Πόσες φορές μας έχει τύχει, όταν είμαστε ερωτευμένες να μην βλέπουμε το σύντροφό μας καθαρά; Νομίζουμε ότι είναι ο τελειότερος άνθρωπος του κόσμου και παραβλέπουμε κάθε μικροατέλεια που μπορεί να παρουσιάζεται. Ο φτερωτός έρωτας και ο ενθουσιασμός μας βοηθούν να τις δικαιολογούμε ή να μην τις βλέπουμε καθόλου. Τι γίνεται όμως όταν ο έρωτας γίνεται συνήθεια και ξαφνικά σκεφτόμαστε αυτά που μας έλεγαν οι φίλοι και οι δικοί μας άνθρωποι; Γιατί άραγε μας έλεγαν «πρόσεχε, δεν είναι για σένα…»
Καμία σχέση δεν μένει αλώβητη από το πέρασμα του χρόνου και τη συνήθεια, που φέρνουν έτσι στο προσκήνιο τα μειονεκτήματα, τις ατέλειες, τις απαράδεκτες πλευρές του χαρακτήρα του αγαπημένου μας. Και τότε αρχίζουμε να ευχόμαστε τα πράγματα να ήταν αλλιώς και μακάρι να είχαμε ακούσει τις συμβουλές των φίλων μας που σίγουρα δεν ήθελαν το κακό μας!
Η πρώτη μας σκέψη στην αρχή είναι: «Εγώ θα τον αλλάξω» Παρά τις προσπάθειες όμως συνήθως αποδεικνύεται μάταιο κι έτσι αρχίζουμε να κλεινόμαστε στο καβούκι μας υπομένοντας καθετί που δεν μας αρέσει.
Γενικά, όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται, είναι στην αρχή ακριβώς οι διαφορές τους που κάνουν ελκυστικό τον ένα στον άλλον. Αργότερα, οι διαφορές αυτές γίνονται ενοχλητικές, επειδή λείπει η αμοιβαία κατανόηση και έτσι τα πράγματα αρχίζουν να φθίνουν.
Επιθυμούμε να αλλάξουμε το σύντροφό μας και το γεγονός ότι έχουμε προσδοκίες από τη σχέση δεν είναι αρνητικό. Κάποια στιγμή όμως, αφού βλέπουμε ότι το τέλος πλησιάζει αρχίζουμε και συμβιβαζόμαστε με όλα. Πλέον έχουμε παραιτηθεί από τη σχέση. Αυτά που περιμένουμε από τον άλλον, δυστυχώς δεν θα έρθουν ποτέ. Είναι ανώφελο να προσπαθούμε. Ο έρωτας έχει εξαφανιστεί, μπορεί τελικά να μην υπήρξε και ποτέ…
Δεν υπάρχει αμοιβαιότητα, σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου, κατανόηση και στο παιχνίδι παίρνει μέρος η γκρίνια, ο θυμός, η αρνητική κριτική και η επιθετικότητα.
Καλό λοιπόν είναι πριν συμβούν όλα αυτά να είμαστε δυνατές και να πάρουμε τη σχέση στα χέρια μας. Να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να μην προσπαθούμε να δικαιολογούμε τα … αδικαιολόγητα.
Το ότι έκανε σκηνές ζηλοτυπίας και ήθελε συνεχώς να μας ελέγχει είναι η άλλη πλευρά του πάθους με το οποίο μπορεί να μας διεκδίκησε στην αρχή. Ίσως κάποια στιγμή όμως να ξεπέρασε και τα όρια. Αυτό τώρα σίγουρα δεν φαντάζει ωραίο και μας πονά γιατί έπρεπε να το είχαμε καταλάβει από νωρίς.
Διώξτε λοιπόν κάθε φοβία και αναστολή που μπορεί να έχετε και ήρθε ο καιρός για να βάλουμε ένα τέλος σε μία σχέση που τελικά μας φθείρει. Εφοδιαζόμαστε με όση δύναμη μας έχει απομείνει και ξεκινάμε κάτι καινούργιο που θα μας κάνει ευτυχισμένες και πραγματικά ερωτευμένες. Αλλιώς περνάμε και μόνες μας καλά!!!
