Το εθνικό συμβούλιο του Ιατρικού Συλλόγου στη Γαλλία εξετάζει για πρώτη φορά την πιθανότητα μία ιατρική επιτροπή να επιτρέπει την «τελική ανακούφιση» για ασθενείς που βρίσκονται στο τελικό στάδιο της ζωής τους, ύστερα από επίμονες, σαφείς και επαναλαμβανόμενες αιτήσεις τους για τερματισμό της ζωής τους, σε κείμενο που δημοσιοποιήθηκε σήμερα.
Επικαλούμενος ένα καθήκον ανθρωπιάς, ο Ιατρικός Σύλλογος επιθυμεί οι περιπτώσεις της ιατρικής υποβοήθησης θανάτου να επιτρέπονται σε εξαιρετικές καταστάσεις, όπως ορισμένες όπου παρατείνεται η επιθανάτια αγωνία ή ο πόνος είναι ανεξέλεγκτος, στις οποίες ο νόμος δεν δίνει απάντηση.
«Στις επίμονες, σαφείς και επαναλαμβανόμενες αιτήσεις του ατόμου που έχει προσβληθεί από ασθένεια, για την οποία η θεραπεία έχει καταστεί άσκοπη και η αγωγή παρηγορητικού χαρακτήρα, μια θεμιτή ιατρική απόφαση πρέπει να λαμβάνεται ενώπιον εξαιρετικών κλινικών καταστάσεων, υπό την επιφύλαξη να αναγνωρίζονται ως τέτοιες, όχι από μόνο έναν γιατρό αλλά από μία ιατρική επιτροπή».
Ο Ιατρικός Σύλλογος επικαλείται επ’ αυτού ένα καθήκον ανθρωπιάς, χωρίς να χρησιμοποιεί τον όρο ευθανασία για να περιγράψει έναν ιατρικώς υποβοηθούμενο θάνατο.
Ο νόμος Λεονετί του 2005 απαντά στο μεγαλύτερο αριθμό των καταστάσεων του τέλους της ζωής, υπογραμμίζει στο έγγραφο αυτό που φέρει τον τίτλο «Τέλος ζωής, υποβοήθηση θανάτου».
«Ο νόμος αυτός επιτρέπει στο τέλος της ζωής τη χορήγηση αγωγών σε δραστικές δόσεις για την ανακούφιση του ασθενούς που δεν έχει καμία προοπτική ζωής, με τη σύμφωνη γνώμη του, όταν οι δόσεις αυτές μπορούν να συντομεύσουν το υπόλοιπο της ζωής του» υπενθυμίζει ο Ιατρικός Σύλλογος.
«Ωστόσο, ο νόμος μπορεί να μην προσφέρει καμιά λύση για ορισμένες περιπτώσεις παρατεταμένης επιθανάτιας αγωνίας ή ψυχολογικών ή σωματικών πόνων οι οποίοι, παρά τα ιατρικά μέσα που εφαρμόζονται, παραμένουν ανεξέλεγκτοι».
«Οι καταστάσεις αυτές, αν και σπάνιες, δεν μπορούν να παραμένουν χωρίς απάντηση» προσθέτει ο σύλλογος, αναγνωρίζοντας την ύπαρξη «εξαιρετικών καταστάσεων που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν ο σημερινός νόμος. Μια προσήκουσα, πλήρης και τελική ανακούφιση που προσφέρεται στο πλαίσιο του σεβασμού της αξιοπρέπειας μπορεί να εξεταστεί, στο πλαίσιο της υποχρέωσης έκφρασης ανθρωπιάς, από μία επιτροπή, αρμοδιότητα της οποίας θα είναι να ορίσει τους όρους της προσφυγής σε αυτήν τη διαδικασία».
Επιμέλεια: Φλώρα Πέτση
