«Αἰδώς, Ἀργεῖοι, κάκ᾽ ἐλέγχεα, εἶδος ἀγητοί·»1 [Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Ε΄, στίχος 787]
«Αἰδώς… όχι στους αυτοκλήτους υπερηφάνως σωτήρας και εικονικούς διαφυλακτάς του Έθνους μας, της Ορθοδοξίας, του ελληνικού ήθους, της ελληνικότητας, των αξιών και των ιδανικών και της μοναδικότητας των Ελλήνων!!!
«Αυτοί ομιλούν ως ζῶσινεις έναν μικρόκοσμον»
(ολίγην ταπεινότηταν θα επεθύμουν ο πτωχός… – επέρχεται κορεσμός των όρων που ενίοτε καταλήγει σε βαρβαρότητα και σκύλευση της απαράμιλλης αξίας και της ιστορίας των όρων αυτών μέσα από συνεχείς βαρύγδουπες εκφράσεις)
ΑΛΛΆ …
Πολλαπλασία αἰδώς ταιριάζει εις τους παλαμοκροτούντας αφειδώς και ακολουθούντας ως τυφλοί τά τ’ ὦτατόν τε νοῦντά τ’ ὄμματ᾽ εἰσί(ν) … ωσάν τους αναμένοντας τους “Βαρβάρους” του Καβάφη2 να τους βρει κάποια λύση αφού τελικά τα γράμματα και τα πτυχία τους δεν τους έφεραν την κρίση (του νου)…
τα συμπαθή άλογα είναι πιο ταπεινά και έλλογα από κάποιους έλλογους ανθρώπους που τελικά, παρά την μόρφωσήν των, παραμένουν αδικαιολογήτως άλογοι… »
Καλό είναι λοιπόν να μη λειτουργούμε άκριτα και αποδεχόμαστε και θαυμάζουμε όποιον εκφέρει άποψη μόνο και μόνο επειδή είναι πτυχιούχος ή κάτοχος βαρύγδουπων τίτλων … ας μπούμε στη διαδικασία να σκεφτούμε λίγο και μόνοι μας. Νομίζω έχουμε την ικανότητα, ειδάλλως …. είμαστε άξιοι της μοίρας μας!!!!
