Εβδομάδα βραζιλιάνικου κινηματογράφου διοργανώνεται από τις 17 έως τις 23 Φεβρουαρίου από την πρεσβεία της Βραζιλίας και την Ταινιοθήκη της Ελλάδας.
Στόχος της εκδήλωσης είναι να αποκτήσει έναν μόνιμο χαρακτήρα, παρουσιάζοντας έναν κύκλο είκοσι πρόσφατων και παλιότερων ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ, που επιβεβαιώνουν τον πλούτο και τη ζωτικότητα μιας εθνικής κινηματογραφίας τόσο μακρινής και ταυτόχρονα τόσο κοντινής.
Ο ελληνικός, όπως και ο βραζιλιάνικος κινηματογράφος, εξακολουθεί να επιβιώνει ανάμεσα στην ασφυκτική κυριαρχία του Χόλυγουντ και της τηλεόρασης.
Αυτό που δίνει στον βραζιλιάνικο κινηματογράφο την ιδιαίτερη ταυτότητά του είναι η αστείρευτη επιθυμία του να αφηγείται ιστορίες εμπνευσμένες από την πραγματικότητα, ακόμα κι αν βρίσκεται στους αντίποδες του μύθου της «τροπικής πατρίδας». Το φετινό πρόγραμμα αποτελείται από δεκαέξι πανελλαδικές (και μία αθηναϊκή) πρεμιέρες.
Οι εξαιρέσεις που έχουν ήδη προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες είναι δύο ταινίες δημιουργών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διεθνοποίηση του βραζιλιάνικου κινηματογράφου τις τρεις τελευταίες δεκαετίες: η βραβευμένη στις Κάννες τελευταία ταινία του Βάλτερ Σάλλες (και της Ντανιέλα Τόμας) «Διαχωριστική γραμμή» (2008), που είχε ατυχήσει να κυκλοφορήσει σε πολύ περιορισμένη διανομή, και το θρυλικό «Πισότσι» του Έκτορ Μπαμπένκο, το οποίο φέτος κλείνει τριάντα χρόνια ζωής.
Οι ταινίες δείχνουν τη βαθιά επιρροή του ιταλικού νεορεαλισμού στον βραζιλιάνικο κινηματογράφο και ιδιαίτερα στις ταινίες που καταγράφουν τα δράματα της παιδικής ηλικίας μέσα σ’ έναν εχθρικό περίγυρο. Το 2011 κλείνουν τριάντα χρόνια από τον θάνατο του Γκλάουμπερ Ρόσα, της πιο σημαντικής προσωπικότητας του κινήματος Σινέμα Νόβο.
Αποτίοντας φόρο τιμής στον επαναστάτη κινηματογραφιστή, η εκδήλωση θα προβάλει για πρώτη φορά στην Ελλάδα το κύκνειο άσμα του «Η ηλικία της γης» (1980), έναν πειραματικό στοχασμό για την πολιτική ιστορία της Βραζιλίας, την παγκοσμιότητα της θρησκείας και τα όρια του ίδιου του κινηματογράφου. Εκτός από τον Γκλάουμπερ Ρόσα το πρόγραμμα παρουσιάζει άλλους τρεις μεγάλους Βραζιλιάνους δημιουργούς, τον Μάριο Πεϊσότο (1910-1922), τον Ζοακίμ Πέντρο ντε Αντράντε (1932-1988) και τον Κάρλος (ή Κακά) Ντιέγκες (γ.1940-) με το «Ορφέου» (1999).
