη σχηματισμένο στη σκέψη μου επί μακρό διάστημα,
αλλά η χθεσινή εξευτελιστική ήττα τού Π.Α.Ο. από την άσημη Βίκινγκουρ
καθιστά πλέον ως επιτακτική ιστορική χρεία το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών.
Γιάννη Αλαφούζο,
έχω γράψει -κατά καιρούς, και ορμώμενος από σημαντικά γεγονότα-
πληθώρα επικριτικών άρθρων για τη διοίκηση που ασκείς στον Παναθηναϊκό,
αλλά σήμερα θα πάω ευθέως κόντρα προς όλους τούς καταπέλτες μου,
θα παρακάμψω άπασες τις παγιωμένες ενστάσεις που έχω για το πρόσωπό σου,
θα ερμηνεύσω άπασες τις μεταιχμιακές και αμφιλεγόμενες καταστάσεις υπέρ σου,
θα σού μιλήσω με οικειότητα, με τρυφερότητα, με συμπαράσταση.
…
Γιάννη,
ήγγικεν γαρ το «Πλήρωμα τού Χρόνου»
που η ερώτηση «ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ;» αποκτά τη δυναμική συνέντευξης,
καθώς αγγίζει τον πυρήνα τής υπερ-δεκαετούς δυστοπίας και ανάγεται σε ηθογραφία.
Όμως, ακριβώς επειδή αυτή η κεφαλαιώδης απορία φέρει αρνητικό φορτίο,
εγώ θα σού υποβάλω την πρόδρομη -και σαφώς πιο συναισθηματική- ερώτηση:
«ΓΙΑΤΙ ΜΕΝΕΙΣ;».
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Υπό την -κατ’ ευφημισμόν- ηγεσία σου,
ο Παναθηναϊκός απαξιώθηκε πλήρως σε Ελλάδα και Ευρώπη,
φτάνοντας να έχει ήδη συμπληρώσει δώδεκα χρόνια χωρίς Πρωτάθλημα
(συνολικώς είναι δεκατέσσερα τα χρόνια)
και -όπως δείχνουν εφέτος τα πράγματα- το ντροπιαστικό ρεκόρ θα αυξηθεί έτι περαιτέρω.
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Για να καταφέρεις να σπάσεις την «κατάρα»;
Για να κατακτήσει η ομάδα ένα Πρωτάθλημα;
Δεν διανοούμαι ότι αυτός ο στόχος μπορεί πια να αποτελεί κίνητρο παραμονής.
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Για να καταφέρεις κάποια στιγμή να μην πρωταγωνιστείς στις κατάρες των φιλάθλων;
Για να φτάσουν οι σημερινοί καταραστές σου να γίνουν αποθεωτές σου;
Ουδέποτε πρόκειται να υπάρξει ετούτη η ανατροπή.
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Μήπως έχεις αναπτύξει ένα ιδιότυπο «Σύνδρομο Στοκχόλμης»
όπου είσαι ταυτοχρόνως ΚΑΙ Θύτης, ΚΑΙ Θύμα;
Είσαι ιδρυματισμένος με τη διττή-συγκοινωνούσα-αμφίδρομη ομηρία;
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Ορθώς έχεις αποφασίσει να μη μετέρχεσαι τις παραποδοσφαιρικές μεθόδους
που διαχρονικώς χρησιμοποιεί η «Παράγκα-Εγκληματική Οργάνωση-Συμμορία»,
όμως εκτίθεσαι ανεπανορθώτως όταν τα δικά σου «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» ,
επιδίδονται -τηρουμένων των αναλογιών- σε αντίστοιχες τακτικές
για να καθαγιάζουν την παρακρατική κυβέρνηση
(βλέπε: «Υποκλοπές», «Τραγωδία των Τεμπών», και ούτω καθ’ εξής…).
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Επιμένεις να υποβάλλεσαι σε αυτήν την παρατεταμένη ψυχοφθόρο δοκιμασία,
η οποία υπόκειται σε διαρκή ανατροφοδότηση
και δεν έχει καν την ελάχιστη προοπτική αναστροφής τού κλίματος.
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Το Κάλλιστο που σού απομένει να πράξεις, ο μονόδρομός σου,
είναι να ανακοινώσεις με κάθε επισημότητα το «Πωλητήριο»,
όπου -έχοντας ως αυτοκριτικό δεδομένο,
πως οι επιλογές συνεργατών που κάνεις στο ποδοσφαιρικό τμήμα
είναι συνήθως οικτρά αποτυχημένες-
δεν θα παραδώσεις τα «κλειδιά» σε αγοραστή τής έγκρισής σου,
αλλά σε πρόσωπο που θα κινητοποιεί θετικώς το Παναθηναϊκό Ένστικτο.
Ανακοίνωσε, λοιπόν, το «Πωλητήριο»,
και συνέχισε να προσφέρεις μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος διάδοχος
που θα συγκεντρώνει τα εχέγγυα επαναφοράς τής ομάδας στην Κορυφή.
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Χωρίς να ισχυρίζομαι ότι επιθυμείς να αποσβέσεις
έστω ένα μέρος των χρημάτων που έχεις δαπανήσει,
η έξωθεν καλή μαρτυρία σου είναι σε τέτοιον βαθμό καταποντισμένη,
που ακόμη κι αν έλεγες αυτό που δεν λέγεται,
ακόμη κι αν έλεγες ότι θέλεις να φτιαχτεί το γήπεδο στον Βοτανικό
για να πάρεις πίσω (κάποια από) τα δεκάδες εκατομμύρια που έβαλες,
ουδείς οπαδός θα ενοχλούταν από τη στυγνή επιχειρηματική ομολογία·
τουναντίον, θα αντιμετωπιζόταν ως «κρίση ειλικρίνειας»,
διότι είναι μαζικώς απαξιωμένες οι προθέσεις σου, οι στοχεύσεις σου, η ηθική σου
(δεν λέω αν είναι δίκαιη ή άδικη η Απαξίωση, όμως αποτελεί κυρίαρχη αντίληψη).
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Ο Παναθηναϊκός επί των ημερών σου,
δεν απέχει απλώς από την κατάκτηση πρωταθλημάτων,
αλλά έχει υποστεί μία τρομακτική πολύπτυχη αποκαθήλωση
σε νευραλγικούς τομείς που υπερείχε παρασάγγας στο απώτερο παρελθόν.
Οι Ακαδημίες; Διαλυμένες.
Το Σκάουτινγκ; Ανύπαρκτο.
Οι Μεταγραφές; Καταπιώνας.
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Εσύ που είσαι αυθεντικός αστός, εσύ που είσαι καλλιεργημένος άνθρωπος,
καταντάς να επιλέγεις για την «Ομάδα τής Παγκόσμιας Πρωτεύουσας»
στελέχη που συμπυκνώνουν την ύπαρξή τους στις έννοιες
«Γλοιωδία», «Τζιτζιφιογκισμός», «Κουτσαβακισμός», «Μπουρτζοβλαχιά»,
πλήττοντας βάναυσα -μέσω των κριτηρίων σου-
το προσωπικό σου κύρος (δικαίωμά σου)
και το Κύρος τού Παναθηναϊκού (αυτό δεν είναι δικαίωμά σου).
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Προσωπικώς, επειδή είμαι ακριβοδίκαιος άνθρωπος,
στεναχωριέμαι και ενίοτε (εξ)οργίζομαι όταν χρεώνεσαι αλλότρια εγκλήματα,
όταν μεγεθύνονται τα αρνητικά στοιχεία σου και υποβαθμίζονται τα θετικά σου,
όταν υπόκεισαι σε οδυνηρές παρερμηνείες και σε «δίκες προθέσεων».
Θα σού αναφέρω δύο ενδεικτικά περιστατικά,
με πολυσυζητημένες απαντήσεις σου σε ρεπόρτερς:
(21 Μαΐου 2022, αμέσως μετά από την κατάκτηση τού Κυπέλλου Ελλάδας)
– Τι έχει να περιμένει ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού μετά (από) το Κύπελλο;
– Τι να σάς πω; Δεν ξέρω.
(3 Φεβρουαρίου 2025, αμέσως μετά από τις επίσημες ανακοινώσεις για τον Βοτανικό)
– Φαίνεται ότι έχουμε μια πολύ καλή περίοδο για τον Παναθηναϊκό…
– ’Ντάξει.
– Η ομάδα έχει το καλύτερο ρόστερ που είχε ποτέ…
– Θα δείξει…
– Είστε ικανοποιημένος, αισιόδοξος, κατ’ αρχήν..;
– Εεε… Η Αισιοδοξία είναι σχετική.
Αυτοκριτική: ΠΑΡΟΥΣΑ.
Ταπεινότητα: ΠΑΡΟΥΣΑ.
Ντροπή: ΠΑΡΟΥΣΑ.
Κι όμως, τα πρότερα και τα υφιστάμενα καταστροφικά σφάλματά σου,
υπεδαύλισαν την αντιστοίχως λανθασμένη ανάγνωση των ανωτέρω δηλώσεων,
μετέτρεψαν την Αυτοκριτική σε «Αδιαφορία»,
μετέτρεψαν την Ταπεινότητα σε «Αλαζονεία»,
μετέτρεψαν την Ντροπή σε «Ξεδιαντροπιά».
(αδίκως μεν, καθόλου δικαίως μεν, δικαιολογημένως δε,
καθώς -βάσει πεπραγμένων- έχει επέλθει μονομέρεια στη Συλλογική Κρίση,
αφού είσαι «persona non grata» στις καρδιές πολλών πληγωμένων οπαδών).
Γιάννη, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιατί;
Γιάννη, αφού αγαπάς τον Παναθηναϊκό, γιατί μένεις στον Παναθηναϊκό;
Γιάννη, η Αγάπη ξέρει πότε να μένει και κυρίως ξέρει πότε να φεύγει.
Γιάννη, σέβομαι ότι -ακόμη κι αν ήξερες πότε έπρεπε να φύγεις- εσύ έμεινες,
όμως ανησυχώ μήπως εν τέλει το συναίσθημα που έχεις μέσα σου
δεν είναι «Αγάπη» αλλά «Εγωϊσμός»,
που σε οδηγεί να έχεις αναπτύξει την «Ψυχολογία τού Ομαδοκτόνου».
Γιάννη, αγάπα την Ομάδα, φρόντισε να διασφαλίσεις το μέλλον της,
μα -αν όντως την αγαπάς (και δεν αμφιβάλλω ότι την αγαπάς)- φύγε μακριά της,
φύγε και άφησέ την να ζήσει χωρίς εσένα,
φύγε χωρίς να τής προκαλέσεις ανεπανόρθωτη ζημιά,
φύγε χωρίς να τη σκοτώσεις.
Γιάννη, δεν είσαι «“Μπροστινός” τής Οικογένειας Βαρδινογιάννη».
Γιάννη, αυτός ο «μύθος» ήταν κάποτε δεσπόζον αφήγημα,
αλλά τώρα πια είναι παρωχημένος, ξεθωριασμένος, βαρετός,
επαρκώς διαψευσμένος από την Πραγματικότητα και από την Κοινή Λογική.
Γιάννη, ως ευφυής άνθρωπος και ως επιτυχημένος επιχειρηματίας,
παραδέξου επί τέλους ότι αποδείχθηκες βλαξ και ανίκανος στο Ποδόσφαιρο.
Γιάννη, ο Έξυπνος παραδέχεται, ο Πονηρός δικαιολογείται, ο Βλαξ επιμένει.
Γιάννη, επιμένεις παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε να σού επιτρέπει η ευφυΐα σου.
Γιάννη, ποδοσφαιρικώς είσαι ο «“Μπροστινός” τού χείριστου εαυτού σου».
…
Γιάννη Αλαφούζο, ΓΙΑΤΙ ΜΕΝΕΙΣ;
Γιάννη Αλαφούζο, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ;
Φύγε, Γιάννη, και άσε τον Π.Α.Ο. να ’γειάνει…
Ο Αθλητάμπουρας
.
ΤΙΤΛΟΣ: Γιάννη Αλαφούζο, ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ.
ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ: Ο μικρός μεγαλομέτοχος και ο επιθανάτιος ρόγχος του.
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ: 24 Φεβρουαρίου 2025
(https://www.zougla.gr/sports/gianni-alafouzo-teleioses/)
*** Γιάννη Αλαφούζο,
έχουν περάσει μόλις δέκα ημέρες
από την προηγούμενη φορά που σού απευθύνθην δημοσίως,
αναρτώντας το ιδιαιτέρως ευγενικό πόνημα
με τίτλο «Γιάννη Αλαφούζο, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙΣ;».
(https://www.zougla.gr/sports/gianni-alafouzo-giati-den-fevgeis/).
Προφανώς δεν είχα την προσδοκία να ανταποκριθείς στην ερώτηση-προτροπή μου,
καθώς επί δεκατρία χρόνια αποδεικνύεις με τη διοικητική πορεία σου
και με τις αδιαμφισβητήτως καταστροφικές επιλογές σου,
ότι είσαι δέσμιος τής εγωπαθούς συνθήκης
που περιγράφεται με ανατριχιαστική ακρίβεια
σε μία έξοχη γερμανική παροιμία που διαθέτει δισυπόστατη ανάλυση:
«Αυτός που γίνεται δάσκαλος του εαυτού του, επιλέγει έναν ηλίθιο για μαθητή.».
Αρνείσαι εξακολουθητικώς να ακούσεις.
Αρνείσαι εξακολουθητικώς να διδαχθείς.
Αρνείσαι εξακολουθητικώς να παραδεχθείς.
Αρνείσαι εξακολουθητικώς να αποσυρθείς.
…
Γιάννη Αλαφούζο,
παρά το γεγονός ότι εμφανίζεις χαρακτηριστική δυσανεξία στη Μάθηση,
θα κάνω μία ύστατη προσπάθεια να σού μεταλαμπαδεύσω Γνώση
και να σε θέσω προ των ευθυνών που αρχετυπικώς κομίζει η έννοια «Συνείδηση».
Ως εκ τούτου,
θα σού προσφέρω ένα ιδιαιτέρως χρήσιμο γλωσσικό φροντιστήριο,
το οποίο θα αποτελέσει την εισήγηση για τα περαιτέρω…
Γιάννη Αλαφούζο,
σε παρελθούσες εποχές, αρχαιόθεν αλλά και μέχρι προσφάτως,
η διαφορά ανάμεσα στο Άστυ και στην Επαρχία ήταν χαώδης,
οι κάτοικοι των πόλεων υπερείχαν παρασάγγας σε προσλαμβάνουσες,
ο όρος «Χωριάτης» είχε υποτιμητική σημασία,
οι Αστοί διέθεταν πολύ περισσότερα και σημαντικότερα εφόδια
προκειμένου να ανέπτυσσαν την πνευματικότητά τους,
οι Επαρχιώτες -λόγω των δυσχερέστατων συνθηκών ζωής-
ήταν ως επί το πλείστον χειρώνακτες
και είχαν ως κυρίαρχο καθημερινό μέλημα την Επιβίωση.
Η λέξη «Αστείο», λοιπόν,
γεννήθηκε για να συμπυκνώσει και να εκφράσει τη σύγκριση των δύο κόσμων,
αφού αρχικώς εσήμαινε το «Πνευματώδες Αποκύημα», το «Ευφυολόγημα».
Γιάννη Αλαφούζο,
αυτό που κάνεις στον Παναθηναϊκό έχει πάψει εδώ και χρόνια να είναι αστείο,
με αυτά που κάνεις στον Παναθηναϊκό έχεις πάψει εδώ και χρόνια να είσαι αστείος,
με αυτά που κάνεις στον Παναθηναϊκό έχεις πάψει εδώ και χρόνια να είσαι αστός,
έχεις καταντήσει «Ντροπή τής Αστικότητας», έχεις καταντήσει «Καμάρι τής Γελοιότητας»,
έχεις φτάσει να κηλιδώνεται ανεπανορθώτως
-από ό,τι πράττεις και από ό,τι δεν πράττεις-
ο «Σύλλογος τού Κλεινού Άστεως», ο «Σύλλογος τού Παγκοσμίου Άστεως», ο Παναθηναϊκός.
Γιάννη Αλαφούζο,
το απόπατο επίπεδο των ατόμων που τοποθετείς σε νευραλγικά πόστα τής «Π.Α.Ε.»,
δεν σε διασύρει μόνον ως ποδοσφαιρικό παράγοντα,
αλλά σε εκθέτει συνολικώς και ανεπανορθώτως ως επιχειρηματία·
αυλικοί χωρίς ίχνος αυθεντικής αστικότητας,
ψωνισμένοι και μεγαλομανείς κόλακες με τουπέ «α λα “Βόρεια Προάστια”»
και με αποδοτικότητα που αγγίζει τις θερμοκρασίες τού Βόρειου Πόλου,
μπουρτζόβλαχοι μικροαστοί χωρίς ίχνος προσωπικού κύρους
και δίχως την ελάχιστη επιρροή στους τομείς που τούς αναθέτεις.
Υπ’ αυτό το σαθρό πλαίσιο,
ουδεμία έκπληξη προκαλούν οι πασίδηλες κλίκες εντός τής ομάδας,
οι παίκτες που δεν έχουν την παραμικρή «χημεία» μεταξύ τους,
τα βολεμένα υπαλληλάκια που σιχαίνονται την ώρα και τη στιγμή
που χτυπάει το ξυπνητήρι και πρέπει να πάνε πάλι στη «δουλειά»,
τα βολεμένα υπαλληλάκια που υποστέλλουν τη «Σημαία τού Παναθηναϊκού»
και την αντικαθιστούν με τα δικά τους ασήμαντα μπαϊράκια.
…
Γιάννη Αλαφούζο,
ακόμη κι όταν πράττεις το Σωστό, το πράττεις σε λανθασμένη χρονική στιγμή,
με αποτέλεσμα να καταβαραθρώνεις τις όποιες καλές προθέσεις σου
και να μεταβάλλεις τις όποιες θετικές προ-οπτικές σε «πισωγυρίσματα».
Επί εκκωφαντικώ παραδείγματι,
σου αναφέρω την περίπτωση της (μη) μεταγραφής τού Φώτη Ιωαννίδη,
παρ’ ότι υπήρχαν προτάσεις δεκάδων εκατομμυρίων·
δεν μπαίνω καν σε «ποσολογία»,
δεν με απασχολεί αν ήταν 20-25-30 τα προσφερόμενα μιλιούνια,
δεν με ενδιαφέρει ότι κατά τη φετινή σεζόν ο Ιωαννίδης έχει οικτρή απόδοση,
παρά μόνον καταθέτω την άποψη που έχω ανέκαθεν για το συγκεκριμένο θέμα.
Γιατί να αρνηθείς αυτήν την τεράστια οικονομική ευκαιρία;
Γιατί να επεκτείνεις το συμβόλαιο μέχρι το καλοκαίρι του 2028;
Ποιος ο λόγος;
Ναι, προβαίνεις σε τέτοιαν ουσιαστική και συμβολική κίνηση,
όταν έχεις περιχαρακωμένη την ομάδα, όταν η ομάδα κατακτά τίτλους,
όταν θέλεις να κάνεις μία σίγουρη επένδυση για το Μέλλον,
όταν θέλεις να επιστεγάσεις το ήδη πετυχημένο Παρόν.
Αντ’ αυτού, εδώ επρόκειτο για καραμπινάτο έγκλημα διοικητικής διαχείρισης,
αφού η εν λόγω κοντόφθαλμη κίνηση μετέφερε δυσανάλογο βάρος στον παίκτη
και τώρα διαπιστώνουμε τα -εντός αγωνιστικών χώρων κι αποδυτηρίων- απόνερά της.
Επί εκκωφαντικώ παραδείγματι, επίσης,
σου αναφέρω και την περίπτωση τής απόλυσης τού Γιοβάνοβιτς,
για την οποία σού έχω απευθύνει μέχρι σήμερα το μοναδικό εγκώμιό μου.
Όσο κι αν μέσω τής αρθρογραφίας μου
(δια)δηλώνω επανειλημμένως και παντοιοτρόπως
την απέχθειά μου για την άκρως υπερ(εκ)τιμημένη προπονητική φιγούρα,
αν ήσουν χαρισματικός ηγέτης -και όχι παρακολούθημα των συγκυριών-
θα έπρεπε να τον απεμάκρυνες το καλοκαίρι τού 2023
(όταν είχε απολέσει το πρωτάθλημα παρά το προβάδισμα των οκτώ βαθμών),
ή να τον απέπεμπες το καλοκαίρι τού 2024
αφού πρώτα θα τον είχες αφήσει να αποκαθηλωνόταν οριστικώς κι αμετακλήτως.
Όμως, η σπασμωδικότητά σου έκανε κι εδώ την εμφάνισή της,
ανάγοντας τον μίζερο και ηττοπαθή προπονητίσκο σε λαϊκό ήρωα,
με αντανακλαστική συνέπεια να υποστεί ακολούθως τεράστια αδικία ο Φατίχ Τερίμ.
…
Γιάννη Αλαφούζο,
είναι δεδομένο πως έχεις βάλει πολλά χρήματα στον Παναθηναϊκό,
αλλά το γεγονός ότι -βάσει των αναρίθμητων άστοχων επιλογών σου-
εμμένεις να πετάς τα εκατομμύριά σου σε βαρέλι δίχως πάτο,
τροφοδοτεί την εύλογη απορία-δυσπιστία των φιλάθλων
και αποκτά «πλυντηριακά χαρακτηριστικά» στη Συλλογική Ερμηνεία.
Εν κατακλείδι,
όσο εξακολουθείς να παραμένεις ως διοικών στο ποδοσφαιρικό τμήμα,
θα διαχρονίζεται ο ήδη παγιωμένος φαύλος-κύκλος που οδηγεί στο «Πουθενά»,
θα υποδαυλίζεις την Εσωστρέφεια και τη Συνωμοσιολογία,
θα χρεώνεσαι (και) ευθύνες που δεν σού αναλογούν,
θα είσαι ο «Συνήθης Ύποπτος» σε κάθε έγκλημα,
θα είσαι -ακόμη χειρότερα- ο «Συνήθης Δράστης» σε κάθε έγκλημα.
Για να περιγράψω την ισχύουσα μαζική τάση απλοϊκώς και σχηματικώς,
είναι σα να διαπράττονται σε μία περιοχή εκατό δολοφονίες,
ο δράστης των ογδόντα δολοφονιών να είναι ένα πρόσωπο,
οι υπόλοιπες είκοσι να έχουν διαπραχθεί από έτερα άτομα,
αλλά να φορτώνονται όλες οι δολοφονίες σε αυτόν που διέπραξε τις περισσότερες·
ετούτος ο τρομακτικός κοινωνικός αυτοματισμός
αποτελεί πλέον καθεστώς στις τάξεις των φιλάθλων τού Παναθηναϊκού,
οι οποίοι μετέρχονται την «Εύκολη Λύση»
κι επιτρέπουν στους υπόλοιπους δολοφόνους να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
Επιμύθιο:
Γιάννη Αλαφούζο,
η λαϊκή εμπειρική φράση λέει ότι «Το ψάρι βρομάει απ’ το κεφάλι.»
και εσύ είναι ένα «μεγάλο κεφάλι» που έχει μετατρέψει τον Παναθηναϊκό σε «μικρό ψάρι».
Γιάννη Αλαφούζο,
«13 χρόνια αποτυχίες» θα ημπορούσε να ήταν ο τίτλος σε άλμπουμ με σατιρικά τραγούδια,
όμως είναι η συμπύκνωση τής δυστοπικής ηγεσίας σου,
καθώς είσαι ο «Κοινός Παρονομαστής»
σε αυτές τις μαύρες σελίδες που (συνεχίζουν να) κηλιδώνουν την «Πράσινη Ιστορία».
Γιάννη Αλαφούζο,
όσο «ανώτερος άνθρωπος» κι αν είσαι,
ψυχανεμίζομαι ότι σε τρομοκρατεί σε βαθμό παράλυσης
η αναπόφευκτη σύγκριση που θα γίνεται με τον (όποιον) διάδοχό σου·
εάν, λόγου χάρη,
βρεθεί ένας άνθρωπος να αγοράσει την «Π.Α.Ε.»
και στην πρώτη του χρονιά κατακτήσει η ομάδα το Πρωτάθλημα
-ήτοι, καταφέρει αυτό που εσύ δεν κατέφερες επί δεκατρία χρόνια-
μία τέτοια εξέλιξη θα αποτελεί αιτία να μνημονεύεσαι ισοβίως επί τα χείρω.
Μήπως φοβάσαι τη Σύγκριση; Λέω «Μήπως..;».
Γιάννη Αλαφούζο,
καθίσταται πλέον επιτακτική η υποχρέωσή σου
να κάνεις επίσημη δήλωση για «Πωλητήριο»,
ακόμη κι αν χρησιμοποιήσεις ως ωδική επένδυση τη διασκευή
«Πωλείται όπως είν’ κατεστραμμένο…».
Σέβομαι ότι συνεισφέρεις για να πραγματωθεί το γήπεδο στον Βοτανικό
(αν και υπάρχουν συνεχώς καθυστερήσεις που πυροδοτούν την Επιφύλαξη),
είσαι απολύτως νομιμοποιημένος να θέλεις να πάρεις πίσω τα λεφτά σου
ή έστω ένα μεγάλο μέρος από τα πραγματοποιηθέντα έξοδά σου,
αλλά κάθε στιγμή παραμονής σου στον Παναθηναϊκό
επιτείνει έτι περαιτέρω τις σοβούσες παθογένειες και την κατακραυγή εις βάρος σου.
Φύγε λοιπόν…
Φύγε· τι περιμένεις;
Αν περιμένεις να σώσεις την απερίσωστη υστεροφημία σου,
θα χάσεις ακόμη και το τελευταίο εναπομείναν ψήγμα της.
Βάλε «Πωλητήριο»,
πες ευθέως «Θέλω τόσα χρήματα για να φύγω…»,
πες ευθέως «Θέλω και ένα ποσοστό από την εκμετάλλευση τού καινούργιου γηπέδου…»
και ΦΥ-ΓΕ.
…
Γιάννη Αλαφούζο,
σε ενημερώνω ότι η χθεσινή ξευτίλα είναι η «Αρχή του Τέλους» σου
και η γνωστή ειρωνική διατύπωση «πάει μέσω Λαμίας…»
έμελλε να εκφράσει απολύτως τον 13ετή ισοπεδωτικό πλατειασμό σου.
Λαμία-Παναθηναϊκός 3-1.
Η ουραγός Λαμία με τούς 9 βαθμούς σε 23 αγώνες,
η καταδικασμένη σε υποβιβασμό Λαμία με τη 1 νίκη σε 23 αγώνες,
η Λαμία με τις 10 συνεχόμενες ήττες στο πρωτάθλημα,
η Λαμία με τη χείριστη επίθεση και με τα μόλις 10 γκολ,
η Λαμία που είχε 6 αγωνιστικές να πετύχει γκολ,
διέσυρε το έκτρωμα που έχεις δημιουργήσει,
διέσυρε το έκτρωμα που κουβαλάει την αύρα σου.
Γιάννη Αλαφούζο,
από εχθές το βράδυ ο επίσημος διαδικτυακός λογαριασμός τής «Π.Α.Ε.»,
μπλοκάρει -προφανώς κατ’ εντολήν εσού ή των άμεσων συνεργατών σου-
τούς φιλάθλους τής ομάδας που διαμαρτύρονται για τη θλιβερή εικόνα της
(έστω κι αν ο τρόπος τους ενίοτε δεν είναι κόσμιος,
όλος αυτός ο αγανακτισμένος κόσμος έχει δίκαιο στον πυρήνα τής οργής του).
Λογοκρισία.
Κατάπτυστη Λογοκρισία.
Μεθόδευση με διασπαστική στόχευση.
«Κήρυξη Πολέμου».
Γιάννη Αλαφούζο,
στην εξαιρετική κοινωνική ηθογραφία «Στουρνάρα 288»,
ο «βουλευτής Καλοχαιρέτας»
-ήτοι, ο κινηματογραφικός χαρακτήρας,
ο οποίος ενσαρκώνει τούς αισχρούς λαϊκιστές και τις πολιτικές καρικατούρες
που προωθούν μανιωδώς τα συστημικά «Μ.Μ.Ε.» σου-
έλεγε διαρκώς τη θριαμβική ατάκα «Ετελείωσε.»
στα «ρουσφέτια» που τού ζητούσαν οι διαβρωμένοι ψηφοφόροι.
Ε, λοιπόν, μετά από την ανεπανάληπτη χθεσινή ξευτίλα στη Λαμία, σού έχω νέα..:
Γιάννη Αλαφούζο, (Ε)ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ.
Ο Αθλητάμπουρας
