Eίχα καιρό να απολαύσω τέτοιον αγώνα στη Super League. Αυτή η αναμέτρηση τα είχε όλα: γκολ, θέαμα, σασπένς, απίστευτη ατμόσφαιρα, νεύρα, κακή διαιτησία, κακή συμπεριφορά φιλάθλων, κάκιστη τηλεοπτική κάλυψη από την κρατική τηλεόραση.
Κατ’ αρχάς ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα: ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής, μετά τη νίκη με 2-1 επί του Παναθηναϊκού και με τους 10 βαθμούς διαφορά που πήρε από τους πράσινους.
Ο Παναθηναϊκός όμως δικαιούται να διαμαρτύρεται για την πολύ κακή διαιτησία του Καλόπουλου, ο οποίος καθόλου δεν δικαίωσε το όνομά του ως προς την απόδοσή του. Ό,τι αμφισβητούμενο υπήρχε σε αυτόν τον αγώνα, πήγε υπέρ των ερυθρολεύκων. Δυστυχώς για τον ηττημένο, κάποιες από αυτές τις φάσεις ήταν καθοριστικές για το αποτέλεσμα.
Ποιες είναι οι αμφισβητούμενες φάσεις:
1) Στη μονομαχία Νίνη-Τοροσίδη, η μπάλα χτυπάει από το κεφάλι του αμυντικού του Ολυμπιακού στο χέρι του. Οι πιθανότητες να είναι πέναλτι είναι περισσότερες από αυτές να μην είναι, γιατί ξεφεύγει από το ακούσιο.
2) Ο Κατσουράνης, ο σκόρερ του δεύτερου γκολ, φαίνεται να καλύπτεται. Επομένως το γκολ έπρεπε να μετρήσει.
3) Στο δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού, είναι σίγουρα οφσάιντ ο Πάντελιτς, που είναι μέσα στη φάση και κατά πάσα πιθανότητα και ο Τζιμπούρ, ο σκόρερ. Κοινώς, έγιναν τέτοια λάθη που μπορούμε να μιλάμε για καθορισμό του αποτελέσματος.
Με δύο λόγια, βάζοντας τον επίλογο του μεγάλου ντέρμπι, επισημαίνω ότι:
– ο Ολυμπιακός πέτυχε μια μεγάλη νίκη, που του δίνει το πρωτάθλημα.
– ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να πάρει τη νίκη, αλλά δεν τον άφησε ο διαιτητής.
-Καλόπουλοι και επόπτες πρέπει να πάνε σπίτια τους, γιατί αποδείχτηκαν πολύ λίγοι για να διευθύνουν αγώνες τέτοιας σημασίας.
-Τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σοβαρό, η κρατική τηλεόραση αποδείχτηκε ανίκανη για να μεταδίδει τέτοια παιχνίδια, από τη σκηνοθεσία μέχρι την περιγραφή. Η τηλεοπτική κάλυψη δεν διαφώτισε καθόλου και κανένα για τις σημαντικές αμφισβητούμενες φάσεις και οι σχολιαστές δεν είχαν το θάρρος της άποψης ή της γνώσης.
