Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2023, ώρα 17:47
Με δεδομένο ότι είναι προγραμματισμένος για τις 19:30
ο δεύτερος προημιτελικός τού Κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Π.Α.Ο.Κ.,
αναρτώ -ως δημοσιογραφικό προεόρτιο- ένα σχετικό άρθρο με τίτλο «Και όμως, ΓΥΡΙΖΕΙ!»
(https://www.zougla.gr/sports/article/ke-omos-girizi),
όπου προβαίνω σε διεξοδική και σφαιρική ανάλυση τής επικείμενης αναμέτρησης
και αναφέρομαι τεκμηριωμένα στις πιθανότητες που έχουν οι δύο ομάδες για πρόκριση.
Μάλιστα, στέκομαι ιδιαιτέρως στο αυξημένο κίνητρο που έχουν οι γηπεδούχοι,
θεωρώντας ότι οι δύο προηγούμενες ήττες τους από τον «Δικέφαλο τού Βορρά»
-ήτοι, το 2-0 στην «Τούμπα» (18/1) και το 0-3 στη «Λεωφόρο» (22/1)-
θα αποτελέσουν κινητήριο δύναμη ώστε να πάρουν μία ουσιαστική ρεβάνς.
Δεν έχει καν συμπληρωθεί μία ώρα από τη δημοσίευση τού πονήματός μου
και ανακοινώνεται η 11άδα με την οποία θα ξεκινήσει ο Π.Α.Ο. το κομβικό ματς.
Διαβάζω με έκπληξη τη σύνθεση που έχει επιλέξει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς
και ακαριαία μονολογώ δύο λέξεις: «Λευκή Πετσέτα».
Ο Λοντίγκιν στην εστία,
στο κέντρο τής άμυνας ο Σάρλια και ο Κουρμπέλης,
στα άκρα τής άμυνας ο Πούχατς και ο Βαγιαννίδης,
στο κέντρο οι Ρούμπεν, Τσέριν και Τσόκαϊ,
σε θέση εξτρέμ ο Μπερνάρ και ο Παλάσιος,
και στην κορυφή τής επίθεσης ο Σπόραρ.
Πρώτο αντανακλαστικό συμπέρασμα,
ότι ο προπονητής τού Παναθηναϊκού έκανε πειραματισμούς στην άμυνα
λες και βρισκόταν ακόμη στα φιλικά τής εμβόλιμης χειμερινής προετοιμασίας στην Κύπρο.
Δεύτερο αντανακλαστικό συμπέρασμα,
ότι ο Παναθηναϊκός δεν κατέβαινε στο ματς
έχοντας εξ αρχής ως προσανατολισμό του να παίξει «φουλ επίθεση»
και να γεμίσει από νωρίς την περιοχή των φιλοξενουμένων με πράσινες φανέλες.
Κι όμως, οι «Πράσινοι»
-κόντρα στην αρνητική «συνήθεια» που έχουν από την έναρξη τού δεύτερου γύρου,
να πετάνε στα σκουπίδια τα πρώτα ημίχρονα των αγώνων τους
(χαρακτηριστική είναι η μηδενική επιθετική συγκομιδή
στα τρία τελευταία παιχνίδια πρωταθλήματος και στο ματς Κυπέλλου)-
προηγούνται από πολύ νωρίς στο σκορ με γκολ τού Τσέριν στο 18΄
και πλέον θέλουν άλλο ένα γκολ
για να εξαφανίσουν το προβάδισμα που έχει ο «Δικέφαλος τού Βορρά».
Έχουν όλον τον χρόνο μπροστά τους για να το καταφέρουν,
οι συνθήκες είναι εξαιρετικά ευνοϊκές,
ο κόσμος που έχει αψηφήσει τις ακραίες καιρικές συνθήκες τώρα ζεσταίνεται,
το γήπεδο παίρνει φωτιά.
Το δύσκολο για τον Παναθηναϊκό δεν θα είναι το δεύτερο γκολ.
Το δύσκολο για τον Παναθηναϊκό θα είναι το πρώτο γκολ.
Αυτό έγραφα εχθές,
σκεφτόμενος με βάση την Ποδοσφαιρική Λογική
και συνυπολογίζοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει η ομάδα τού Γιοβάνοβιτς.
Όμως, έμελλε να διαψευσθεί η εν λόγω εκτίμησή μου,
και να επιβεβαιωθεί το συμπέρασμα που έβγαλα όταν είδα την αρχική 11άδα τού Π.Α.Ο.:
«Λευκή Πετσέτα».
Δεν είναι ότι ο Παναθηναϊκός δεν έκανε προσπάθεια. Έκανε.
Όμως, ήταν σαφές, ήταν διάχυτο, ήταν πασίδηλο,
πως ο Γιοβάνοβιτς και οι ποδοσφαιριστές του είχαν ήδη πεισθεί μέσα τους ότι ήταν αποκλεισμένοι.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το ακόμη χειρότερο είναι,
ότι γινόταν αντιληπτό σε κάθε προσεκτικό παρατηρητή
πως ενδόμυχα είχαν την επιθυμία να πεισθούν ότι ήταν αποκλεισμένοι.
Ο λόγος;
Πολύ απλά,
δείχνουν πια να συνειδητοποιούν τις περιορισμένες δυνατότητές τους
και την υπερ(εκ)τίμηση που (απ)έλαβε η αξία τους από καθαρά συγκυριακές καταστάσεις,
ενώ με τον τρόπο τους δηλώνουν -προπονητής τε, και παίκτες-
ότι δεν αντέχουν την πίεση και την πολλαπλή στόχευση.
Το γκολ τού Τσέριν στο 18ο λεπτό,
υποτίθεται ότι θα έλυνε τα πόδια των παικτών
σε οποιαδήποτε ομάδα είχε αληθινά τη δίψα για πρόκριση.
Αντιθέτως, εδώ είδαμε ένα συνονθύλευμα,
που -άκουσον, άκουσον- στο υπόλοιπο τής αναμέτρησης δεν έκανε υποψία ευκαιρίας.
Σε αυτό το σημείο θα αναφέρω μία λεπτομέρεια που παρετήρησα και μού έκανε εντύπωση..:
Όταν η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα τού Κοτάρσκι μετά από το σουτ τού Τσέριν,
οι ποδοσφαιριστές τού Παναθηναϊκού πανηγυρίζουν σκορπισμένοι στο γήπεδο
και δεν σπεύδουν -ως είθισται- να αγκαλιαστούν όλοι γύρω από τον σκόρερ·
χρειάστηκε να φτάσει ο Σλοβένος στο κέντρο
για να τον συγχαρούν διά τής επαφής λιγοστοί συμπαίκτες του.
Ίσως να ήταν απλή σύμπτωση,
αλλά -βάσει και των έτερων αγωνιστικών δεδομένων
που χαρακτηρίζουν τις τελευταίες εβδομάδες τον Π.Α.Ο.-
φτάνω να αναρωτιέμαι αν το κλίμα στα αποδυτήρια είναι καλό
ή αν οι σχέσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών έχουν διαρραγεί
και συνεπαγωγικώς επηρεάζεται επί τα χείρω η απόδοσή τους.
Φαινομενικώς, οι ποδοσφαιριστές τού Παναθηναϊκού αγωνίστηκαν με πάθος και νεύρο.
Επί τής ουσίας, όμως,
το πάθος και το νεύρο ακυρώνονταν από τη σπασμωδικότητα και τη νευρικότητα,
που έρχονταν να απομυζήσουν ενέργεια, να θολώσουν τη σκέψη
και εν τέλει να οδηγήσουν στον -καθ’ υποσυνείδητην επιλογήν- αποκλεισμό.
Το Πρωτάθλημα δεν γινόταν να είναι ένας από τούς στόχους.
Το Πρωτάθλημα εβόλευε να παραμείνει ως ο μοναδικός στόχος.
Ντροπιαστική νοοτροπία για τον Παναθηναϊκό που έχει υπάρξει ο «Πρέσβης τής Ευρώπης».
Απολύτως ταιριαστή νοοτροπία για την αλαφούζεια «Π.Α.Ε.»,
αλλά -λυπάμαι που το λέω- και για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
…
Ο Ιβάν είναι ένας εξαιρετικά σοβαρός και αξιοπρεπής άνθρωπος,
που κοσμεί με τη συμπεριφορά του τα ελληνικά γήπεδα
και με έχει συγκινήσει επανειλημμένως με τις έμπλεες ήθους και σεμνότητας δηλώσεις του.
Ατυχώς -μα και τόσο δικαίως, συνάμα-
εκτός από τη Συμπεριφορά που είναι βασικό ζητούμενο,
εδώ κρίνουμε ΚΑΙ την επαγγελματική-προπονητική αξία.
Δεν είμαστε στην Ινδία ώστε να φαντασιωνόμαστε επ’ άπειρον ότι ο Ιβάν είναι… «ιερή αγελάδα»,
δεν είμαστε σε φυλή Ινδιάνων ώστε να φαντασιωνόμαστε επ’ άπειρον ότι ο Ιβάν είναι… «τοτέμ»,
είμαστε στη Δύση και διαθέτουμε πλούσιες ποδοσφαιρικές προσλαμβάνουσες,
ώστε να δυνάμεθα να αποδίδουμε τα δέοντα,
όποια κι αν είν’ αυτά, όποιο πρόσημο -θετικό ή αρνητικό- κι αν φέρουν.
Εν κατακλείδι, μετά ΚΑΙ από τον χθεσινό επαναληπτικό τού Κυπέλλου,
προκύπτει αβίαστα και απολύτως αντικειμενικά το αμείλικτο συμπέρασμα:
Άδειασε η κλεψύδρα τού Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Ο προπονητής τού Π.Α.Ο. έπεσε θύμα τού υψηλού συναισθήματος που ενέπνευσε στον Κόσμο τής ομάδας,
καθώς ήδη από την περυσινή σεζόν
-με την απρόσμενα καλή πορεία και με την κατάκτηση τού Κυπέλλου,
αλλά και με το φρενήρες σερί στον πρώτο γύρο τού φετινού πρωταθλήματος-
οι φίλαθλοι τού συλλόγου εβίωσαν τα διαχρονικά συμπαρομαρτούντα τού Έρωτα.
Η Μυθοποίηση και η Εξιδανίκευση ήταν εδώ!
Όμως, όταν εκτονωθούν οι ορμές και στερέψουν οι αφροδισιακές ορμόνες,
ο Έρωτας υποχωρεί, οι ηδονικές ψευδαισθήσεις χάνονται,
η Πραγματικότητα έρχεται να αποκαταστήσει την Αλήθεια
και να θέσει τα πρόσωπα και τις καταστάσεις στις σωστές διαστάσεις τους.
Τα στοιχεία που όταν είσαι ερωτευμένος σε καυλώνουν,
είναι ακριβώς τα ίδια στοιχεία που σε ξενερώνουν
όταν αρχίσει ο κατήφορος τής καμπυλόγραμμης αυταπάτης.
Έτσι,
τώρα πια ο Ιβάν δεν είναι ο συνετός και σχολαστικός προπονητής
που αργεί να βρει παίκτες διότι έχει τάση στο ξεψάχνισμα,
αλλά καταλήγει να θεωρείται ένας συντηρητικός χαμηλόστοχος τσίπης
που θέλει να έχει τα πάντα υπό τον έλεγχό του
προκειμένου να μη φανούν οι δομικές ανεπάρκειές του.
Τώρα πια, με αποδεδειγμένη και άκρως ζημιογόνα την εκκωφαντική ολιγωρία στις μεταγραφές,
πλανάται ως εικασία το απευκταίο ενδεχόμενο να έχουμε να κάνουμε με έναν υπαλληλάκο
που ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές τού αμφιλεγόμενου αφεντικού του,
ενώ ταυτοχρόνως γιγαντώνεται η εύλογη απορία-ένσταση
γιατί δεν υπάρχει τεχνικός διευθυντής στην ομάδα,
ώστε ο προπονητής να παράγει απερισπάστως το έργο του.
Και να πεις ότι ο Γιοβάνοβιτς έχει κάνει διάνα στις επιλογές του, να το δεχθώ.
Τουναντίον, όμως,
και μόνο το γεγονός ότι αποτελούν δικές του εισηγήσεις
αυτά τα δύο ποδοσφαιρικά «τίποτα», ο Βέρμπιτς και ο Σπόραρ,
αρκεί για να υπάρξει η πλήρης και απολύτως δίκαιη αποκαθήλωση
(συνυπολογίζοντας, βεβαίως,
τα κωμικοτραγικά γεγονότα στη μεταγραφική περίοδο τού Ιανουαρίου,
όπου χρειάστηκε να φτάσει η τελευταία εβδομάδα
για να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός έναν ποδοσφαιριστή που δύναται να κάνει τη διαφορά).
Ο Βέρμπιτς είναι ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ.
Είπε «αμάν» ο Παναθηναϊκός να ξεφορτωθεί τη φαντασμένη ανθυποβεντέτα, τον Χατζηγιοβάνη,
και πήγε και πήρε το ομοίωμά του.
Ο Σπόραρ είναι ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ.
Είπε «αμάν» ο Παναθηναϊκός να ξεφορτωθεί τη φαντασμένη ανθυποβεντέτα, τον Μακέντα,
και πήγε και πήρε το ομοίωμά του.
Δύο ψωνισμένα παικτάκια,
ο μεν Βέρμπιτς με μηδενική προσφορά,
ο δε Σπόραρ με ορισμένες σημαντικές στιγμές (κυρίως, εκτελέσεις πέναλτι),
αλλά με καταστροφική επιρροή στο παιχνίδι τής ομάδας
και με μία ξιπασμένη νοοτροπία που συμπυκνώνεται στην αντίληψη
«Όταν παίρνω πάσα, σουτάρω κατ’ ευθείαν χωρίς να κάνω κοντρόλ ή ντρίμπλα,
διότι είμαι καλύτερος από τον Μέσι.»
(η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι τραγικές τελικές ενέργειες τού Σπόραρ
καταλήγουν -στη συντριπτική πλειοψηφία τους- σε «τσαφ», σε στραβοκλοτσιές,
ή εξοστρακίζονται στα σώματα των αντιπάλων αμυντικών).
Δύο ψωνισμένα παικτάκια που ξινίζουν διαρκώς τη μούρη τους,
έχοντας ένα μονίμως και αποκρουστικώς εκνευρισμένο ύφος που είναι σα να λένε ότι
«Δεν φταίμε εμείς, διότι εμείς είμαστε παιχταράδες.
Το Σύμπαν φταίει, που μάς φθονεί και μάς βάζει διαρκώς εμπόδια.».
Αμ αυτός ο Λοντίγκιν που απετέλεσε «φαεινή ιδέα» τού Γιοβάνοβιτς
στα δύο παιχνίδια Κυπέλλου με τον Π.Α.Ο.Κ.;
Μιλάμε για μετριότατο τερματοφύλακα
που προκαλεί τρόμο στους συμπαίκτες του και στους φιλάθλους τού συλλόγου,
καθώς δεν εμπνέει την παραμικρή εμπιστοσύνη·
από τη μία, είναι ανίκανος να ελέγξει το μήκος και το πλάτος τής περιοχής του,
αφού έχει την απαράδεκτη τάση -όταν γίνεται μπαλιά στην πλάτη τής άμυνάς του-
να επιλέγει την οπισθοχώρηση και όχι την έξοδο («ευθυνοφοβία» λέγεται),
και από την άλλη, η συμμετοχή του στο «build-up» τής ομάδας εκπέμπει τέτοιαν ανασφάλεια,
που δύναται να σού προκαλέσει «Πάρκινσον» ακόμη κι αν είσαι σχοινοβάτης σε κινεζικό τσίρκο.
*** Εχθές χάθηκε μία τεράστια ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό,
ο οποίος εκτός από το γρήγορο γκολ
είχε -συν τοις άλλοις- ακόμα δύο εξαιρετικά ευνοϊκές στιγμές στο ματς,
πριν δεχθεί την ισοφάριση από το ανόητο πέναλτι που προσέφερε ο Τσέριν
κάνοντας «χέρι» εντός περιοχής σε φάση όπου αδυνατούσε να διεκδικήσει κεφαλιά.
Συγκεκριμένα,
το γκολ τού Νάρεϊ στο 52ο λεπτό ακυρώθηκε ορθώς -μέσω «V.A.R.»-
διότι ο σκόρερ ήταν σε θέση οφ-σάϊντ για ελάχιστα εκατοστά,
ενώ και η δέουσα αποβολή τού Κουρμπέλη με καραμπινάτη δεύτερη κίτρινη στο 55ο λεπτό,
δεν δόθηκε από τον -ανεπαρκή στον πειθαρχικό έλεγχο- Φινλανδό Βίλνανεν.
Κι όμως, οι ευρισκόμενοι στην κορυφή και προαλειφόμενοι για φετινοί πρωταθλητές,
έδειξαν για πολλοστή φορά κατά τη διάρκεια τής σεζόν
ότι η κορυφή τους είναι αυτό το φθισικό και κουραστικά επαναλαμβανόμενο «1-0»
(για να περιγράψω σαρκαστικά τη συγκεκριμένη νοοτροπία,
θα πω ότι ίσως μπερδεύτηκαν και ενόμιζαν πως με το γκολ τού Τσέριν προκρίνονταν).
Όσο για τον τραγικό Γιοβάνοβιτς..;
Είναι που είναι άκρως προβληματικός ο Π.Α.Ο. στη δημιουργία και στο επιθετικό παιχνίδι,
πήγε νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο και διέπραξε προπονητικό έγκλημα
-και δεν είναι η πρώτη φορά που διαπράττει προπονητικό έγκλημα-
αντικαθιστώντας τον Μπερνάρ με τον… Ιωαννίδη.
Άκυρες, αταίριαστες και καταστροφικές αλλαγές παικτών,
ανερμάτιστες και παντελώς αναποτελεσματικές αλλαγές σχημάτων,
ένα «άστρο» που δείχνει «διάττον»,
ένα «άστρο» που μετατρέπεται σε «πεφταστέρι»,
ένα «άστρο» που φτάνουμε να αναρωτιόμαστε εάν όντως υπήρξε
ή αν ήταν αποκύημα που γεννήθηκε από την Τρίφυλλη Φαντασία.
…
Τελεία και παύλα.-
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει τεράστιες ευθύνες για ετούτο το συμπλεγματικό σύνολο,
που από την επανέναρξη τού πρωταθλήματος και εντεύθεν
παρουσιάζει οικτρή εικόνα και φέρνει αντίστοιχα αποτελέσματα.
21/12/2022 Ιωνικός-Παναθηναϊκός 1-1
28/12/2022 Παναθηναϊκός-Ο.Φ.Η. 1-1
3/1/2023 Λεβαδειακός-Παναθηναϊκός 0-1
8/1/2023 Α.Ε.Κ.-Παναθηναϊκός 1-0
15/1/2023 Π.Α.Σ. Γιάννινα-Παναθηναϊκός 0-1
18/1/2023 Π.Α.Ο.Κ.-Παναθηναϊκός 2-0 (Κύπελλο-1ος προημιτελικός)
22/1/2023 Παναθηναϊκός-Π.Α.Ο.Κ. 0-3
26/1/2023 Παναθηναϊκός-Π.Α.Ο.Κ. 1-1 (Κύπελλο-2ος προημιτελικός)
Διεκδικημένοι βαθμοί πρωταθλήματος: 18
Κατακτημένοι βαθμοί πρωταθλήματος: 8
Δύο ήττες και μία ισοπαλία σε οκτώ ημέρες με αντίπαλο τον εξαιρετικό Π.Α.Ο.Κ.,
και με το συντριπτικό 6-1 στα συνολικά τέρματα
να γίνεται ο αποστομωτικός απολογισμός που δεν αφήνει το ελάχιστο περιθώριο για παρερμηνείες
και μαρτυρά την παρούσα τεράστια διαφορά των δύο ομάδων.
10 βαθμοί χαμένοι στο Πρωτάθλημα και bonus ένας αποκλεισμός από το Κύπελλο.
Ιβάν πήγε αυτό.
*** Ανακεφαλαιώνοντας…
Ο Παναθηναϊκός είναι πολυεπιπέδως αδούλευτη ομάδα·
αδούλευτη στα «στημένα»,
αδούλευτη στο «ψηλό παιχνίδι»,
αδούλευτη στα σουτ εκτός περιοχής,
αδούλευτη στα σουτ εντός περιοχής,
αδούλευτη στις κάθετες μπαλιές που κόβουν στα δύο τις αντίπαλες άμυνες,
αδούλευτη στις συνεργασίες και στις βοήθειες.
Και βεβαίως, η απόλυτη αντίφαση είναι,
ότι αυτή η ομάδα με τούς εμφανώς αμυντικογενείς προσανατολισμούς,
καθοδηγείται από τον προπονητή της να παίζει ένα «(δήθεν) ποδόσφαιρο κατοχής και κυριαρχίας»,
μετατρεπόμενη -τηρουμένων των αναλογιών, βεβαίως-
σε θλιβερή καρικατούρα τής Μπαρτσελόνα και τής Μάντσεστερ Σίτι.
Το μέγα λάθος τού Γιοβάνοβιτς είναι ότι δεν έχει εμφυσήσει στους ποδοσφαιριστές του
-ναι, έστω σε αυτό το πενιχρό έμψυχο δυναμικό που διαθέτει-
την ίδια συμπαγή επιθετικογενή νοοτροπία·
ο τερματοφύλακας, οι αμυντικοί, οι μέσοι και οι επιθετικοί,
πρέπει άπαντες να έχουν εμπεδωμένη την ίδια αντίληψη για το παιχνίδι
και όχι ο καθένας να κινείται στα κουτουρού,
διότι έτσι αποκλείεται το συνδυαστικό και θεαματικό παιχνίδι
(το είδος παιχνιδιού, δηλαδή, που είθισται να παράγει και αντίστοιχα αποτελέσματα).
Συνελόντι ειπείν,
ο συντηρητικός Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων,
καθώς η υποχόνδρια σχολαστικότητά του και η ατολμία του
έχουν ήδη οδηγήσει σε καταστροφικά αποτελέσματα
(ο αποκλεισμός από το Κύπελλο είναι χειροπιαστό παράδειγμα,
πόσω μάλλον αν συνυπολογίσουμε ότι ενδεχόμενη χθεσινή πρόκριση τού Π.Α.Ο.
θα εσήμαινε πιθανότατα και εξασφάλιση μίας θέσης στον τελικό,
αφού αντίπαλος στον ημιτελικό θα ήταν η αδύναμη Λαμία).
Βεβαίως,
με την παρούσα αυστηρή -αλλά δίκαιη και τεκμηριωμένη- κριτική
δεν ακυρώνω τον Ιβάν και την αναμφισβήτητη προσφορά του στον Παναθηναϊκό,
ούτε ισχυρίζομαι πως έχει χαθεί το πρωτάθλημα,
αλλά τα εξακολουθητικώς εμφανιζόμενα συμπτώματα είναι άκρως ανησυχητικά,
με αποτέλεσμα να έχει εξανεμιστεί ο πρότερος ενθουσιασμός που ήταν κινητήριος δύναμη για την ομάδα
και οδήγησε 18.000 φιλάθλους να ταξιδέψουν στον Βόλο
και να κάνουν μία από τις μεγαλύτερες εκτός έδρας μετακινήσεις στην Ιστορία τού Ελληνικού Ποδοσφαίρου.
Είναι πασίδηλο πλέον, ότι έχουν επέλθει ο προβληματισμός και η κατήφεια·
ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού βρίσκεται υπό το δυστοπικό συναισθηματικό καθεστώς
που συμπυκνώνεται στον όρο «Ξενέρωμα».
Ως εκ τούτων, δεν απέχουμε παρά ελάχιστα,
από τη μαζική επιστροφή σε μία εκφυλιστική κατάσταση
που από το 2011 κατατρώει τα σωθικά τού συλλόγου
και έχει την κωδική ονομασία «Εσωστρέφεια».
Αυτά συμβαίνουν όταν βιάζεται η Ποδοσφαιρική Λογική,
αυτά συμβαίνουν όταν επιχειρούν να κάνουν πρωταθλητισμό οι συντηρητικοί.
Τι άλλο θα δούμε ακόμη…
Επί τού Πιεστηρίου:
Δεν θα πω ότι «Εύχομαι να με διαψεύσει ο Ιβάν.»,
καθώς έτσι θα αναιρούσα εξ ορισμού την επιχειρηματολογία μου
και -κυρίως- τα ατράνταχτα τεκμήρια που τίθενται στη διάθεσή μας
από την επανέναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων μέχρι και σήμερα.
Όμως, εύχομαι να καταφέρει ο Ιβάν -μαζί με τούς ποδοσφαιριστές, βεβαίως-
να οδηγήσει μετά από 13 ολόκληρα χρόνια τον Παναθηναϊκό στη φυσική θέση του.
Εύχομαι ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς να αποδείξει ότι τα «τέρατα» που βλέπουμε τον τελευταίο μήνα,
ήταν απλώς μία στενάχωρη παρένθεση που προανήγγελλε την Ευτυχία!
ΕΥΧΟΜΑΙ…
Ο Αθλητάμπουρας
