Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Τι Δυσφήμιση τού Ποδοσφαίρου ήταν αυτή…
Τι κατακρεούργηση, τι αίσχος, τι θλιβερό θέαμα…
Όλη η ποδοσφαιρική ηλιθιότητα, όλη η ποδοσφαιρική υπερτίμηση,
μαζεμένες σε έναν τελικό.
*** Ο τελικός τού «Τσάμπιονς Λιγκ» που ετελείωσε στο 21ο δευτερόλεπτο.
Μιλάμε για κατάντια τού αθλήματος.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ’ την αρχή…
Δείτε εδώ πού έχει το χέρι του ο ανόητος Σισοκό
την στιγμή που κάνει τη σέντρα ο Μανέ…
Στην τεταρτοκοσμική ποδοσφαιρική -και όχι μόνο ποδοσφαιρική- μπανανία
που λέγεται «Ελλάδα»,
υπάρχει η τάση να αθωώνεται η Ηλιθιότητα.
Έτσι, ακούσαμε ακόμη κι από πασίγνωστο καθηγητή διαιτησίας,
ότι δεν υπήρχε πέναλτι επειδή η μπάλα βρήκε πρώτα στη μασχάλη τού αμυντικού·
το γεγονός ότι ο Σισοκό παριστάνει αναιτίως τον τροχονόμο
και κάνει στην υπόλοιπη άμυνα σήμα με τον δείκτη του πως όλα είναι «ΟΚ.»
κι ότι ελέγχει τη φάση,
δεν παίζουν τον παραμικρό ρόλο για κάποιους ημεδαπούς φωστήρες
(ευτυχώς που ο διαιτητής και ο «V.A.R.» τής αναμέτρησης
δεν είχαν το ίδιο κοντόφθαλμο κριτήριο).
*** Βεβαίως, η απόφαση για καταλογισμό τού πέναλτι,
έπαιξε καταλυτικό ρόλο για το «υπνωτικό» που θα βλέπαμε στη συνέχεια.
Δεν έχει ξαναγίνει αυτό·
ομάδα να κάνει καθυστέρηση στο πλάγιο-άουτ
από το πρώτο δεκάλεπτο ενός τελικού «Τσάμπιονς Λιγκ»·
κι όμως, το διέπραξε η Λίβερπουλ,
στέλνοντας σαφές μήνυμα για τις προθέσεις της.
Το συγκεκριμένο μήνυμα το πήραμε άπαντες
όσοι γνωρίζουμε στοιχειωδώς από Ποδόσφαιρο,
εκτός από αυτούς που έπρεπε -πρώτοι απ’ όλους- να το πάρουν.
Το μοναδικό κέρδος από το συνονθύλευμα τού Σαββάτου,
ήταν ότι απετέλεσε το ξεμπρόστιασμα τής μικροαστικής απάτης που λέγεται «Τότεναμ»
και διέσυρε με αδιαμφισβήτητο τρόπο τον προπονητίσκο Ποκετίνο.
Μία Τότεναμ που μέχρι τον τελικό είχε κάνει συμβόλαιο με την Κωλοφαρδία,
αποκλείοντας τη χιλιάδες φορές καλύτερη Σίτι,
και μετά, στο τελευταίο δευτερόλεπτο τού ημιτελικού,
τον αφελή Άγιαξ με χατ-τρικ τού Λούκας Μόουρα.
Και τι έκανε ο κομπλεξικός προπονητίσκος Ποκετίνο;
Στον τελικό,
άφησε στον πάγκο τον παίκτη που οδήγησε την Τότεναμ στον τελικό
(τον έβαλε προς το τέλος τού αγώνα).
Ο προπονητίσκος με το επώνυμο που παραπέμπει σε πλακέ γκοφρέτα,
παρέδωσε πνεύμα στο 21ο δευτερόλεπτο.
Είχε, μάλιστα, το θράσος να πει,
ότι το πλάνο που κατέστρωνε με την ομάδα του επί τρεις εβδομάδες,
καταστράφηκε μέσα σε 25 δευτερόλεπτα.
Σάς θυμίζει κάτι αυτή η τοποθέτηση;
Ναι, οποία κατάντια,
αποτελεί κακέκτυπο τής δήλωσης τού Μαρτίνς
μετά την πεντακάθαρη ήττα τού Ολυμπιακού στην «Τούμπα»,
που είχε πει ότι το γρήγορο γκολ τού Βιεϊρίνια είχε χαλάσει τα σχέδιά του.
*** Ενώ, λοιπόν, η Λίβερπουλ είχε πετύχει τον στόχο της
(δηλαδή, ένα γκολ που θα τής έδινε το πρακτικό και ψυχολογικό αβαντάζ),
οι μέχρι πρότινος υπερτυχεροί παίκτες τής Τότεναμ
είχαν -με ευθύνη ΚΑΙ τού προπονητίσκου τους- παραιτηθεί πανηγυρικά
και με την αγωνιστική τους συμπεριφορά διετυμπάνιζαν
ότι δεν υπήρχε περίπτωση να έβαζαν γκολ ακόμη κι αν παίζαν’ δύο 90λεπτα.
Και να πεις ότι η Λίβερπουλ ήταν ανασταλτικά σε μεγάλη μέρα,
να το καταλάβω.
Τουναντίον,
η Λίβερπουλ ήταν εμφανέστατα ράθυμη
και συνάμα έπαιζε την άμυνά της πολύ ψηλά με «διάταξη-σκορποχώρι».
Έβλεπες τούς παίκτες τής Τότεναμ να ταλαιπωρούν το τόπι
ανταλλάσσοντας ανούσιες πάσες μεταξύ τους στον χώρο τού κέντρου
και αναρωτιόσουν γιατί δεν επεχειρούσαν μπαλιές στην πλάτη τής αντίπαλης άμυνας.
Δεν το έκαναν έστω μία φορά·
το «γιατί δεν το έκαναν» έχει μία και μοναδική απάντηση: Κόμπλεξ.
Πρώτη φορά είδα ομάδα
να βρίσκεται -σε τελικό «Τσάμπιονς Λιγκ»- πίσω στο σκορ
και να γυρίζει τόσες φορές την μπάλα πίσω.
Αδιανόητα πράγματα.
*** Ακόμη κι αν κάποιος δεν παρηκολούθησε αυτό το ποδοσφαιρικό σκουπίδι,
αρκεί να αναφέρω ένα στατιστικό στοιχείο
που περιγράφει σε απόλυτο βαθμό το θλιβερό θέαμα που αντικρίζαμε
επί 90 λεπτά συν τις καθυστερήσεις..:
Τα «πλάγια-άουτ» ήταν 28-26 (υπέρ τής Τότεναμ).
Καταλαβαίνετε για τι πράμα μιλάμε;
54 πλάγια-άουτ.
Κάθε 1 λεπτό και 45 δευτερόλεπτα βλέπαμε ένα πλάγιο-άουτ.
Σημειωτέον,
ότι τα περισσότερα εξ’ αυτών προήλθαν από λανθασμένες πάσες
και από «επαγγελματικές» απομακρύνσεις τής μπάλας από τούς αμυντικούς·
δεν ήταν, δηλαδή, αποτελέσματα οργανωμένου παιχνιδιού από τα πλάγια.
*** Συνελόντι ειπείν,
μέμφομαι πολύ περισσότερο την Τότεναμ από τη Λίβερπουλ,
διότι επί τής ουσίας κατέβηκε για να χάσει.
Ήταν λίγη, ήταν ολίγιστη, ήξερε ότι δεν άξιζε καν αυτά που είχε ήδη πετύχει.
Ο φετινός τελικός τού «Τσάμπιονς Λιγκ»
θα μάς μείνει στη μνήμη για δύο λόγους.
Από τη μία,
θα έχουμε να λέμε ότι το κατέκτησε η πιο άξια ομάδα,
κι από την άλλη,
ότι συμμετείχε σ’ αυτόν η χειρότερη φιναλίστ όλων των εποχών.
Ακόμη κι ο Αθηναϊκός τού Πρόκοπ και τού Τζαλακώστα θα έπαιζε καλύτερα
από την Τότεναμ τού Ποκετίνο και τού Σον.
Αίσχος.
Απόφθεγμα Ημέρας:
Όταν έφτασε στην Κορυφή, θυμήθηκε ότι έπασχε από υψοφοβία.
Και γκρεμίστηκε με πάταγο.
ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
* Η εισβολή στον τελικό τού «Τσάμπιονς Λιγκ»
* Το Ατενσιονχοριλίκι είναι ανίατη ασθένεια
* Ό,τι άλλο θέλουμε…
* Και ό,τι άλλο ήθελε προκύψει…
*** Γυρίστε ανάποδα την κλεψύδρα· ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση!
*** Αύριο πάλι…
Ο Αθλητάμπουρας
