Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Πάνε δώδεκα χρόνια από τότε που η έτοιμη ομάδα τού Ντούσαν Ίβκοβιτς
επετύγχανε το «Back to Back» με ηγέτη τον Βασίλη Σπανούλη
και αναδεικνυόταν για δεύτερη σερί χρονιά πρωταθλήτρια Ευρώπης,
με τον άρτι αφιχθέντα Μπαρτζώκα στον πάγκο της.
Έκτοτε, ο εν λόγω προπονητής πασχίζει -έμπλεος απελπισίας-
να επαναλάβει το κατόρθωμα και να σηκώσει άλλη μια «Κούπα»,
όμως αποτυγχάνει παταγωδώς σε κάθε προσπάθειά του
και αποδεικνύει ότι εκείνη η κορυφαία επιτυχία ήταν απλώς ο «Ορισμός τής Συγκυρίας».
Η πρώτη θητεία του στον Ολυμπιακό είχε άκρως τραυματική κατάληξη,
η ντροπιαστική ήττα-αποκλεισμός από τα «δεύτερα» τού Παναθηναϊκού
-με το νικητήριο κάρφωμα τού Εστεμπάν Μπατίτσα σχεδόν σε «νεκρό χρόνο»-
στον αξέχαστο προημιτελικό τού Κυπέλλου Ελλάδος (9 Οκτωβρίου 2014),
είχε ως επακόλουθο τις αλήστου μνήμης σκηνές στο πάρκινγκ τού «Σ.Ε.Φ.»,
οι οξύτατες αποδοκιμασίες από τούς έξαλλους οπαδούς ήταν οι τίτλοι τέλους.
Κατόπιν, ήρθε το ακόμη πιο ντροπιαστικό «Μέχρι Τέλους» (2019),
που επενόησαν οι διαχρονικώς «σφιχτοχέρηδες» αδελφοί Αγγελόπουλοι
προκειμένου να μασκαρεύανε τη -διά φωνής Πρίντεζη, καταγεγραμμένη- οικονομική στενότητα
που τούς είχε επιφέρει η τότε δικαστική διαμάχη με τον πατέρα τους
και να δικαιολογούσαν την εξευτελιστική απόφαση για υποβιβασμό στην «Α2»,
οπότε ήταν επιτακτική η ανάγκη
να ενισχυόταν το διάτρητο αφήγημα με γερές δόσεις ολυμπιακοφροσύνης.
Η συσπειρωτική επιστροφή τού Μπαρτζώκα ήταν γεγονός (Ιανουάριος 2020),
όμως τα μεσολαβήσαντα χρόνια είχαν λειτουργήσει ως καύσιμη ύλη
για τις ανασφάλειες, για τα συμπλέγματα, για τις φαντασιοπληξίες, για τα σύνδρομα.
Το απύθμενο και ανεξέλεγκτο μίσος για τον Παναθηναϊκό
ήταν το ασφαλές μέσον για να εγένετο ξανά αρεστός στη Μάζα,
η δεύτερη θητεία εμπλουτίζεται διαρκώς με νέες σελίδες ευτέλειας,
η Μισαλλοδοξία είναι διάχυτη και διασπείρεται με κάθε ευκαιρία,
οι ευκαιρίες -ακόμη κι όταν δεν υπάρχουν- δημιουργούνται δι’ ασήμαντον αφορμήν,
η Αισχρότητα είναι αδιαλείπτως παρούσα,
το «Μενού τής Χυδαιότητας» περιλαμβάνει τον Χριστό και την Παναγία,
τον «αιώνιο αντίπαλο», τούς αντίπαλους φιλάθλους, αλλά και τούς ημέτερους παίκτες.
Και ναι μεν η αφόρητη τοξικότητα επικαλύπτεται προσωρινώς
από τις «απ’ ευθείας αναθέσεις τίτλων» που μετέρχεται το σάπιο εγχώριο Σύστημα
κι από τις «απ’ ευθείας αναθέσεις συμμετοχής σε “Final-Four”»
που προσφέρονται αφειδώς από τα ανθυποβαλκάνια διαιτητικά μιάσματα,
όμως εν τέλει η Ευρώπη επί τέσσερα συναπτά έτη αποκαθιστά την Αλήθεια
και γίνεται ο αμείλικτος καθρέφτης που αποκαλύπτει την Πραγματικότητα.
5 χρόνια αποτυχίες.
5 χρόνια με ημιτελείς επιτυχίες.
5 χρόνια με αποτυχίες που βαφτίζονται «επιτυχίες».
5 χρόνια που ο Χαρακτήρας γίνεται «Ταφόπλακα των Ονείρων».
4 διαδοχικά αποτυχημένα «Final-4».
Το 2022, ήττα στον ημιτελικό από την Εφές, με το τρίποντο-μαχαιριά τού Μίσιτς (74-77).
Το 2023, ήττα στον τελικό από τη Ρεάλ, με το δίποντο-μαχαιριά τού Γιουλ (78-79).
Το 2024, ήττα -χωρίς αντίσταση- στον ημιτελικό από τη Ρεάλ (76-87),
με τη «χαριστική βολή» να έρχεται στον τελικό τής διοργάνωσης,
όπου ο Παναθηναϊκός ανεδείχθη Πρωταθλητής Ευρώπης επικρατώντας τής Ρεάλ με 95-80!
Το 2025, ήττα -χωρίς αντίσταση- στον ημιτελικό από τη Μονακό τού Βασίλη Σπανούλη (68-78).
Κι όμως, όλα αυτά τα παθήματα δεν έγιναν μαθήματα.
Ξιπασιά. Αλαζονεία. Μεγαλοϊδεατισμός. Ναπολεοντισμός. Λουδοβικισμός.
Εγωπάθεια. Εγωμανία. Το Παραλήρημα τού «Εγώ».
Ριψασπιδισμός. Ανευθυνότητα. «Για όλα φταίν’ οι άλλοι…».
Φοβία. Φοβικότητα. Η Σκέψη θολώνει στις κρίσιμες στιγμές· σε όλες τις κρίσιμες στιγμές.
Θρασυδειλία και Bullying.
«Καθυβρίζω σκαιότατα τα καλά και ήρεμα παιδιά τής ομάδας.»,
«Καθυβρίζω σκαιότατα αθλητές που (θεωρώ ότι) δεν πρόκειται να μού αντιμιλήσουν
και αφήνω στο απυρόβλητο τις βεντέτες…
(ενίοτε, όμως, προκύπτει ένας “Νάϊτζελ Γουΐλιαμς-Γκος” και με κάνει ρεζίλι διεθνώς)».
Σύνδρομο Καταδίωξης. Αυτο-Θυματοποίηση.
Ο Μπαρτζώκας -τηρουμένων των αναλογιών και των συμπεριφορών-
είναι ο πιο προστατευμένος προπονητής στα χρονικά τού αθλήματος,
μία ολόκληρη στρατιά από τσάτσους-γλείφτες-νονπεϊπεράκηδες-πεϊρολάκηδες
επιδίδεται νυχθημερόν σε αγιογραφήσεις και λιβανίσματά του,
μία άλλη στρατιά επιλέγει τη Σιωπή και την Ανοχή για να μην έχει μπλεξίματα,
οι ελάχιστες φωνές που τολμούν να αναφέρουν τα Αυτονόητα και τα Αυταπόδεικτα
τίθενται υπό καθεστώς επικήρυξης,
ο ίδιος ο Μπαρτζώκας, αυτός ο δήθεν στοχοποιούμενος, πρωτοστατεί στις στοχοποιήσεις
(μάλιστα, φτάνει να επιτίθεται προσωπικώς σε δημοσιογράφους ανύπαρκτου ειδικού βάρους,
καθώς μέχρι εκεί φτάνει η «τόλμη» του),
όμως κατά βάθος γνωρίζει πως -ό,τι κι αν κάνει-
ουδέποτε θα μπορέσει να ξορκίσει τον εφιάλτη του.
Ποιος είναι ο εφιάλτης που εσαεί θα στοιχειώνει τον ύπνο τού Μπαρτζώκα;
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΣΛΟΥΚΑΣ.
Ο Κώστας Σλούκας είναι ο Κατατροπωτής τού Μπαρτζώκειου «Εγώ».
Η Ιστορία εστάθη μπροστά στον Σλούκα και στον Μπαρτζώκα,
εκοίταξε με προσοχή ετούτο το «δίπολο»
και ανεκοίνωσε την ετυμηγορία της με το «Πιο Σαδιστικό Σενάριο Όλων Των Εποχών».
Ο Κώστας Σλούκας ενσαρκώνει όλους τούς παίκτες
που φεύγουν από τον Ολυμπιακό ή δεν έρχονται στον Ολυμπιακό εξ αιτίας τού Μπαρτζώκα.
Από τις 26 Μαΐου 2024 οι οπαδοί τού Ο.Σ.Φ.Π. έχουν τη βαθιά και ανεπούλωτη πληγή,
πέρυσι το ερυθρόλευκο «Βατερλό» μεταφέρθηκε από το Βερολίνο στο Άμπου Ντάμπι,
κατόπιν τα ενεργούμενα τού Λιόλιου έκαναν αυτό που έπρεπε
ώστε να χρυσωνόταν κατά το δυνατόν ο διασυρμός από τη Μονακό τού Βασίλη Σπανούλη,
όμως η «μηχανική υποστήριξη» που προσφέρουν στο θλιβερό σύνολο τού Μπαρτζώκα
οι αναρίθμητες βολές από τον Γιαβόρ, από τον Ράντοβιτς, από τον Πουκλ, από τον Χόρντοφ
(και μέχρι πρότινος, κι από τον φυλακισμένο μαφιόζο Νίκολιτς),
δεν δύναται να δώσει άλλη πίστωση χρόνου και να καλύψει τα εκκωφαντικά κενά τού ρόστερ.
Ο Ολυμπιακός έχει τεράστιο πρόβλημα στη θέση «1»,
ο σκανδαλωδώς ελληνοποιημένος «οικοδόμος» φαντάζει καλός στην άμυνα
επειδή χαίρει απροκάλυπτης ασυλίας
και τού χαρίζονται αναρίθμητα φάουλ που διαπράττει σε κάθε ματς,
όμως η επιθετική παραγωγικότητά του είναι «για τα μπάζα»
και οι υπάρχοντες αντικαταστάτες του -ήτοι, ο Λι κι ο Νιλικίνα-
είναι αντιστοίχως περιορισμένων δυνατοτήτων,
ενώ ο κατά συνθήκην «άσος», ο Ντόρσεϊ,
έχει φτάσει να εγκαλείται ότι -με τις εκπληκτικές εμφανίσεις του-
τολμάει να κλέβει τη δόξα από τούς Φουρνιέ και Βεζένκοφ.
Συνάμα, τεράστιο πρόβλημα υπάρχει και στη θέση «5»,
όπου ο κομβικός Μιλουτίνοφ καλείται επί τής ουσίας να βγάλει τη χρονιά μόνος του,
αφού ο Χολ δείχνει να μην μπορεί να ανταποκριθεί επαξίως
και ο Κώστας Αντετοκούνμπο ξεσκονίζει τον πάγκο μονίμως.
Κατόπιν τούτων,
καθίσταται πασίδηλο ότι σε μία σεζόν με βαρύτατο αγωνιστικό πρόγραμμα,
υπάρχει μία ομάδα που -τάχα μου, τάχα μου- θεωρείται διεκδικήτρια τού τίτλου,
αλλά πίσω από τη βιτρίνα είναι παντελώς αθωράκιστη και το ’χει ρίξει στις προσευχές
(ειρήσθω εν παρόδω, ουδέποτε έχει καλή εξέλιξη ο συνδυασμός «Χριστοπαναγίες-Προσευχές»,
εξ ου και ο καλός Θεούλης φτύνει τούς υποκριτές μέσω τής διάτρητης οροφής τού «Σ.Ε.Φ.»).
Και σα να μη φτάνουν όλ’ αυτά,
ο ανεκδιήγητος Μπαρτζώκας βγαίνει ενοχλημένος και κάνει λαύρες δηλώσεις,
στρεφόμενος κατά πάντων επειδή τον ενοχλεί το -δικαίως επαναλαμβανόμενο- ερώτημα
«Τι γίνεται με το θέμα τού γκαρντ;»,
αποσιωπώντας το γεγονός ότι επέταξε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στα σκουπίδια
και εν πολλοίς εστήριξε τη φετινή σεζόν στην επάνοδο τού Έβανς,
ο οποίος ήταν εκτός αγώνων επί ενάμιση χρόνο
λόγω τού σοβαρότατου τραυματισμού που υπέστη -οποία σύμπτωσις- στις 26 Μαΐου 2024
(όταν -έχοντας συμφωνήσει ήδη με τον Ο.Σ.Φ.Π.-
έκανε μία από τις τελευταίες συμμετοχές του με τη Ζαλγκίρις στο λιθουανικό πρωτάθλημα).
…
Το θέμα είναι,
ποιος παίκτης θέλει να έρθει πια στην ομάδα που προπονεί ο Μπαρτζώκας;
Ποιος θέλει να είναι «παίκτης τού Μπαρτζώκα»;
Τι κι αν ο ίδιος επιδίδεται σε καταγέλαστη αυτο-αναφορικότητα
και βαυκαλίζεται ότι «έξω» διδάσκεται στα σεμινάρια το μπάσκετ του
(όντως είναι σεμιναριακού επιπέδου και εμφανώς δουλεμένα στην προπόνηση
τα γελοία floppings, οι εκβιαστικές εκμαιεύσεις φάουλ και το ατιμώρητο κατς στην άμυνα),
η Ευρώπη ξέρει πλέον τι εστί «Μπαρτζώκας»,
η Εικόνα κυκλοφορεί παντού, τα νέα κυκλοφορούν παντού,
άπαντες γνωρίζουν ότι ο συγκεκριμένος προπονητής στηρίζεται σε δύσοσμα φαινόμενα
(όπως είναι επί παραδείγματι η αδιανόητη αναλογία 31-5 βολές στο ματς Ολυμπιακός-Παρτιζάν,
που εξέθεσε ανεπανορθώτως τούς υπόγειους μηχανισμούς τής «Euroleague»
και αποτελεί την απόλυτη φετινή ξευτίλα τής διαβρωμένης διοργάνωσης),
άπαντες γνωρίζουν επίσης -και πρόκειται για ακόμη πιο σημαντικό στοιχείο-
ότι ο συγκεκριμένος προπονητής έχει χείριστη συμπεριφορά προς τούς παίκτες του.
Ε…, αυτό το τοξικό περιβάλλον είναι a priori ανασταλτικός παράγοντας.
Εν κατακλείδι,
ο Ολυμπιακός -κόντρα στην ψευδαίσθηση που επικρατεί στις τάξεις του
και υποδαυλίζεται αδιαλείπτως από τα δημοσιογραφικά τσιράκια του-
έχει πάψει να είναι ελκυστικός προορισμός και καλείται να πληρώνει υπερ-αξίες
(είτε εντός ηπείρου, είτε σε κάποιο ανυποψίαστο «αμερικανάκι»),
αντιμετωπίζοντας συνάμα τον διαρκή κίνδυνο
να υποστεί ακαριαίο ξενέρωμα το εκάστοτε μεταγραφικό απόκτημα
όταν διαπιστώσει την κατάσταση που επικρατεί εντός τής ομάδας.
Ναι, καλό το Χρήμα,
ναι, οι μπασκετμπολίστες είναι επαγγελματίες,
όμως τα «Φράγκα» είναι ήσσονος σημασίας εν συγκρίσει με την Ψυχική Υγεία
(χώρια που όταν διαφυλάσσεις την ψυχή σου,
καταλήγεις συνεπαγωγικώς να έχεις κέρδος και στην «τσέπη» σου).
Επιμύθιο:
Από τούς «ταλΙΒΑΝ» στους «ταλιΜΠΑΡΤΖ».
Ό,τι σημαίνουν για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό οι πανηλίθιοι-ψυχωσικοί «ταλΙΒΑΝ»
(ήτοι, οι κάφροι υποστηρικτές τού αποτυχημένου Γιοβάνοβιτς),
αυτό σημαίνουν για τον μπασκετικό Ολυμπιακό οι πανηλίθιοι-ψυχωσικοί «ταλιΜΠΑΡΤΖ»
(ήτοι, οι κάφροι υποστηρικτές τού αποτυχημένου Μπαρτζώκα).
Και ναι μεν οι «ταλΙΒΑΝ» έχουν βυθιστεί πια σε κώμα,
όμως οι «ταλιΜΠΑΡΤΖ» βρίσκονται πλέον σε παράκρουση,
διότι τώρα συνειδητοποιούν ότι εξελίσσεται η κατάρρευση τού ειδώλου τους.
Ο Φαύλος Κύκλος τής Εσωστρέφειας.
Η Εσωστρέφεια είναι ήδη εδώ και διατυμπανίζει την παρουσία της.
Αν είσαι Ολυμπιακός και πρεσβεύεις τη Λογική, βαφτίζεσαι «βαζελόγαυρος».
Αν είσαι Ολυμπιακός και αρνείσαι την Παρωπίδα, βαφτίζεσαι «τρακολάχανο».
Έμμισθοι προπαγανδιστές χρησιμοποιούν διαδικτυακές μεταμφιέσεις
για να εκφοβίζουν και να γκετοποιούν τούς αμφισβητίες,
κηρύσσοντας προγραφές και πογκρόμ κατά των ομόχρωμων οχτρών.
Ζαβά όντα χωρίς την παραμικρή προσωπική αξία γίνονται εκτελεστικά όργανα,
ούγκανα που προσωποποιούν τον όρο «Κοινωνικός Απόπατος»
μετατρέπονται σε εθελότυφλους «Θεματοφύλακες τής Κατάντιας»
και ψάχνουν εναγωνίως δημοσιότητα εφαρμόζοντας τον «Νόμο τού Λιντς».
Έρχονται αξέχαστες μέρες, με πρωταγωνίστριες τις ξεχασμένες λέρες.
…
Η Τραμπάλα τής Ψύχωσης.
Όσο χαμηλότερα πέφτει το «Είδωλο τού Ψυχάκια Οπαδού»,
τόσο ψηλότερα ανεβαίνει το «Ουρλιαχτό τού Ψυχάκια Οπαδού».
Έχουμε ακόμη να δούμε και ν’ ακούσουμε πάααρα πολλά…
Ο Αθλητάμπουρας
