Ονομάζομαι Γιάννης Αγγέλογλου για όσους δεν με θυμούνται και διετέλεσα δημοτικός σύμβουλος από το 2012 μέχρι το 2014 και υποψήφιος δήμαρχος. Πεποίθηση μου είναι ότι οι παρεμβάσεις των ενεργών πολιτών προάγουν τα τοπικά πολιτικά πράγματα και ότι οι αιρετοί, -αν δεν τις ενθαρρύνουν-, οφείλουν τουλάχιστον να μην τις απαγορεύουν. Στο πνεύμα αυτό, κινούνται οι διαρκείς επιτροπές της Βουλής με τις επίμοχθες κι ενδελεχείς διαδικασίες τους για τη δημόσια διαβούλευση και τη συμμετοχή πολιτών και φορέων σ΄ αυτές. Διαδικασίες που οφείλουν να είναι πρότυπες για όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου διαλόγου στα θεσμισμένα συμβούλια. Αλλιώς στο ρητό «πόλις άνδρα διδάσκει», θα πρέπει να προσθέσουμε το άρρητο απαρέμφατο ασχημονείν ή όπως είναι της μόδας, το …φέικινγκ νιου.
Οι παροικούντες τα τοπικά τεκταινόμενα των δημοτικών πραγμάτων, βέβαια, γνωριζόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας, πολύ περισσότερο απ΄ ό,τι γνωριζόμαστε τελικά, σχεδόν όλοι, στη μικρή μας πόλη. Έτσι, μετά από τόσο νερό που κύλισε στον αλευρόμυλο -στάχτης, σκόνης και λάσπης- των ανώνυμων και ψευδώνυμων καταγγελιών και μηνυτήριων αναφορών προς την εισαγγελία, είμαστε 98% βέβαιοι, για το ποιοι τις στέλνουν και ποιοι βαρύνονται με την ηθική αυτουργία, συναυτουργία και παραυτουργία αυτών. Κι αν δεν μπορούμε να το πούμε ανοιχτά, είναι γιατί δεν θέλησε το Συμβούλιό σας.
Μην… «ποινικοποιήσουμε και… ποδοσφαιροποιήσουμε περαιτέρω, την πολιτική ζωή μας.
Τελευταία, στο δημόσιο διάλογο των δικτύων, εμφιλοχώρησε και ο προβληματισμός για τα πολλαπλά ψευδώνυμα προφίλ που διατηρεί ο διαφημιστικός και προεκλογικός οίστρος κάποιων «υποψήφιων» υποψηφίων, (φέιμ), πριν καν αλέκτωρ φωνήσαι, με τον εσμό κι ευτελισμό κάποιας δημοτικοδίαιτης δημοσιογραφίας.
Προχθές στη Βουλή, ξεκίνησε η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Πρωτοστατούν τα άρθρα 62 και 86 για την ασυλία βουλευτών και οι παραγραφές της ευθύνης υπουργών. Είναι επιβεβλημένο λοιπόν, γύρω από τις «καθ΄ ημάς παρεμπίπτουσες περιπτώσεις» που τρέχουν, το αξιότιμο δημοτικό σας συμβούλιο να στοχαστεί και ν΄ αναμετρηθεί πάνω σ΄ αυτό το θέμα, που οπωσδήποτε άπτεται του κύρους, της εντιμότητας και της αξιοπρέπειάς του.
Και να αυτοελεγχεί. Σιωπηρά έστω, με την αυτοκριτική του.
Τον Οκτώβριο που μας πέρασε, στο Πενταμελές Εφετείο κακουργημάτων αναβλήθηκε για πολλοστή φορά, για τον Φεβρουάριο, η περιώνυμη δίκη για το έργο-δρόμος που δεν ολοκληρώθηκε μεν -αλλά πληρώθηκε αδρά. Το «Άνω κάτω Βέρμιον – Σέλι», ως η δίκη αιρετών τε και δημοτικών υπαλλήλων, που ξεκίνησε ως δίκη ταμπού το 2012, που ενώ μοιράστηκαν 20 χρόνια φυλακή, κανείς δεν τολμάει να μιλήσει μην τύχει και θιγεί το τεκμήριο της αθωότητας.
Τον Απρίλιο ξεκίνησε μια παρόμοια δίκη για έργο δρόμου, που… γκρεμίστηκε αυτήν τη φορά, αιρετών τε και τεχνικών του Δήμου πάλι, ενδεχομένως ενάρετων, αλλά το κατηγορητήριο ήταν ελλιπές, -ψιθυρίστηκε- και επέστρεψε δύο φορές, -τι σύμπτωση- στον ίδιο εισαγγελέα.
Οι δικογραφίες για το γεφύρι της Βέροιας του οποίου η εκούσια δωρεά φαγώθηκε στους δύο πυλώνες και χρειάζονται άλλα 3,5 εκατομμύρια να ολοκληρωθεί, μαζί με άλλες μικρότερες, ευημερούν και φουσκώνουν. Η εγκυμοσύνη τους, θ΄ αποδειχθεί μάλλον, ανεμογκάστρι. Και για τον νέο εργολάβο σήμερα το 21 θέμα σας θα συζητήσει αν θα του δώσει νέα παράταση!
Μια μέρα πριν, δικάστηκε για ψευδορκία στο τριμελές πλημμελειοδικείο, η πρώην δήμαρχος, η οποία με απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής, απολαμβάνει της δωρεάν νομικής υποστήριξης Δικηγόρου του Δήμου. Την επομένη διαβάσαμε σε πρωτοσέλιδο τοπικής εφημερίδας την απαλλαγή της. Παραδόξως όμως, για την έξι μηνών καταδίκη της, για συκοφαντική δυσφήμηση ένα χρόνο πριν, οι συνδρομητικές εφημερίδες του Δήμου, που πληρώνονται αδρά από τις αποφάσεις σας, δεν έγραψαν ούτε μια γραμμή. Μήπως πληρώνονται για να μη γράφουν κι ανησυχήσουν οι δημότες ότι δήθεν δεν διοικήθηκαν χρηστά;
Προσέξτε!
Εμπεριέχεται στα καθήκοντα των δημάρχων η ψευδορκία και η συκοφάντηση;
Δεν είναι εξωφρενική και παράδοξη η αιτιολογία; Γι΄ αυτό βουίζει το Παν-ελ-λήνιο, ότι το σπαθί της Δικαιοσύνης είναι φιδίσιο και δαγκώνει ξυπόλητους και δεμένους μόνο;
Μπορεί ένας δήμαρχος, να επικαλεστεί ότι ψευδόρκησε και συκοφάντησε για τα συμφέροντά του Δήμου του, όπως το λαϊκό σουξέ που οδύρεται «αμάρτησα» για το παιδί μου (κι επιπροσθέτως διασπάθισα, υπεξαίρεσα, έσπρωξα, σούφρωσα, προώθησα, ξέπλυνα, τόκισα;)
Και να είναι αυτό μέσα στα καθήκοντά του; Σαν απίστευτο δεν είναι για απιστία;
Σε λίγες μέρες εκδικάζεται η έφεση της εν λόγω Δημάρχου στο τριμελές πλημμελειοδικείο Βέροιας. Πρόθεσή μου είναι με την παρούσα, να προειδοποιήσω τους δημοτικούς συμβούλους που απαρτίζουν την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου και να θέσω προ των ευθυνών του, οιονδήποτε συμβάλει στην παροχή νομικής συμπαράστασης από τον Δήμο, επιφυλασσόμενος ν΄ ασκήσω κάθε νόμιμο δικαίωμά μου ως προς αυτό. Κι επειδή κανείς δεν θα μπορεί να υποστηρίξει, τότε, – αν το έχει πράξει- ότι δεν γνώριζε, ενδεχομένως δολίως, -καθώς η παράβαση καθήκοντος των αιρετών, ως γνωστόν, μόνο έτσι στοιχειοθετείται,- αλλά ο υπερχειλής δόλος ή δόλος σκοπού, θα μπορούσε να αποδεδειχθεί κάλλιστα με την ταμπέλα στην πόρτα του νομικού τμήματος του Δήμου, αν το δημοτικό σας Συμβούλιο, δεν έμοιαζε απαράλλακτο αθλητικό καφενείο, κύριε πρόεδρε… Θα ξέρετε τι γράφει, αλλά τεμπελιάσατε να βρείτε τι εννοεί. «Έχουμε τη λύση φέρτε μας προβλήματα, γράφει. Και μια ξέβυζη τυφλή και ξεπλυμένη μαύρη Δικαιοσύνη». Γυρίστε πίσω σας και θα τη δείτε. Όταν αντιδήμαρχος αποκαλεί Γκαίμπελς, τον επικεφαλής αντίπαλης παράταξης, συνάδελφό του, και δεν του δίνετε το λόγο επί προσωπικού, πώς θα συζητηθούν αυτά τα θέματα; Πώς να τ΄ αντέξετε, που είχατε την απαίτηση να διαβάσετε πρώτα εσείς, το προ ημερησίας κείμενο της παρέμβασης, που ζήτησα; Που αν δεν μουρμούριζε το σώμα να το βάλετε σε ψηφοφορία, δεν θα τον δίνατε όπως κάνατε συχνά στο παρελθόν. Που αν δεν σας «ομολογούσα» περιληπτικά το θέμα» δεν επρόκειτο να τον δώσετε ούτε τώρα και για τα δύο λεπτά που με το ζόρι παραχωρήσατε και θα τσαλακώνατε τη χειρόγραφη αίτηση.
Θεωρήσατε προφανώς ότι προεδρεύετε, είτε στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, είτε ως Μέγας Πέτρος σκέφτεστε να καταργήσετε τη ρωσική Δούμα. Γιατί έτσι όπως ενεργείτε, μας φέρνετε στο νου παροιμία της γιαγιάς «αλί σ΄ αυτούς που δέρνουν εκατό και δεν τους δέρνει ο νους τους», καθώς απ΄ ό,τι άκουσα μέχρι στιγμής, θεωρώ ότι κατά κεί πάμε.
Ευχαριστώ.
