Στο νέο του βιβλίο ο μοιραίος τελευταίος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ δίνει μια πιο εσωστρεφή εικόνα της ζωής του στο Κρεμλίνο, σε μια εποχή ριζικών αλλαγών, που οδήγησαν στη διάλυση μιας αυτοκρατορίας.
Γίνεται αμέσως προφανές ότι η κατάσταση της υγείας του είναι επισφαλής. Το πρόσωπό του είναι πλαδαρό, είναι υπέρβαρος και, όπως λέει, έχει περάσει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο στο νοσοκομείο.
Έχει υποβληθεί σε τέσσερις εγχειρήσεις μέσα σε πέντε χρόνια και υποφέρει από βαριάς μορφής διαβήτη. Τον είχαν αναφέρει ως νεκρό μάλιστα από λάθος, πέρυσι, στο Twitter.
O Μιχαήλ Σεργκέγιεβις Γκορμπατσόφ, που συμπληρώνει τα 82 του αύριο, Σάββατο, επί πέντε χρόνια εργάζεται στη συγγραφή του νέου του βιβλίου.
Η ακριβής μετάφραση από τα Ρωσικά είναι «Μόνος με τον Εαυτό μου». Είναι πιο μελαγχολικός από τη γερμανική παράφραση του τίτλου με τον οποίο θα κυκλοφορήσει αυτόν τον μήνα στη Γερμανία: «Όλο τον καλό καιρό».
«Πόσο ενδιαφέρον υπάρχει ακόμα να διαβάσει κάποιος άλλο ένα βιβλίο για τη Σοβιετική Ένωση, γραμμένο από τον τελευταίο πρόεδρό της, που εγκατέλειψε την πολιτική σκηνή εδώ και 21 χρόνια;» αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου στον spiegel.de. «Όταν μάλιστα ο Γκορμπατσόφ έχει συγγράψει άλλα πέντε βιβλία» προσθέτει.
Το πρώτο είχε γραφεί το 1989 και αφορούσε στην perestroika, την ανοικοδόμηση δηλαδή της σοβιετικής κοινωνίας. Ύστερα έγραψε ένα για την επανένωση της Γερμανίας, ενώ το 1995 είχε γράψει ένα βιβλίο με τον απλό τίτλο «Απομνημονεύματα». «Με εκείνο δεν είχε πει όλες τις αλήθειες;» αναρωτιέται πάλι ο συντάκτης στον «spiegel».
Φαίνεται πως όχι. Το «Μόνος με τον Εαυτό μου», που κυκλοφόρησε στη Ρωσία το φθινόπωρο, είναι γραμμένο με το πλέον αποκαλυπτικό προσωπικό ύφος του αποτυχημένου μεταρρυθμιστή.
Ένα μεγάλο του μέρος είναι αφιερωμένο στη ζωή του με τη σύντροφό του, Raisa Maximovna, η οποία πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1999.
Ο Γκορμπατσόφ υποστηρίζει ότι η σύζυγός του δεν πέθανε από λευχαιμία, αλλά ότι «τη σκότωσε η περεστρόικα» και η λύπη της από τον τρόπο με τον οποίο μεταχειρίστηκαν στη Ρωσία τον άνδρα της μετά το 1991.
«Η Μοίρα στάθηκε γενναιόδωρη για μένα, δίνοντάς μου μια σπάνια ευκαιρία» γράφει ο πρώην ηγέτης του Κρεμλίνου, ο οποίος ωστόσο κατόπιν τα βάζει με τη μοίρα του δύο δεκαετίες μετά την ανατροπή του.
Η Raisa Gorbachova, με ντοκτορά στην Κοινωνιολογία, επί 46 χρόνια σύντροφος του Γκόρμπι, άλλοτε πρώτη κυρία της Σοβιετικής Ένωσης, που πέθανε στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Münster στη Γερμανία, δεν ήταν και τόσο δημοφιλής στους κόλπους της ρωσικής κοινωνίας. Αυτό διακρίνεται ανάμεσα στις γραμμές του νέου του βιβλίου, στο οποίο γράφει: «Περάσαμε ευτυχισμένα χρόνια μαζί. Με βοήθησε να ξεπεράσω τις πιο σκοτεινές ημέρες».
Περιγράφοντας πολλές ιδιαίτερες στιγμές ως ζευγάρι, προσπαθεί να διορθώσει ορισμένες σκοτεινές πλευρές στη δημόσια ζωή της Raisa. «Όλα όσα έχουν γραφεί, ότι δήθεν με πίεζε να πάρω ορισμένες πολιτικές αποφάσεις, είναι ανοησίες» γράφει ο Γκορμπατσόφ. «Δεν είχε ιδέα πώς λειτουργούσε το Πολίτμπιρο. Και την είχαν ενοχλήσει αφάνταστα όλα εκείνα που γράφονταν στις εφημερίδες της εποχής» προσθέτει.
Ο Γκορμπατσόφ δεν είχε κάνει πολλά στη ζωή του. Μετά τις σπουδές του στη Νομική Σχολή, δεν είχε καταφέρει να βρει δουλειά ούτε σε γραφείο τοπικού εισαγγελέα, όπως είχε βάλει σκοπό. Αντίθετα, του είχε προσφερθεί η θέση στη Σιβηρία ή το Τατζικιστάν. Για να αποφύγει εκείνες τις θέσεις, γύρισε στη γενέτειρά του, τη Σταυρούπολη στον Καύκασο, απ’ όπου ξεκίνησε να σκαρφαλώνει ένα ένα τα σκαλιά της κομμουνιστικής ιεραρχίας.
Κι είναι τοις πάσι γνωστό πως η κομματική του πρόοδος οφείλεται στην εύνοια που του έδειξε ο αρχηγός της Κα Γκε Μπε, που αργότερα έγινε γ.γ. του ΚΚΣΕ, Γιούρι Αντρόποφ. Γνώρισε επίσης την εύνοια και του Dmitriy Ustinov, υπουργού Άμυνας επί Μπρέζνιεφ. Ο Ούστινοφ και ο Αντρόποφ είχαν δείξει μεγάλη εμπιστοσύνη στον νεαρό Γκόρμπι, τον οποίο το 1978 έφεραν στην Κεντρική Επιτροπή, για να αντιμετωπίσει την παλιά γενιά των κομμουνιστών.
Ο Αντρόποφ, λίγο πριν πεθάνει, είχε γράψει επιστολή στα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής, προτείνοντας να του δοθεί η Γενική Γραμματεία και κατόπιν να αναλάβει καθήκοντα στο Πολίτμπιρο. Η επιστολή εκείνη -κατά μυστηριώδη τρόπο- εξαφανίσθηκε.
Πηγή: spiegel.de
Επιμέλεια: Κ. Μπετινάκης
