Το Σύνταγμα της Ομοσπονδιακής Γερμανίας δεν επιτρέπει εύκολα την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Το αντίθετο συμβαίνει. Ο συνταγματικός νομοθέτης επιτάσσει στα πολιτικά κόμματα να εξαντλήσουν μέχρις εσχάτων όλα τα περιθώρια συνεννόησης προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Αργά το πρωί της Δευτέρας το κόμμα των Πρασίνων εξέφρασε δημόσια την άποψη ότι η Γερμανία οδεύει σε επαναληπτικές εκλογέςΜε αυτό το δεδομένο, η Άνγκελα Μέρκελ από το πρωί της Δευτέρας είναι υποχρεωμένη να εξετάσει όλα τα δυνατά σενάρια μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης με τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους.
Η Γερμανίδα καγκελάριος ενημερώνει σήμερα το κόμμα της, αφού πρώτα είχε κλείσει ραντεβού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, προκειμένου από κοινού να εξετάσουν τα συνταγματικά περιθώρια που διαθέτει το πολιτικό σύστημα για την άρση του αδιεξόδου. Αργά το πρωί της Δευτέρας το κόμμα των Πρασίνων εξέφρασε δημόσια την άποψη ότι η Γερμανία οδεύει σε επαναληπτικές εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν γύρω στο Πάσχα.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα
Το κόμμα των Φιλελευθέρων «έσπασε» πρώτο και αποχώρησε από τις συζητήσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης την Κυριακή το απόγευμα. Έτσι, λοιπόν, η Άνγκελα Μέρκελ και οι Χριστιανοδημοκράτες έχουν τώρα το μαχαίρι στον λαιμό. Το πρώτο σενάριο που έχουν μπροστά τους είναι να πείσουν τους Σοσιαλδημοκράτες να προσέλθουν στον μεγάλο συνασπισμό.
Όμως, αμέσως μετά τις εκλογές στα τέλη Σεπτεμβρίου ο ηγέτης του SPD Μάρτιν Σουλτς είχε ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να οδηγήσει το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα εκ νέου στα κυβερνητικά έδρανα, αφού οι Γερμανοί ψηφοφόροι με την ψήφο τους καταδίκασαν στις εκλογές το εγχείρημα του μεγάλου συνασπισμού. Μπορεί ο Μάρτιν Σουλτς να υποχωρήσει;
Προφανώς και όχι. Διότι την Κυριακή το βράδυ, όταν οι δημοσιογράφοι λογικά του υπέβαλαν ερώτημα που αφορά σε έναν σχηματισμό κυβέρνησης με τη Μέρκελ, ο Σουλτς απάντησε με ένα μονολεκτικό όχι.
Τι μπορεί να συμβεί από εδώ και πέρα;
Το δεύτερο σενάριο προβλέπει κυβέρνηση μειοψηφίας, των Χριστιανοδημοκρατικών με τους Φιλελεύθερους ή τους Πράσινους. Οι αναλυτές δίνουν πολύ λίγες πιθανότητες σε ένα τέτοιο εγχείρημα.
Την ίδια ώρα, το αντίπαλο δέος, δηλαδή ο πρόεδρος της Γαλλίας και δεύτερος συστημικός πυλώνας της Ε.Ε., συνεπιβάτης της Γερμανίας στην ατμομηχανή της Ευρώπης, δηλώνει ξεκάθαρα πως δεν είναι προς το συμφέρον της Γαλλίας το πολιτικό αδιέξοδο που αντιμετωπίζει το Βερολίνο.
Ο λόγος είναι απλός. Καμία μεταρρύθμιση από αυτές που προωθεί ο Εμανουέλ Μακρόν στον ευρωπαϊκό μηχανισμό δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς πολιτική σταθερότητα στο Βερολίνο.
Πρωτόγνωρο συναίσθημα
Είναι ίσως η πρώτη φορά σε τέτοιον τουλάχιστον βαθμό που η μεταπολεμική Γερμανία αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της ακυβερνησίας. Από την εποχή του Αντενάουερ έως και τον περασμένο Σεπτέμβριο η Γερμανία ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες, όπως κατά τη διάρκεια της επανένωσης με την ανατολική Γερμανία, ή την περίοδο της κρίσης του Ψυχρού Πολέμου, ακόμη και κατά τη διάρκεια της «πολιορκίας» του Βερολίνου, είχε καταφέρει να λειτουργεί με σταθερές και ισχυρές κυβερνήσεις.
Από πολύ νωρίς για τα ευρωπαϊκά δεδομένα είχε εγκαινιάσει και το δόγμα των συνεργασιών μεταξύ των δύο μεγάλων πολιτικών παρατάξεων: των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών.
Από χθες δεν υφίσταται πλέον αυτή η εικόνα στο πολιτικό προσκήνιο της Γερμανίας.
Το τρίτο σενάριο αφορά στη διεξαγωγή επαναληπτικών εκλογών, όταν και εφόσον οι εξελίξεις το επιτρέψουν, πάντα κατά το γράμμα του γερμανικού Συντάγματος. Όμως, σε αυτήν την περίπτωση, ο φόβος που κυριαρχεί τόσο στην έδρα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος όσο και στην έδρα των Σοσιαλδημοκρατών είναι το ενδεχόμενο να ενισχυθούν τα ποσοστά του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία, του ακροδεξιού αυτού μορφώματος, το οποίο καραδοκεί και ελπίζει στο πολιτικό αδιέξοδο, αφού γνωρίζει πως θα αλιεύσει ποσοστό των ψηφοφόρων κυρίως από το στρατόπεδο της συντηρητικής δεξιάς.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν για τη Μέρκελ, όπως προαναφέρθηκε, αφού ο μεγάλος χαμένος σε μια τέτοια περίπτωση θα είναι αυτή η ίδια. Προφανώς, η σημερινή καγκελάριος δεν επιθυμεί να ολοκληρώσει τον κύκλο της απόλυτης κυριαρχίας της στο πολιτικό σκηνικό με μία ήττα.
Ως εκ τούτου, είναι υποχρεωμένη να δώσει περισσότερα σε πιθανούς συνεταίρους της από όσα ήταν διατεθειμένη να προσφέρει μέχρι και το απόγευμα της Κυριακής που μας πέρασε.
Ποιο ρόλο, άραγε, έχει τη δυνατότητα να διαδραματίσει ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, κ. Σταϊνμάγερ, του οποίου οι αρμοδιότητες είναι εξαιρετικά περιορισμένες από το γερμανικό Σύνταγμα; Σύμφωνα με δήλωσή του αργά το βράδυ της Κυριακής, επισημαίνεται πως είναι διατεθειμένος να κάνει χρήση του δικαιώματός του για σχηματισμό κυβέρνησης μειοψηφίας.
Ο χρησμός αυτός από το Προεδρικό Μέγαρο του Βερολίνου αφήνει περιθώρια ερμηνειών. Ας μην ξεχνά κανείς ότι ο κ. Σταϊνμάγερ ήταν και προφανώς εξακολουθεί να είναι Σοσιαλδημοκράτης.
Διαβάστε επίσης:
