Παρατίθεται αυτούσιο το κείμενο γονέων που τα παιδιά τους φοιτούν σε Πρότυπα σχολεία και απέστειλαν στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα.
Δείτε το κείμενο:
Αυτό το κείμενο δεν είναι «Επιστολή Διαμαρτυρίας», είναι κραυγή αγωνίας.
Κραυγή αγωνίας γονέων παιδιών που, μετά από μακροχρόνια σκληρή δουλειά και προσήλωση στο στόχο, βρέθηκαν να φοιτούν σε ένα από τα Πρότυπα σχολεία.
Παιδιά-ιδιοφυίες; Κατηγορηματικά όχι. Παιδιά όμως που αποφάσισαν νωρίς ότι θέλουν να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο εκπαιδευτικό μέλλον.
Παιδιά, που μετά την «επιβράβευση» των κόπων τους βρέθηκαν σε ένα σχολείο που ξεκινούσε τη χρονιά με 70 κενές διδακτικές ώρες, κάποιες από τις οποίες καλύφθηκαν μετά το πρώτο τετράμηνο μαθημάτων αλλά όχι από τους προβλεπόμενους αξιολογημένους καθηγητές. Σε ένα σχολείο όπου ακόμη και οι αξιολογημένοι το 2013 καθηγητές δεν επαναξιολογήθηκαν, όπως προέβλεπε η νομοθεσία, το 2018 αλλά παρέμειναν με άτυπη παράταση για ένα έτος (χωρίς εχέγγυα για το πού θα βρεθούν την επόμενη χρονιά). Σε ένα σχολείο με περιορισμένες έως ανύπαρκτες καινοτόμες δράσεις, οι οποίες θα ήταν ανοικτές και σε μαθητές της ευρύτερης περιοχής του σχολείου.
Αιτία; Η καταστρατήγηση του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου. Μια μετέωρη κατάσταση που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία για το μέλλον.
Θα γίνουν οι εξετάσεις κάτω από κεντρική διαχείριση, ώστε να εξασφαλιστεί ο αδιάβλητος χαρακτήρας τους;
Θα υπάρχουν αξιολογημένοι καθηγητές για να καλύψουν το ωρολόγιο πρόγραμμα την επόμενη χρονιά;
Τα δείγματα του υπό ψήφιση θεσμικού πλαισίου είναι ανησυχητικά. Η πρώτη τροπολογία που κατατέθηκε περιορίζει τις ήδη καταστρατηγηθείσες διατάξεις και αφήνει παράθυρα για εκπτώσεις στην ουσία.
Η επιλογή διαδικασίας ψήφισης χωρίς προηγούμενη διαβούλευση μόνο καθησυχαστική και δημοκρατική δεν είναι.
Για άλλη μια φορά η αριστεία και η αξιολόγηση διώκονται με πρόσχημα την ισότητα.
Όπως είχε τονίσει όμως σε δημοσίευμά του ο κ. Στάθης Παπαβασιλείου, ομότιμος καθηγητής ενδοκρινολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης:
«Ισότητα στην Παιδεία δεν σημαίνει κατάργηση εξετάσεων, κατάργηση βαθμολογίας, κατάργηση της διαβάθμισης στην επίδοση σε ήθος και μάθηση.
Αυτό μπορεί να συμβεί μόνον αν αποδεχθείτε εκ προοιμίου ότι θέλετε αυριανούς πολίτες χωρίς δυνατότητα κρίσης, πειθήνιους εργάτες που θα ζουν με την αυταπάτη και την αυθάδεια να νομίζουν ότι είναι ίσοι με τους καλύτερους απ’ αυτούς.»
Δυστυχώς η αρχή της ήσσονος προσπάθειας κυριαρχεί και στην εκπαίδευση. Σε όλη την αλυσίδα. Ακόμη και σε καθηγητές αυξημένων προσόντων, που ανήκουν στο δυναμικό των Προτύπων σχολείων. Καθηγητές που υποστηρίζουν αυτή την απαξίωση.
Εμείς οι γονείς, όμως, δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια. Το χρωστάμε στα παιδιά και όχι μόνο στα δικά μας.
Οι Αθηναίοι έφηβοι στον όρκο τους έδιναν υπόσχεση ότι «την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη απ’ όση την παρέλαβα».
Με αυτή τη φράση σαν οδηγό θα αγωνιστούμε ώστε η δημόσια εκπαίδευση στην Ελλάδα να γίνει το εφαλτήριο για να αποκτήσει η χώρα την παλιά της αίγλη. Και ελπίζουμε σ’ αυτό τον αγώνα να έχουμε όλους εσάς, που ακούτε την κραυγή μας, στο πλευρό μας.
