«Το σωστό που ο μικρός το ξεστομίζει
Πικραίνει τους τρανούς και φαντασμένους:
Οι γαρ πνέοντες μεγάλα τους κρείσσους λόγους
πικρώς φέρουσι των ελασσόνων ύπο.».
(Eυριπίδης)
«Οι συνετοί άνδρες (σ.σ. και κυβερνήτες) προλαβαίνουν τα κακά πριν να γίνουν και οι ανδρείοι όταν συμβούν τα διορθώνουν:
συνετών ανδρών πριν γενέσθαι τα δυσχερή, προνοήσαι όπως μη γένηται∙ ανδρείων δε, γενόμενα ευ θέσθαι.». (Πιττακός ο Μυτιληναίος, ένας από τους 7 σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας).
Στων δασών την ολόμαυρη ράχη περπατάει η οδύνη μονάχη, μετρώντας τα καμένα σπίτια, που το ανίκανο κράτος, με την αβελτηρία του και την ιδιωτεία (ηλιθιότητα) του, δεν μπόρεσε να προστατέψει.
«Δεν είναι Κράτος αυτό», φωνάζουμε κάθε μέρα στην συναλλαγή με τις παντοειδείς υπηρεσίες του.
«Πού είναι το Κράτος», κραυγάζουμε απελπισμένα, όταν καιγόμαστε στις φωτιές ή πνιγόμαστε στις πλημμύρες.
Αλλά, τι ακριβώς είναι αυτό το αόρατο πράγμα, που όλοι το επικαλούμαστε, όταν διαπιστώνουμε την ανάγκη της παρέμβασής του, σε στιγμές που το άτομο αισθάνεται αδύναμο;
Τι, τέλος πάντων, είναι αυτό το Κράτος, που το επικαλούμαστε ως σωτήρα και το καταριόμαστε για τα δεινά μας; «Ήχος στεκάμενος κούφιος.»;
Στην έννοια του Κράτους περιλαμβάνεται η κυβέρνηση, η εκτελεστική εξουσία, το κοινοβούλιο, που εκφράζει τη «δημοκρατική» αντιπροσώπευση, δηλαδή, στην Μαζοδημοκρατία μας, την αλλαξοκωλιά ψηφοκυνηγών πολιτικατζήδων και ψηφοφόρων, που προσδοκούν ρουσφέτι, με αντάλλαγμα την ψήφο τους,
Η δουλειά του Κυβερνήτη, του κρατικού αξιωματούχου, δεν είναι η καταγγελία, η διαπίστωση, η περιγραφή, αλλά η δράση, η αντιμετώπιση και η διόρθωση των κακώς κειμένων.
«Ο ήλιος ο ηλιάτορας», τώρα, μαυρίζει από τον καπνό της πυρπόλησης των δασών μας, της ανάσας μας, της ομορφιάς του τόπου μας, ενώ οι «βιλάτορες» χτίζουν τις άνομες βίλες, και τα «βιλάκια» τους, στα δάση.
Κι ας ειν’ καλά η ΔΕΗ και η ΕΥΔΑΠ. Καλά να είναι και ο βολευτής μας.
Και το Κράτος, που έκανε, και κάνει, τα στραβά μάτια όταν, εκ των υστέρων, νομιμοποιεί την αυθαιρεσία, ψήφους θηρεύονας.
Τόσα αυθαίρετα, βίλες και «βιλάκια», πάνω στων δασών την ολόμαυρη ράχη. Ποιανού είναι όλα αυτά;
Χτίζοντας, κι εσύ, «πολίτη»-ελληνάρα, το απατηλό σου όνειρο, πάνω στην πυρπολυμένη γη, πυρπολείς την ελπίδα τη δική σου και των παιδιών σου, αδιαφορώντας για την πόλη σου, για τον διπλανό σου, για την Πατρίδα σου.
Κι απ’ το μπαλκόνι του αυθαίρετού σου, βλέπεις το μέλλον σου και το μέλλον των παιδιών σου, να καίγεται, να γίνεται στάχτη και παρανάλωμα του πυρός, στο οποίο, σε συμπαιγνία με το αδιάφορο κι ανίκανο κράτος, κι εσύ συνέβαλες.
Κι oι χορτασμένοι, κορεσμένοι, κοκορόμυαλοι, άρχοντες, μοστράρουν τη φάτσα τους, μπροστά στην ανείπωτη καταστροφή.
Κυβερνητικός αξιωματούχος δηλώνει «στην αντιμετώπιση της πυρκαγιάς βοήθησε και το γεγονός πως κατά τη διάρκεια της νύχτας υπήρχε άπνοια ενώ και ανέβηκαν και τα επίπεδα της υγρασίας.»
Σ’ αυτήν την περίπτωση ο «στρατηγός άνεμος ήταν σύμμαχος, εν αντιθέσει με το αντίπαλο «στρατηγό άνεμο » (θυμάστε;) στην πυρκαγιά του 2007, κατά τον τότε Υπουργό Δημόσιας τάξης Β. Πολύδωρα
«Αυθάδεια γεννά η χόρταση, όταν πολλά πέσουν πλούτη, σε ανθρώπους που δεν έχουνε το νου τους μετρημένον:
τίκτει γαρ κόρος ύβριν, όταν πολύς όλβος έπηται ανθρώποισιν όσοις μη νόος άρτιος η.». (Σόλων).
Έργο του Κυβερνήτη είναι η ανάληψη της ευθύνης για την πορεία του κυβερνητικού σκάφους και της χώρας, μέσα στην κρίση, με σχέδιο και στρατηγική.
«Εκείνος που το καράβι κυβερνά της χώρας πρέπει να μιλάει στοχαστικά, βαστώντας το τιμόνι και τα βλέφαρα να μην του κλείνει ο ύπνος: Χρη λέγειν τα καίρια, όστις φυλάσσει πράγος εν πρύμνη πόλεως, οίακα νωμών βλέφαρα μη κοιμών ύπνω» (Αισχύλος).
Κάποιος, από τους αρμοδίους σε συνέντευξη, κατά την πυρκαγιά του 2007, δήλωσε:
«Εάν μετά από τέτοιες καταστροφές δεν συγκλονιζόμαστε και δε συντονιζόμαστε θα έχουμε και άλλες…»,
Κι αν δεν ασκούμε επιμελώς την σώφρονα πεοχειράντλησιν, άρχοντες και πολίτες, συμπληρώνω, ανευλαβώς κι ελευθερίως.
Email: elalefteris@gmail.com
