«Η απόφαση του Ιταλικού Οργανισμού Φαρμάκων να απαγορεύσει τη χρήση υδροξυχλωροκίνης εκτός κλινικών δοκιμών έρχεται σε πλήρη αντίθεση με πολλές ηθικές αρχές του ιατρικού επαγγέλματος αλλά και με τους κανόνες λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο της αβεβαιότητας, όπως η Αρχή της προφύλαξης».
Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξε η μακρά και λεπτομερής έκθεση που συνέταξε ο καθηγητής Alessandro Capucci, καρδιολόγος, πρώην διευθυντής της Ειδικής Σχολής Καρδιαγγειακών Παθήσεων στο Παμεπιστήμιο της Ανκόνα και διευθυντής της Καρδιολογικής Κλινικής του νοσοκομείου Torrette στην Ανκόνα, μαζί με τον καθηγητή Luigi Cavanna, ογκολόγο, Διευθυντή του Τμήματος Ογκολογίας-Αιματολογίας στην Υγειονομική Περιφέρεια στην Piacenza και την Paola Varese, ογκολόγο. Μέσω της έκθεσής αυτής, έπεισαν τους δικαστές του Τρίτου Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας να επανεντάξουν τη χρήση υδροξυχλωροκίνης για τη θεραπεία κατά του Covid-19 αφού είχε προηγουμένως απαγορευτεί από τον Ιταλικό Οργανισμό Φαρμάκων.
Υπενθυμίζεται πως στις 11 Δεκεμβρίου τμήμα III του Ιταλικού Συμβουλίου της Επικρατείας αποδέχθηκε την έφεση μιας ομάδας γενικών γιατρών και ανέστειλε την απόφαση της AIFA (Ιταλικός Οργανισμός Φαρμάκων) της 22ας Ιουλίου που απαγόρευε τη χρήση υδροξυχλωροκίνης για την καταπολέμηση του Covid-19. Η κίνηση 150 Ιταλών γιατρών να προσφύγουν στο ΣτΕ προκειμένου να μπορούν να χρησιμοποιούν- συνταγογραφούν την υδροξυχλωροκίνη για θεραπεία κατά του νέου κορωνοϊού, και τελικά να δικαιωθούν, έγινε είδηση σε πολλά μέσα ενημέρωσης ανά την Ευρώπη.
«Τα αποδεικτικά στοιχεία στον συγκεκριμένο τομέα, τα οποία είναι τα πιο σημαντικά από άποψη εγκυρότητας, εγγυούνται μια σωστή θεραπευτική πορεία υπό αυστηρή ιατρική παρακολούθηση και αποδεικνύουν με στατιστική την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του φαρμάκου», αναφέρεται στην έκθεση των επιστημόνων και προστίθεται:
«Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της υδροξυχλωροκίνης (ειδικά κατά την πρώιμη θεραπεία με περιορισμένη διάρκεια) υποστηρίζεται επίσης από τις γνώσεις σχετικά με τη φαρμακοκινητική του μορίου και από μελέτες που είχαν προηγουμένως διεξαχθεί σε παρόμοιο ιό».
Η έκθεση, στην οποία αναφέρονται οι κύριες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν, αναφέρει επίσης τα στοιχεία που προέκυψαν από την πρώτη φάση: «Από τις περιπτώσεις που μελετήθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ιταλίας κατά την πρώτη επιδημική φάση (Μάρτιος-Απρίλιος 2020) προκύπτει ότι το ποσοστό τον ασθενών που νοσηλεύθηκαν αφού έλαβαν υδροξυχλωροκίνη (± αζιθρομυκίνη) είναι 5-6%, ενώ σε άλλα θεραπευτικά πρωτόκολλα το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 20%».
«Η εγκυρότητα καθορίζεται κάθε φορά συγκρίνοντας τον τύπο του δείγματος με τον πληθυσμό-στόχο, δηλαδή τον πληθυσμό των ασθενών στους οποίους θα προορίζεται η θεραπεία», επισημαίνουν.
Επίσης, όσον αφορά στην ασφάλεια του φαρμάκου, οι συγγραφείς έδωσαν συνεπή στοιχεία: «Αρκετές μελέτες έχουν επισημάνει την ασφάλεια χρήσης της υδροξυχλωροκίνης τόσο σε παρατεταμένες θεραπείες όσο και σε σύντομες με δόσεις που δεν είναι απαραίτητα υψηλές, ακόμη και 200 mg δύο φορές την ημέρα».
Επομένως, σύμφωνα με τους Cavanna, Capucci και Varese, «η απόφαση του Ιταλικού Οργανισμού Φαρμάκων να απαγορεύσει τη χρήση υδροξυχλωροκίνης εκτός κλινικών δοκιμών έρχεται σε πλήρη αντίθεση με πολλές ηθικές αρχές του ιατρικού επαγγέλματος και τους κανόνες λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο της αβεβαιότητας, όπως η Αρχή της προφύλαξης. Επίσης υπάρχει απουσία οποιασδήποτε έγκυρης εναλλακτικής λύσης».
Σύμφωνα με το σκεπτικό του ΣτΕ, «η συνεχιζόμενη αβεβαιότητα σχετικά με τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα της υδροξυχλωροκίνης δεν είναι επαρκής νομικός λόγος για να δικαιολογήσει την αναστολή της χρήσης της».
Διαβάστε επίσης: Ιταλία: Nαι στη χρήση υδροξυχλωροκίνης κατά του Covid-19 έπειτα από δικαστικό αγώνα 150 γιατρών
Πηγή: sanitainformazione.it
