Η πράσινη οικονομία ίσως λειτουργήσει σαν αφετηρία στον εκσυγχρονισμό όπως ακριβώς συνέβη και στα προηγούμενα χρόνια όπου αυτόν τον ρόλο τον έπαιξε η βιομηχανία .Η πολλαπλασιαστική επίδραση που προέρχεται από την ανάπτυξη των θεμελίων της πράσινης οικονομίας ξεπερνά τις απλές διακλαδικές επιδράσεις και περιλαμβάνει παράγοντες όπως η μεγαλύτερη ικανότητα των χωρών να προχωρήσουν με αποφασιστικότητα στην κοινωνική ενσωμάτωση στην παγκόσμια οικονομία.
Στο πλαίσιο της υφιστάμενης πανδημίας μία από τις πιο σημαντικές προτεραιότητες, η οποία προωθείται από τη διεθνή κοινότητα ,ήταν η ανάγκη να επιτευχθεί «πράσινη ανάκαμψη» από την παγκόσμια οικονομική πτώση. Συγκεκριμένα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλοι διεθνείς οργανισμοί επέλεξαν την περιβαλλοντική πολιτική και το όραμα της «πράσινης ανάκαμψης» ως το σπουδαιότερο εισιτήριο στην προσπάθεια να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση. Τα καλά νέα είναι ότι το 2021 η παγκόσμια οικονομία ,στην πραγματικότητα, έδειξε σημάδια έντονης ανάπτυξης, με το ΔΝΤ να παρουσιάζει παγκόσμια ανάπτυξη της τάξης του 6% το 2021 και 4.9% το 2022.Αυτή η άνοδος στην οικονομική δραστηριότητα συνοδεύεται από σημαντικά-καθόλου αμελητέα-μέτρα που έχουν υιοθετηθεί από κυβερνήσεις ,εταιρείες και τοπικές αρχές με σκοπό να τεθεί η περιβαλλοντική/πράσινη ανάπτυξη ως προτεραιότητα. Μία σημαντική πιθανή συνέπεια αυτών των τάσεων πιθανότατα να είναι το γεγονός ότι αυτές οι πράσινες/περιβαλλοντικές πολιτικές αποτελέσουν μέρος της εργαλειοθήκης της οικονομικής πολιτικής καθώς τα θέματα προς συζήτηση της επικρατούν ολοένα και περισσότερο σε εταιρικό επίπεδο.
Σε μακροοικονομικό επίπεδο η «πράσινη πολιτική» ίσως αποτελέσει σημαντική πηγή κινήτρων καθώς η μετάβαση σε καθαρή ενέργεια καθιστά την ουσιώδη επένδυση σε έργα υποδομής και τεχνολογίας άκρως απαραίτητη. Υπό αυτήν την έννοια, η «πράσινη πολιτική» ίσως λειτουργήσει ως πλατφόρμα για τον συντονισμό της παγκόσμιας οικονομικής πολιτικής- ιδιαίτερα σε περιόδους πτώσης της. Πιθανόν, αυτό το «πράσινο κίνητρο» να είναι αντι-περιοδικό κατά τη διάρκεια πτωτικών περιόδων, ενώ σε εποχές ανοδικής πορείας οι πράσινες πολιτικές με τη μορφή υψηλότερης φορολογίας ,εικάζεται να μειώνουν τα πλεονάσματα της ανάκαμψης .Με κάποιον τρόπο οι φόροι στον άνθρακα ακριβώς όπως και οι φόροι εισοδήματος λειτουργούν σαν «αυτόματος σταθεροποιητής» με χαμηλό φορολογικό βάρος εν καιρώ οικονομικής πτώσης κάτι που ισορροπείται με αυξημένη φορολογία σε περιόδους οικονομικής ανόδου.
Αξίζει να αναφερθεί ότι οι «πράσινες πολιτικές» ίσως επίσης αποτελέσουν κίνητρο για να επεκταθούν οι χρονικοί επενδυτικοί ορίζοντες και το πλαίσιο οικονομικής πολιτικής να επικεντρωθεί περισσότερο σε μακροπρόθεσμους στόχους. Κάτι τέτοιο, για παράδειγμα, θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει την διαδικασία προϋπολογισμού λαμβάνοντας υπόψιν μακροπρόθεσμους κινδύνους που σχετίζονται με το φαινόμενο της υπερθέρμανσης του πλανήτη καθώς επίσης μέσο- μακροπρόθεσμων δαπανών που απαιτούνται για την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων.
Σε μικροοικονομικό επίπεδο εταιριών η ατζέντα ESG ήδη οδηγεί επιχειρήσεις σε τακτικές ανώτατης διακυβέρνησης ,οι οποίες συμπεριλαμβάνουν διαφάνεια και ομαλότητα της οικονομικής έκθεσης. Όλα τα παραπάνω έχουν θετική επίπτωση στην αποτελεσματικότητα των μακροοικονομικών στρατηγικών οι οποίες εξαρτώνται-σε πολύ μεγάλο βαθμό-από την αξιοπιστία και τη διαφάνεια της οικονομικής έκθεσης σε μικρό-επίπεδο. Ίσως υπάρχουν στοιχεία, σχετιζόμενα με τις πράσινες πολιτικές ,στον συμβουλευτικό, προνοητικό κανονισμό για τις Κεντρικές Τράπεζες καθώς ο ρυθμιστής θα χρειάζεται συνεχώς να κατανέμει τα βάρη[1]από μεγαλύτερους κινδύνους στη θέσπιση συνετών κανόνων- στις τράπεζες που θα εκτίθενται σε τομείς/εταιρίες με χαμηλό περιβαλλοντικό ιστορικό.
Θα υπάρξουν επίσης επιπτώσεις στην εξωτερική οικονομική πολιτική των χωρών που αναδύονται μέσα από την αυξανόμενη υπεροχή της «πράσινης ατζέντας». Πιθανότατα να προκύψουν «πράσινες συμμαχίες» στη βάση de novo accords που συνοψίζονται στη βάση των σημαντικότερων περιβαλλοντικών προτεραιοτήτων οι οποίες θα φέρουν τις χώρες κοντά τη μία με την άλλη. Ή η βάση για περιβαλλοντικές συμφωνίες μπορεί να βρίσκεται στο ήδη υπάρχον δίκτυο συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου στις οποίες προστίθενται «πράσινα παραρτήματα» τα οποία θέτουν λεπτομερώς τις προτεραιότητες για συνεργασία στην περιβαλλοντική σφαίρα. Κάποιες από τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου ( FTA Free Trade Agreement)ήδη ενσωματώνουν καινούργια παραρτήματα σχετικά με την περιβαλλοντική συνεργασία όπως η συμφωνία Mercosur-Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι τοπικοί συνασπισμοί ενσωμάτωσης και άλλες τοπικές διατάξεις θα έχουν πολύ σημαντικό πόλο να παίξουν στην διάδοση τέτοιων περιβαλλοντικών συμφωνιών καθώς το επίπεδο των εθνικών πολιτειών δεν διαχειρίζεται σωστά τις παράπλευρες συνέπειες και θέματα που αφορούν ολόκληρη την περιοχή και τα οποία είναι εγγενή στην περιβαλλοντική ατζέντα.
Άλλο ένα στοιχείο το οποίο σχετίζεται με την πράσινη πολιτική θα είναι ο «πράσινος προστατευτισμός». Τα αμυντικά μέτρα -πολύ πιθανό -να γίνουν περισσότερο πράσινα-μία τάση η οποία ήδη παρατηρείται σε εθνικό επίπεδο. Την ίδια στιγμή, αντί προσπαθειών να αντιμετωπιστεί αυτός ο προστατευτισμός από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου ( WTO ), είναι πιθανή μία πιο αποτελεσματική προσέγγιση η οποία θα περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός πιο ανθεκτικού ρυθμιστικού πλαισίου που θα διέπει τις περιβαλλοντικές προδιαγραφές σε τοπικά και επιχειρησιακά/εταιρικά επίπεδα.
Η πράσινη ατζέντα μπορεί να προσθέσει στην απόκλιση των εθνικών οικονομικών μοντέλων σχετικά με την κεντρικότητα τέτοιων παραγόντων όπως η οικονομική βιωσιμότητα και ιεράρχηση ποσοστών υψηλής ανάπτυξης. Το Σκανδιναβικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης έχει αποδειχτεί πολύ επιτυχημένο σε προηγούμενες οικονομικές κρίσεις, και ήδη ενσωματώνει τις αρχές του ESG και την ατζέντα πράσινης πολιτικής σε μακροοικονομικό επίπεδο —γεγονός που ίσως καταστήσει το Σκανδιναβικό μοντέλο πιο ελκυστικό και πιο συναγωνιστικό στα επόμενα χρόνια.
Τελικά, η πράσινη ατζέντα θα λειτουργήσει σαν σημαντική μεταμορφωτική δύναμη οικονομικών πολιτικών σε όλες τις χώρες, και προκύπτουν νέες πιθανότητες για βιομηχανικές τακτικές οι οποίες θα υποστηρίζουν την ανάπτυξη καθώς επίσης και τοπικά μοντέλα οικονομικού εκσυγχρονισμού. Επιπλέον ,η πράσινη οικονομία πιθανόν να γίνει η αφετηρία για τον εκσυγχρονισμό όπως ακριβώς έγινε στο παρελθόν όπου αυτό το ρόλο τον έπαιξε η βιομηχανία. Οι πολλαπλασιαστικές επιπτώσεις οι οποίες προέρχονται από την πράσινη οικονομία ξεπερνούν τις απλές διακλαδικές επιπτώσεις και ενσωματώνουν παράγοντες όπως μεγαλύτερη ικανότητα των χωρών να προχωρήσουν αποφασιστικά στην ενσωμάτωση μέσα στην παγκόσμια οικονομία.
