Στην Γαλλία η κυβέρνηση ανακοίνωσε την δημιουργία ενός νέου σώματος «πράσινων αστυνομικών» που θα ασχολείται αποκλειστικά με τον εντοπισμό και την καταστολή περιβαλλοντολογικών εγκλημάτων, μεταξύ των οποίων η παράνομη απόρριψη σκουπιδιών, η επίβλεψη αναδάσωσης , οι καταπατήσεις δάσους από επιχειρηματίες, ο καθαρισμός ρεμάτων και η πρόκληση πυρκαγιών.
Τα μέλη της ομάδας που θα είναι γνωστοί ως «πράσινοι αστυνομικοί» (gendarmerie verte) θα είναι ειδικά εκπαιδευμένοι στον εντοπισμό οικολογικών εγκλημάτων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η οικολογική αστυνομία επιδιώκει να διασφαλίσει ότι οι Αμερικανοί έχουν ένα καθαρό περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του αέρα, του νερού και της γης που χρησιμοποιούν και απολαμβάνουν, με την ταυτόχρονη προστασία του δάσους.
Συστάθηκε Γραφείο Περιβαλλοντικής Δικαιοσύνης εντός του Λευκού Οίκου των ΗΠΑ, το οποίο θα έχει ως στόχο τον συντονισμό των προσπαθειών όλης της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών εγκλημάτων.
Στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν αγροφύλακες ή αστυνομικοί περιβάλλοντος που γνωρίζουν την κάθε περιοχή και θα ασχοληθούν αποκλειστικά με το περιβάλλον και καλείται η ελληνική αστυνομία να επωμιστεί και αυτή την αρμοδιότητα, ταυτόχρονα με τόσες άλλες αρμοδιότητες.
Η Αγροφυλακή υπήρξε σώμα που δεν είχε οργανωθεί πλήρως και δεν διέθετε τα μέσα επίτευξης των στόχων της, αλλά οι αγροφύλακες γνώριζαν την περιοχή, διέμεναν στην περιοχή, γνώριζαν τους τοπικούς αγροτικούς και δασικούς δρόμους, απαιτούσαν τον καθαρισμό των δασικών δρόμων, ήλεγχαν την παράνομη ρίψη σκουπιδιών στα ρέματα, τις χασισοφυτείες εντός του δάσους, ζητούσαν τον καθαρισμό οικοπέδων- κτημάτων από ιδιοκτήτες, ζητούσαν από το δασαρχείο την διάνοιξη νέων δασικών δρόμων για την πρόσβαση πυροσβεστικών οχημάτων, συνεργάζονταν με τις αστυνομικές αρχές για ύποπτες κινήσεις σε δασικές περιοχές και άλλα.
Στις περιβαλλοντικές παραβάσεις που υπολογίζεται ότι θα είχαν αντιμετωπιστεί από μία ανεξάρτητη αστυνομία Περιβάλλοντος, συγκαταλέγονται η λαθροϋλοτομία, η παράνομη απόρριψη υλικών ή υγρών αποβλήτων από βιομηχανίες και βιοτεχνίες σε ρέματα , τα σκουπίδια στα ρέματα, η φύλαξη του δάσους από πυρκαγιές , η εκ των προτέρων επίβλεψη διάνοιξης δασικών δρόμων για την πρόσβαση πυροσβεστικών οχημάτων και άλλα περιβαλλοντικά εγκλήματα. Λόγω ελλείψεως αγροφυλακής ή αστυνομίας περιβάλλοντος, παρατηρούμε ότι για τους επιχειρηματίες δεν ισχύει η προστασία των Δασών και καταπατούν δασικές εκτάσεις ανεξέλεγκτα, ενώ για τους απλούς πολίτες δεν ισχύει ούτε το άρθρο 17 του Συντάγματος για την αυτονόητη προστασία της ιδιοκτησίας τους. Η κλιματική αλλαγή έχει ξεπεράσει το σημείο μηδέν και πλήθος πυρκαγιών προκαλούνται από την ελλιπέστατη πρόληψη. Ο ΟΗΕ κρούει τον κώδωνα του κίνδυνου ότι οδηγούμαστε διεθνώς σε συλλογική αυτοκτονία με τον Γενικό Γραμματέα του Αντόνιο Γκουτέρες να δηλώνει ότι η περίοδος της υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει τελειώσει και “η εποχή του παγκόσμιου κοχλασμού έχει φτάσει”.
Η πρόληψη είναι το νούμερο ένα μέτρο για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Οι μακρές ξηρασίες και οι υψηλές θερμοκρασίες που πλέον ξεκινούν πολύ νωρίς – από τον Μάιο ή και τον Απρίλιο – δημιουργούν το κατάλληλο “εκρηκτικό” υπόστρωμα ξερής ύλης που επικαλύπτει τα εδάφη γύρω από τα δένδρα και με τους ανέμους διασπείρεται και πέραν των δασικών εκτάσεων, σε κατοικημένες περιοχές. Πέρα από την πρόληψη, θα πρέπει να απαιτήσουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω της κλιματικής αλλαγής , την προμήθεια και δημιουργία ευρωπαϊκού στόλου πυροσβεστικών αεροσκαφών για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με τον νόμο 3938/31-3-2011, ΦΕΚ 61, άρθρο 21, το έτος 2011, ο προηγούμενος νόμος «περί Αγροφυλακής» καταργήθηκε και η Ελληνική Αγροφυλακή ενσωματώθηκε στη Δασική Υπηρεσία.Με τον όρο Αγροφυλακή ονομαζόταν ειδική δημόσια υπηρεσία, αστυνομική Αρχή, με σκοπό την τήρηση της δημόσιας τάξης και την πρόληψη του εγκλήματος σε αγροτικές περιφέρειες, χωριά που απέχουν χιλιόμετρα από το αστυνομικό τμήμα και χώρους. Στην Ελλάδα η Αγροφυλακή περιλαμβανόταν στα Σώματα Ασφαλείας. Με την καλύτερη οργάνωση της Αγροφυλακής και με σωστό οργανόγραμμα, θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά στην πρόληψη πυρκαγιών και στην αποτελεσματική συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές.
Οι Αντισυνταγματικοί Δασικοί χάρτες:
Οι Αντισυνταγματικοί Δασικοί χάρτες, έρχονται σε αντίθεση με τις επίσημες αεροφωτογραφίες του ίδιου κράτους που αποδεικνύουν διαχρονικά καλλιεργημένες εκτάσεις.
Η χώρα μας, θα έπρεπε να έχει εδώ και δεκαετίες δασικούς χάρτες, αλλά οι δημοσιευμένοι δασικοί χάρτες κρίθηκαν ουσιαστικά άκυροι από το Συμβούλιο της επικρατείας και πολλές ήσαν οι καταγγελίες αγροτών και ιδιοκτητών ακινήτων, που κλήθηκαν να υποβάλουν κοστοβόρες και χρονοβόρες ενστάσεις, προκειμένου να αποδείξουν τα αυτονόητα.
Στην παράγραφο 3 του άρθρου 117 του Συντάγματος, προβλέπεται ότι δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν, κρίνονται υποχρεωτικά και άμεσα αναδασωτέες και δεν μπορούν να διατεθούν για άλλον προορισμό. Το Σύνταγμα της χώρας, αποτελεί τον υπέρτατο νόμο του κράτους. Οι Δασικοί Χάρτες του 2016, κρίθηκαν Αντισυνταγματικοι με διάφορες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αποτελεί το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο στην Ελλάδα (ΣτΕ 1118/2018, ΣτΕ 1411/2019, ΣτΕ 156/2019 κ.α.).
Οι Αντισυνταγματικοί Δασικοί χάρτες, έρχονται σε αντίθεση με τις επίσημες αεροφωτογραφίες του ίδιου κράτους που αποδεικνύουν διαχρονικά καλλιεργημένες εκτάσεις . Στην απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας, με εισηγητρια την νυν πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπουλου, προβλέπεται ότι δύναται να χρησιμοποιηθεί αναδασωτεα έκταση, για την δημιουργία αιολικού πάρκου, διότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο συνταγματικός νομοθέτης είχε τη βούληση να απαγορεύσει τη χρησιμοποίηση αναδασωτέων εκτάσεων ακόμη και για σκοπούς ιδιαίτερης σημασίας για το δημόσιο συμφέρον που δεν μπορούν να καλυφθούν με άλλο τρόπο.
Παράνομοι Δασικοί Χάρτες, με βάση αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας:
Παράνομοι σύμφωνα με το ΣτΕ είναι οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες στις περιοχές της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένου και του δασικού χάρτη Μαγνησίας , γιατί δεν τηρήθηκε σωστά η διαδικασία από την διοίκηση σχετικά με τις αιτήσεις πολιτών για διόρθωση του χάρτη γιατί υπήρχαν πρόδηλα σφάλματα.
Έτσι σε νέες περιπέτειες «μπαίνει» η ολοκλήρωση των δασικών χαρτών και έμμεσα του Κτηματολογίου, μετά την απόφαση του ΣτΕ που κρίνει παράνομη την κύρωση δασικών χαρτών , γιατί δεν εξετάστηκαν ως Αντιρρήσεις από τις αρμόδιες Επιτροπές, χιλιάδες αιτήματα πολιτών που υποστήριζαν ότι υπάρχει λάθος στον χάρτη ( πρόδηλα σφάλματα) και η έκταση τους κακώς φαίνεται ως δασική, χωρίς να είναι στην πραγματικότητα.
Σύμφωνα με την πρακτική που ακολούθησαν οι διευθύνσεις δασών , για τα αιτήματα προδήλων σφαλμάτων που δόθηκε απορριπτική απάντηση από την διοίκηση , η υπόθεση έκλεινε χωρίς να εξετασθεί το θέμα από την αρμόδια Επιτροπή Αντιρρήσεων και χωρίς να κληθεί ο πολίτης να παραστεί και να υποστηρίξει το αίτημά του και έτσι η έκταση χαρακτηρίστηκε «πράσινη» , δηλαδή ως δασική στον μερικώς κυρωμένο δασικό χάρτη.
Αντίθετα τα αιτήματα για πρόδηλα σφάλματα που έγιναν δεκτά από την διοίκηση , παραπέμφθηκαν στη συνέχεια στις αρμόδιες Επιτροπές Αντιρρήσεων, προκειμένου να βγάλουν το τελικό πόρισμα. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι να λαμβάνουν οι πολίτες σε πολλές περιπτώσεις δύο συγκρουόμενες μεταξύ τους γνωματεύσεις. Μία θετική από την διοίκηση ( Δ/νση Δασών) και μια αρνητική από την Επιτροπή Αντιρρήσεων!
Τι έκρινε το ΣτΕ:
Το Ε’ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας εκδίκασε απόφαση σύμφωνα με την οποία πολίτης προσέφυγε κατά της ανάρτησης δασικού χάρτη, υποστηρίζοντας πως ο Δασικός Χάρτης εμπεριέχει λάθη που θεωρούνται πρόδηλα σφάλματα, όπως αυτά ορίζονται στην 153394/919/2017 απόφαση του ΥΠΕΝ και η διοίκηση μέσω της αρμόδιας Διεύθυνσης Δασών απέρριψε το αίτημα του και προχώρησε στην κύρωση του δασικού χάρτη συμπεριλαμβανομένης και της συγκεκριμένης έκτασης, ως δασικής.
Σύμφωνα με το ΣτΕ, η αρμόδια αρχή που εξέτασε το θέμα, αφού αρχικά δικαίως έκρινε πως τα σφάλματα του δασικού χάρτη δεν είναι πρόδηλα, θα έπρεπε στη συνέχεια να παραπέμψει την αίτηση για διόρθωση πρόδηλου σφάλματος στην αρμόδια Επιτροπή Αντιρρήσεων, προκειμένου η εν λόγω Επιτροπή να κρίνει, κατά πρώτον, εάν η αίτηση κατατέθηκε εντός της προθεσμίας υποβολής αντιρρήσεων, σε καταφατική δε περίπτωση και εφόσον πληρούνται οι αντίστοιχες νόμιμες προϋποθέσεις, να την εξετάσει ως αντίρρηση, πληρώνοντας ο πολίτης το σχετικό παράβολο.
Η παράλειψη της διαβίβασης της αίτησης στην αρμόδια Επιτροπή Αντιρρήσεων οδήγησε το ΣτΕ στην απόφαση να κάνει δεκτή την αίτηση του πολίτη και να ζητήσει την ακύρωση του εν λόγω δασικού χάρτη.
Η περίληψη της απόφασης του ΣτΕ
Ο πολίτης μπορεί να κάνει χρήση της για διόρθωση του δασικού χάρτη , λόγω προδήλου σφάλματος, χωρίς μάλιστα, να έχει υποχρέωση καταβολής του ειδικού τέλους άσκησης αντιρρήσεων. Οι περιπτώσεις προδήλων σφαλμάτων είναι συγκεκριμένες και απαριθμούνται περιοριστικώς σε Υπουργική Απόφαση.
• Η αίτηση για πρόδηλο σφάλμα του δασικού χάρτη πρέπει να είναι τεκμηριωμένη από τον ενδιαφερόμενο με στοιχεία, κατά τρόπο βέβαιο και αδιαμφισβήτητο, ώστε να μη χωρεί περαιτέρω κρίση επί του περιεχομένου τους εκ μέρους της Διοίκησης.
• Η Υπηρεσία στην οποία υποβλήθηκε η αίτηση οφείλει είτε να την εξετάσει ως αίτηση αντιρρήσεων, είτε, αν δεν είναι αρμόδια, να τη διαβιβάσει στην αρμόδια προς εξέταση των αντιρρήσεων αρχή, προκειμένου αυτή, κατά περίπτωση, είτε να την εξετάσει αυτοτελώς, είτε να την συνεξετάσει με τυχόν ήδη υποβληθείσες αντιρρήσεις, εφόσον, βεβαίως, καταβληθεί το ειδικό τέλος, εάν συντρέχει περίπτωση. Εάν, όμως, η εν λόγω έκταση έχει συμπεριληφθεί στον κυρωθέντα δασικό χάρτη με πράσινο περίγραμμα και πράσινη διαγράμμιση, δηλαδή ως δασική, ο χάρτης πάσχει κατά τούτο, δεδομένου ότι εμπεριέχει την άρνηση της Διοίκησης να διαβιβάσει, όπως υποχρεούνταν, κατά τα προεκτεθέντα, την αίτηση διόρθωσης σφάλματος στην αρμόδια για τις αντιρρήσεις αρχή και περαιτέρω να περιλάβει την έκταση αυτή στον χάρτη με τον ειδικό υπομνηματισμό των εκτάσεων, για τις οποίες εκκρεμούν αντιρρήσεις.
Οι συνέπειες
Με βάση την απόφαση του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, που έκρινε παράνομη την κύρωση του δασικού χάρτη Λάρισας , γιατί δεν εξετάσθηκε η αίτηση πρόδηλου σφάλματος από την Επιτροπή Αντιρρήσεων , υπάρχει θέμα νομιμότητας όλων δασικών χαρτών που έχουν κυρωθεί γιατί ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία.
Συγκεκριμένα οι περιοχές που αφορά η απόφαση του ΣτΕ είναι περίπου 2750 προκαποδιστριακοί 0ΤΑ, που κυρώθηκε ο δασικός χάρτης και αφορά περίπου στο 50% της έκτασης της χώρας.
Αναδάσωση: Το Σύνταγμα της Ελλάδος, για την υποχρεωτική αναδάσωση δασικών εκτάσεων που κατεστράφησαν:
Ο όρος «αναδάσωση» (αγγλ: reforestation), λέξη σύνθετη με πρώτο συνθετικό την πρόθεση «ανά» (ξανά) και δεύτερο τη λέξη «δάσωση» (<δάσος), περιγράφεται στην καθημερινή γλώσσα και στα λεξικά ως «τεχνητή δημιουργία δάσους σε περιοχή όπου το δάσος είχε απογυμνωθεί ή καεί ή καταστραφεί με οιονδήποτε τρόπο με φύτευση δενδρυλλίων που παράγονται σε φυτώρια ή με σπορά». Ανεξάρτητα από το κατά πόσον ο εν λόγω ορισμός ομοιάζει ή διαφέρει με το νομικό ορισμό της έννοιας, καθίστανται λοιπόν αναγκαίες δύο τουλάχιστον παρατηρήσεις: αφενός ότι η αναδάσωση εντάσσεται ευθέως στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που διαθέτει το κράτος προκειμένου να άρει τις συνέπειες της πυρκαγιάς ή αποψίλωσης από άλλη αιτία και να επαναφέρει το θιγέν δασικό οικοσύστημα στην προτέρα κατάσταση, αφετέρου ότι η αναδάσωση εμπεριέχει το «δάσος» ως προσδιοριστικό της στοιχείο και ως προϋπόθεση αναγκαία για να την ορίσουμε και προσεγγίσουμε.
Συνταγματική πρόβλεψη
Η διάταξη της παρ. 3 του άρθρ. 117 Συντάγματος εμφανώς μαρτυρεί την οικολογική αγωνία του για τη συνεχώς μειούμενη δασοκάλυψη και την συνακόλουθη οικολογική ανισορροπία. Σύμφωνα με αυτή, «Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό.»
Η έκταση κηρύσσεται αναδασωτέα με σκοπό αφενός τη διατήρηση του δασικού χαρακτήρα της έκτασης (προκειμένου να αποκλειστεί η διάθεση για άλλο προορισμό και αφετέρου προς επαναδημιουργία της δασικής βλάστησης με φυσική αναγέννηση (αναφύτευση προκειμένου να συμβεί αυτό), αλλά και δάσωση εκτάσεων που δεν είχαν μέχρι πρότινος δασικό χαρακτήρα. Η κήρυξη αναδάσωσης συνάπτεται με τις προϋποθέσεις που το ίδιο το Σύνταγμα στο άρθρο 117 παρ. 3 θέτει και είναι υποχρεωτική εξίσου για τις δημόσιες όσο και για τις ιδιωτικές εκτάσεις
Η ταχθείσα από τον Ν. 998/79 τρίμηνη προθεσμία κήρυξης η οποία έχει μετατραπεί σε δίμηνη (δυνάμει της διάταξης της παρ. 2 άρθρ. 12 Ν. 2040/1992), έχει ενδεικτικό και όχι αποκλειστικό χαρακτήρα, πρόκειται για μία βραχεία προθεσμία, έχει δε χαρακτήρα έντονης υπόδειξης προς δράση στη διοίκηση.
Ιδίως επί Δασικών Πυρκαγιών
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο νόμος συνάπτει ορισμένη διοικητική συμπεριφορά που ακολουθεί την κήρυξη αναδάσωσης με την αιτία καταστροφής της δασικής βλάστησης. Έτσι για τις δασικές πυρκαγιές – για τις οποίες διαλαμβάνει το τέταρτο κεφάλαιο του Ν. 998/79 υπό τη μορφή λήψης προληπτικών ή κατασταλτικών μέτρων – ορίζεται ότι μετά την καταστολή της πυρκαγιάς, η έκταση πρέπει να φυλάσσεται για να αποτραπεί τυχόν κίνδυνος αναζωπύρωσης, ενώ ο δασάρχης προβαίνει στις αναγκαίες διοικητικές ενέργειες προκειμένου η έκταση να καθοριστεί (αεροφωτογραφία, χαρτογράφηση) και να αναδασωθεί (άρθρ. 34 Ν. 998/79).
Αυστηρή προστασία των αναδασωτέων εκτάσεων
Ειδικά η προστασία των αναδασωτέων εκτάσεων χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη αυστηρότατων διατάξεων τόσο συνταγματικών όσο και σε επίπεδο τυπικού νόμου (άρθρ. 38 επ. Ν. 998/79). Στο αυστηρό καθεστώς των δασών και δασικών εκτάσεων, προκειμένου να διατηρηθεί η χρήση κατά τον προορισμό τους και να διαφυλαχθεί η οικολογική ισορροπία υπάγονται και οι κηρυσσόμενες αναδασωτέες εκτάσεις για την αναδημιουργία προϋπαρχούσης δασικής βλαστήσεως ή τη δάσωση. Ο αυστηρός χαρακτήρας αποσκοπεί στην ίδια την υπόσταση των δασών/δασικών εκτάσεων, η οποία έχει ή κινδυνεύει να αρθεί (έχει ήδη υποβαθμισθεί ουσιωδώς). Ο χαρακτήρας αυτός αναφέρεται σε πληθώρα γνωρισμάτων που φέρει η προστασία αυτή.
Σε αντίθεση με την εξαίρεση που προβλέπει το άρθρ. 24 παρ. 1 για τη μεταβολή του προορισμού δασών ή δασικών εκτάσεων, η διάταξη της παρ. 3 άρθρ. 117 Σ προβλέπει τη διάθεση της κηρυχθείσης αναδασωτέας έκτασης μόνο για την πραγμάτωση του σκοπού της αναδάσωσης, αφού αυτός ανάγεται σε ύψιστο σκοπό δημοσίου συμφέροντος. Αυτό υποδηλώνει, κατά την άποψη του γράφοντος, τη διακριτική προστασία που επεφύλαξε ο συντακτικός νομοθέτης στις αναδασωτέες εκτάσεις.
Καταληκτικά: Αναγκαία μέτρα σε νομικό επίπεδο
Σημαντικό παράγοντα της επιτυχίας της δασικής μεταρρύθμισης αποτελεί και ο συνεχής, πλήρης, αποτελεσματικός και πολυεπίπεδος έλεγχος εφαρμογής των μέτρων πρόληψης αλλά και καταστολής/επανόρθωσης των δασικών πυρκαγιών, αλλά και των υπολοίπων αιτιών (για παράδειγμα φυσικών αιτιών) που προκαλούν υποβάθμιση ή καταστροφή στα δασικά οικοσυστήματα. Στο θεσμικό οπλοστάσιο του κράτους, πρέπει να ανήκει μία συστηματοποιημένη δασική νομοθεσία, στόχος που για να καταστεί απτή πραγματικότητα επιβάλλεται η οργάνωση και κωδικοποίηση της δασικής νομοθεσίας εν γένει αλλά και ειδικά της αναδασωτικής, με την θέσπιση κανόνων δικαίου που συνάδουν με τις πάγιες νομολογιακές παραδοχές.
Η απόφαση 2499/2012 του Συμβουλίου της Επικρατείας που επιτρέπει την ανάπτυξη αιολικού πάρκου σε αναδασωτέες περιοχές:
ΣτΕ Ολ. 2499/2012
Πρόεδρος: Κ. Μενουδάκος
Εισηγητής: Αικ. Σακελλαροπούλου
Δικηγόροι: Μ. Χαϊνταρλής, Δημ. Αναστασόπουλος, Γλ. Σιούτη, Εμ. Βελεγράκης, Δημ. Μέλισσας
Δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ο συνταγματικός νομοθέτης είχε τη βούληση να απαγορεύσει τη χρησιμοποίηση αναδασωτέων εκτάσεων ακόμη και για σκοπούς ιδιαίτερης σημασίας για το δημόσιο συμφέρον που δεν μπορούν να καλυφθούν με άλλο τρόπο. Κατά την έννοια της συνταγματικής διάταξης για την αναδάσωση, αν και θεσπίζεται αυστηρό καθεστώς προστασίας για τις αναδασωτέες εκτάσεις, δεν αποκλείεται η θέσπιση ρύθμισης, με την οποία παρέχεται η δυνατότητα, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, να εγκριθεί επέμβαση σε έκταση που έχει κηρυχθεί αναδασωτέα, ακόμη και πριν αυτή ανακτήσει τη δασική μορφή της, προκειμένου να εκτελεσθεί έργο το οποίο αποβλέπει στην εξυπηρέτηση ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή οικονομική σημασία, αν η εκτέλεση του έργου στην έκταση αυτή είναι απολύτως αναγκαία και επιτακτική, με αποτέλεσμα η παρέλευση του απαιτούμενου για την πραγματοποίηση της αναδάσωσης χρονικού διαστήματος να οδηγούσε σε ματαίωση του επιδιωκόμενου δημόσιου σκοπού.
