Η βραχνή φωνή, η ιδιαίτερη ομορφιά και το χαρακτηριστικό της βλέμμα την καθιέρωσαν σαν μια μεγάλη κυρία της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ. Στη συνείδηση του παγκόσμιου κοινού έχει μείνει ως η αινιγματική femme fatale των σκοτεινών φιλμ νουάρ. Η αιθέρια Lauren Bacall «έσβησε» το πρωί της Τρίτης σε ηλικία 89 ετών ύστερα από «αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο» που υπέστη, όπως μετέδωσε η ιστοσελίδα «TMZ», που ειδικεύεται σε θέματα διασημοτήτων.
Η είδηση του θανάτου της θρυλικής ηθοποιού κυκλοφόρησε γρήγορα στο διαδίκτυο και επαληθεύτηκε από το ίδρυμα Bogart το οποίο ανέρτησε στο λογαριασμό του στο Twitter ότι: «Με βαθιά θλίψη, αλλά με μεγάλη ευγνωμοσύνη για την καταπληκτική ζωή της, επιβεβαιώνουμε το θάνατο της Lauren Bacall».
Η Bacall, η οποία ήταν σύζυγος του αμερικανού ηθοποιού Humphrey Bogart, είχε χαρακτηριστεί ως μια από τις 20 μεγαλύτερες ηθοποιούς όλων των εποχών ενώ πέρασε στην ιστορία του κινηματογράφου με το προσωνύμιο «το βλέμμα».
Τα πρώτα βήματα
Γεννήθηκε με το όνομα Betty Joan Perske στη Νέα Υόρκη, ως μοναχοκόρη της Natalie (πατρικό όνομα Bacall), μιας γραμματέως, και του William Perske, που ήταν πωλητής. Οι γονείς της ήταν Εβραίοι μετανάστες, με ρίζες από τη Γαλλία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Γερμανία. Ο πρώτος της ξάδερφος είναι ο πρώην πρωθυπουργός και νυν πρόεδρος του Ισραήλ, Shimon Peres. Οι γονείς της πήραν διαζύγιο όταν ήταν έξι ετών. Τότε ήταν που υιοθέτησε το επώνυμο της μητέρας της. Η Bacall δεν ξαναείδε τον πατέρα της και δέθηκε με τη μητέρα της, την οποία και πήρε μαζί της στην Καλιφόρνια όταν έγινε σταρ του σινεμά.
Σπούδασε την υποκριτική τέχνη για δεκατρία έτη, παρακολουθώντας μαθήματα στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης. Στο μεταξύ εργάστηκε ως ταξιθέτρια και μοντέλο. Ως Betty Bacall, έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ το 1942, στην παράσταση «Johnny 2X4».
Η σύζυγος του σκηνοθέτη και παραγωγού Howard Hawks την πρόσεξε το Μάρτη του 1943 στο εξώφυλλο του «Harper’s Bazaar» και παρότρυνε τον Hawks να της κάνει δοκιμαστικό. Εκείνος προσκάλεσε τη
Bacall στο Χόλιγουντ για ακρόαση. Της προσέφερε επταετές προσωπικό συμβόλαιο, τη μετέφερε στο Χόλιγουντ, της παρείχε 100 δολάρια την εβδομάδα, και ξεκίνησε να προωθεί την καριέρα της. Άλλαξε δε και το όνομά της σε Lauren Bacall. Η φωνή της εκπαιδεύτηκε να γίνει χαμηλότερη, πιο αρρενωπή και σέξυ, κάτι που κατάληξε σε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές στο Χόλιγουντ.
Το ντεμπούτο
Κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών για την ταινία «Να έχεις και να μην έχεις» (1944) ήταν νευρική, έτσι για να ελαχιστοποιήσει το τραύλισμά της, πίεζε το σαγόνι στο στήθος και για να κοιτά την κάμερα έστρεφε τα μάτια προς τα πάνω. Το εφέ έμεινε γνωστό ως «το Βλέμμα», το σήμα κατατεθέν της ηθοποιού. Η ερμηνεία της στην εν λόγω ταινία θεωρείται ένα από τα δυναμικότερα ντεμπούτα στην ιστορία του κινηματογράφου. Λίγες βδομάδες μετά την έναρξη των γυρισμάτων, ο Humphrey Bogart σύναψε δεσμό μαζί της.
Σε μια επίσκεψη στο National Press Club στην Ουάσιγκτον στις 10 Φεβρουαρίου 1945, ο υπεύθυνος τύπου της ηθοποιού και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της Warner Bros., Charlie Enfield, ζήτησε από την εικοσάχρονη Bacall να καθίσει στο πιάνο όπου έπαιζε ο Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Harry Truman. Οι φωτογραφίες προκάλεσαν συζητήσεις και απασχόλησαν τον διεθνή Τύπο.
Η καριέρα
Μετά την ταινία «Να έχεις και να μην έχεις», η Bacall βρέθηκε στο πλάι του Charles Boyer στην ταινία που αποδοκιμάστηκε από τους κριτικούς με τίτλο «Confidential Agent» (1945). Κατόπιν εμφανίστηκε με τον
Bogart στο φιλμ νουάρ «Πάθος και Αίμα» (1946), «Σκοτεινή Διάβασις» (1947), καθώς και στη μελοδραματική ταινία σασπένς «Στη βοή της καταιγίδος» (1948). Επιλέχθηκε να παίξει στο πλευρό του Gary Cooper στην ταινία δράσης «Αγάπησα και μίσησα» (1950).
Η Bacall απέρριπτε σενάρια που δεν έβρισκε ενδιαφέροντα και έτσι κέρδισε τη φήμη πως ήταν δύσκολη. Ωστόσο, για τους ρόλους που υποδύθηκε σε μια σειρά ταινιών δέχτηκε θετικές κριτικές.
Για τη δουλειά της στο θέατρο του Σικάγο, κέρδισε το βραβείο Sarah Siddons το 1972 και ξανά το 1984. Το 1976 συμπρωταγωνίστησε με τον John Wayne στην τελευταία του ταινία, «Με το Δάχτυλο στη Σκανδάλη».
Το 1997, η Bacall έλαβε υποψηφιότητα για το βραβείο Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο Καθρέπτης Έχει Δύο Πρόσωπα» (1996), για την οποία είχε ήδη κερδίσει μια Χρυσή Σφαίρα.
Έλαβε το Βραβείο Kennedy Center το 1997. Το 1999 ψηφίστηκε ως μια από τις σημαντικότερες γυναίκες σταρ στην ιστορία από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Από τότε η καριέρα της γνώρισε νέα άνθιση και προσέλκυσε την αναγνώριση των κριτικών με τη συμμετοχή της σε πρότζεκτ υψηλού προφίλ όπως οι ταινίες «Dogville» (2003) με τη Nicole Kidman, «The Limit» (2003), και «Γέννηση» (2004).
Τον Σεπτέμβρη του 2006, η Bacall έλαβε το «πρώτο Μετάλλιο Katherine Hepburn». Τον Σεπτέμβη του 2008, μαζί με τη Suzan Sarandon τιμήθηκε και με τιμητικό μετάλλιο Bette Davis. Στις 14 Νοεμβρίου του 2009, η Bacall έλαβε τιμητικό Όσκαρ για την πολύχρονη καριέρα της και την προσφορά της στην έβδομη τέχνη.
Ο γάμος με τον Bogart
Στις 21 Μαΐου 1945, η Bacall παντρεύτηκε τον Humphrey Bogart. Ο γάμος και το ταξίδι του μέλιτος έλαβαν χώρα στη Φάρμα Μάλαμπαρ, στο Οχάιο. Έμειναν μαζί μέχρι το θάνατο του Bogart από καρκίνο το 1957. Η Μπακόλ απέκτησε δύο παιδιά από το γάμο τους: Τον Steven Bogart, παραγωγό ειδήσεων, δημιουργό ντοκιμαντέρ και συγγραφέα, καθώς και τη Leslie Bogart, καθηγήτρια γιόγκα.
Λίγο καιρό μετά το θάνατο του Bogart το 1957, η Bacall ξεκίνησε δεσμό με τον τραγουδιστή και ηθοποιό Frank Sinatra, ο οποίος δεν διήρκησε πολύ. Στη συνέχεια, παντρεύτηκε με τον ηθοποιό Jason Robards και έζησαν μαζί την περίοδο 1961 με 1969. Σύμφωνα με την αυτοβιογραφία της Bacall, πήραν διαζύγιο εξαιτίας του εθισμού του στο αλκοόλ. Μαζί του απέκτησε ένα παιδί, τον Sam Robards, ηθοποιό.
Η ηθοποιός έγραψε δυο αυτοβιογραφίες με τίτλους «Lauren Bacall By Myself» (1978) και «Now» (1994). Το 2005, επανέκδωσε τον πρώτο τόμο προσθέτοντας ένα κεφάλαιο ακόμη. Ο νέος του τίτλος ήταν «By Myself and Then Some».
Η πιο γνωστή της σκηνή
Η εμφάνισή της στο «What’s my Line»
Ο γάμος με τον Humphrey Bogart
Η βράβευση με Όσκαρ
Επιμέλεια: Χρήστος Καράμπελας
