Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός, έτσι όπως αντιμετώπισε την Μπορντό, είναι κάπως δύσκολο να μπορέσει να αποκλείσει την γαλλική ομάδα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αντίπαλός του είναι εντυπωσιακή δύναμη στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η Μπορντό, χωρίς τον σταρ Ντιαρά, απλά έδειξε στοιχεία γυμνασμένης ομάδας που φροντίζει την αλληλοκάλυψη, δεν ‘πουλάει’ εύκολα την μπάλα και καιροφυλακτεί.
Σε αυτές τι αρετές, οι Πειραιώτες δεν είχαν λύσεις, αλλά ούτε και…τρέλα ορισμένων στελεχών του, ώστε να παρασύρει τους Γάλλους και να φτάσει σε ένα γκολ, που εν πάση περιπτώσει θα τους διατηρούσε σε ευπρεπή αναμονή ενόψει ρεβάνς.
Ο Αργεντινός Ντάτολο, για τον οποίο πολλά έχουν ακουστεί (και γραφεί), ακόμη δεν έχει μπει στο ελληνικό πνεύμα, ενώ οι Μαρέσκα – Λεδέσμα – Ζαϊρί απέχουν από τον καλό εαυτό τους. Παρ’ όλ’ αυτά, ο Μπάντοβιτς είχε δικαίωμα να γιορτάσει ένα γκολ, όταν στο τελευταίο κομμάτι του ματς με Λούα – Λούα και Ντάρμπισαϊρ η ομάδα του άγγιξε την ισοφάριση.
Παρά την υπερβολική φασαρία τους, κυρίως στο πρώτο μέρος, οι οπαδοί του Ολυμπιακού έδειξαν, συνολικά, μια ωριμότητα και υπομονή, στοιχεία που χρειάζεται το προφίλ των ομάδων μας στην Ευρώπη. Οσο για τον Αγγλο διαιτητή Γουέμπ (χωριατόπαιδο από το Ρόδεραμ), μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι έδειξε σχολαστικός και υπερόπτης, αλλά οι αποφάσεις του ήταν κατά τεκμήριο σωστές. Ασε που θύμιζε υπερβολικά Τάσο Κάκο…
