Ούτε μια κουβέντα δεν άκουσα από κανέναν για τις χελωνίτσες που κάηκαν ζωντανές.
Μεγάλες, λέει, καταστροφές από τη φωτιά στην ανατολική Αττική. Όλοι μιλούν για τις ζημιές στα σπίτια, όχι και για τα φουκαριάρικα ποντίκια της περιοχής. Που προϋπήρχαν των ανθρώπων στον Κάλαμο και στον Βαρνάβα, και στο Γραμματικό.
Και για να υπάρχουν εκεί φίδια και καρακάξες, κάτι ξέρει παραπάνω ο θεός που τα έφτιαξε κι αυτά τα πλάσματα, τα πετούμενα και ερπετά και τρωκτικά.
Όχι, ρε, δεν παριστάνω τον φιλόζωο. Να σου πω ότι λυπάμαι το γεράκι, που μετά τη μεγάλη φωτιά θα έχει σοβαρό πρόβλημα να κυνηγήσει. Επιβίωσης πρόβλημα, για το ίδιο και τι να ταΐσει τα γερακόπουλα
Όταν μιλάμε για φωτιά, μια είναι η απώλεια, για να κάνουμε ταμείο. Πάνω από τους ανθρώπους και τα ζώα είναι το πράσινο. Η καταστροφή της φύσης. Επειδή, να το πούμε έτσι απλά, το πιο χρησιμο για ό,τι αναπνέει, για δίποδα και τετράποδα, είναι το πράσινο της φύσης.
Υπ’ όψιν ότι δεν φταίνε οι αλεπούδες και τα άλλα ζωάκια στις δασικές εκτάσεις που δολοφονήθηκαν από τις πυρκαγιές.
