Ζήσης Ψάλλας
Οι άνδρες που πάσχουν από περιοδοντίτιδα, μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από φλεγμονή των ούλων και βλάβες στις δομές που περιβάλλουν και στηρίζουν τα δόντια, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης στυτικής δυσλειτουργίας.
Το αποτελεσματικό βούρτσισμα των δοντιών, σε συνδυασμό με την καλή στοματική υγιεινή, μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη αυτού του τύπου ανδρικής σεξουαλικής ανικανότητας.
Το 74% των ασθενών με στυτική δυσλειτουργία έδειξε σημάδια περιοδοντίτιδας.
Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας μελέτης που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές του Τμήματος Χειρουργικής και Χειρουργικής Ειδικότητας (Ουρολογία) και από το Τμήμα Οδοντιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας στην Ισπανία.
Ως στυτική δυσλειτουργία ορίζεται η ανικανότητα ενός άνδρα να επιτύχει στύση, λόγω φυσικών ή ψυχολογικών παραγόντων ή συνδυασμού των δύο.
Η περιοδοντίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονή των ούλων η οποία καταστρέφει προοδευτικά τα οστά και τους συνδετικούς ιστούς που υποστηρίζουν τα δόντια στη θέση τους. Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια δοντιών. Τα περιοδοντικά βακτηρίδια ή οι φλεγμονώδεις κυτοκίνες που προέρχονται από τα μολυσμένα ούλα βλάπτουν τα αγγειακά ενδοθηλιακά κύτταρα. Όταν αυτή η ενδοθηλιακή δυσλειτουργία εμφανίζεται στα αιμοφόρα αγγεία του πέους, η ροή του αίματος επηρεάζεται δυσμενώς, οδηγώντας σε ανικανότητα.
Υπερδιπλάσιος κίνδυνος
Η μελέτη διεξήχθη σε δείγμα 80 ασθενών και 78 υγιών ατόμων. Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε περιοδοντική εξέταση και καταγράφηκαν τα επίπεδα τεστοστερόνης, το λιπιδικό προφίλ, η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, τα επίπεδα γλυκόζης αίματος και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 74% των ασθενών με στυτική δυσλειτουργία έδειξε σημάδια περιοδοντίτιδας. Εκείνοι με την πιο σοβαρή κατάσταση παρουσίασαν τη χειρότερη περιοδοντική βλάβη. Οι πάσχοντες από περιοδοντίτιδα ήταν 2,28 φορές πιο πιθανό να παρουσιάσουν στυτική δυσλειτουργία από ό, τι οι ασθενείς με υγιή ούλα.
Οι βιοχημικές μεταβλητές που σχετίστηκαν με τη στυτική δυσλειτουργία ήταν τα τριγλυκερίδια, η C-αντιδρώσα πρωτεΐνη και η γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη.
Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο Journal of Clinical Periodontology.
