Ρουΐ Βιτόρια, κόμπλεξ δίχως όρια…

Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

*** Στις 31 Αυγούστου 2025 ο Παναθηναϊκός υποδέχεται τον Λεβαδειακό
στο πρώτο παιχνίδι τής ομάδας για τη φετινή σεζόν
(η πρεμιέρα με τον Ο.Φ.Η. είχε αναβληθεί -κατόπιν σχετικού νομίμου αιτήματος-
ώστε να μην παρεμβαλλόταν ανάμεσα στα δύο ματς με τη Σαμσουνσπόρ).
Οι γηπεδούχοι προηγούνται με γκολ τού Τζούρισιτς στο 42ο δευτερόλεπτο (!),
αλλά εν τέλει κατορθώνουν να μην πάρουν τη νίκη
καθώς ο Βέρμπιτς ισοφαρίζει στο 86ο λεπτό.
Τότε είναι που εμπνέομαι τον τίτλο «Ρουΐ Βιτόρια, κόμπλεξ δίχως όρια…»
και αρχίζω να συγκεντρώνω όλα τα στοιχεία
που (θα) τεκμαίρουν περί τίνος προπονητίσκου πρόκειται,
αλλά επειδή πλέον μπαίναμε στην περίοδο διακοπής των εθνικών πρωταθλημάτων
λόγω των προκριματικών για το «Μουντιάλ»,
αφήνω προσωρινώς στην άκρη το άρθρο-ρεπορτάζ
και περιμένω να το δημοσιεύσω άμα τη επανενάρξει τής εγχώριας δραστηριότητας.
Οποία ταιριαστή συγκυρία, λοιπόν,
έρχονται το παιχνίδι με την Κηφισιά και τα κατοπινά τεκταινόμενα
να αποτελέσουν σφραγίδα των πρότερων διαπιστώσεων
και να καταστήσουν άκρως επίκαιρο το παρόν εκρηκτικό πόνημα,
που αποτελεί ένα κολάζ με τα πρότερα και στερνά πεπραγμένα τού εν λόγω σοφιστικέ παπατζή.
…

Α…, πριν ξεκινήσουμε πρέπει να κάνω μία απαραίτητη διευκρίνιση,
καθώς πολλοί από εσάς θα αναρωτηθείτε ευλόγως
«Γιατί δεν γράφεις για τον βασικό υπεύθυνο τής κατάντιας, τον Αλαφούζο,
και βάζεις σε πρώτο πλάνο τον Βιτόρια;».
Η απάντηση είναι ότι,
μετά την ήττα από την Κηφισιά και πριν την απομάκρυνση τού Βιτόρια,
είχα προκρίνει να δημοσιεύσω έναν καταπέλτη
με τίτλο «Γιάννη Αλαφούζο, δεν έχεις ίχνος φιλότιμου;»,
όμως αυτή η ιδιότυπη «τραμπάλα» που αναπτύχθηκε λόγω των ραγδαίων εξελίξεων,
με οδήγησε στην απόφαση να τελειώνουμε με τον απελθόντα κόουτς
και στη συνέχεια -ήτοι, αύριο- να πούμε τα πάντα για τον καταστροφικό μεγαλομέτοχο.
Και τώρα που ’ξηγηθήκαμε, πάμε να δούμε τι εστί «Βιτόρια».
…

Ο Ρουΐ Βιτόρια προσελήφθη στις 31 Οκτωβρίου 2025,
αντικαθιστώντας τον παταγωδώς αποτυχημένο Ντιέγκο Αλόνσο
που -όντας «Ζιγκολιάρης τής Προπονητικής» (όπως ήταν το εξ εμού προσωνύμιό του)-
περιέφερε φιλάρεσκα το σαρκίο του
και αδυνατούσε να παραγάγει κατ’ ελάχιστον μία αγωνιστική ταυτότητα.
Τι κι αν ο νεοφερμένος κόουτς είχε σε 22 χρόνια επαγγελματικής πορείας
μόνον λιγοστές -και κυρίως, μακρινές- αξιοσημείωτες επιτυχίες (κυρίως με την Μπενφίκα),
τι κι αν από το 2019 είχε περάσει από τα… μεγαθήρια
Αλ Νασρ, Σπαρτάκ Μόσχας και Εθνική Αιγύπτου,
ο Κόσμος τού Παναθηναϊκού παρέκαμπτε τα ανησυχητικά δεδομένα
και ήλπιζε ότι ο «Μεσσίας» θα ερχόταν εκ Πορτογαλίας.

Όντως, το πρώτο διάστημα -βοηθούντος και τού ευνοϊκού προγράμματος-
ο απολογισμός είχε θετικό πρόσημο και έδινε ελπίδες για τη συνέχεια,
όμως σύντομα διεπιστώναμε ότι ο Π.Α.Ο. εξακολουθούσε να μην είχε ταυτότητα
και παρέμενε ένας αμυντικογενής-φοβικός αχταρμάς.
Προς επίρρωσιν, αξίζει να παρατηρήσουμε τα αποτελέσματα μέχρι το τέλος τής σεζόν…
3/11/2024 (10η) Βόλος-Παναθηναϊκός 0-1 ΝΙΚΗ
10/11/2024 (11η) Παναθηναϊκός-Λαμία 1-0 ΝΙΚΗ
24/11/2024 (12η) Παναιτωλικός-Παναθηναϊκός 1-2 ΝΙΚΗ
1/12/2024 (13η) Παναθηναϊκός-Ατρόμητος 1-1 ΙΣΟΠΑΛΙΑ
8/12/2024 (14η) Αστέρας Τρίπολης-Παναθηναϊκός 0-1 ΝΙΚΗ
15/12/2024 (15η) Λεβαδειακός-Παναθηναϊκός 0-1 ΝΙΚΗ
22/12/2025 (16η) Παναθηναϊκός-Καλλιθέα 1-0 ΝΙΚΗ
5/1/2025 (17η) Παναθηναϊκός-Π.Α.Ο.Κ. 2-1 ΝΙΚΗ
12/1/2025 (18η) Πανσερραϊκός-Παναθηναϊκός 2-2 ΙΣΟΠΑΛΙΑ
19/1/2025 (19η) Παναθηναϊκός-Α.Ε.Κ. 1-0 ΝΙΚΗ
26/1/2025 (20η) Ο.Σ.Φ.Π.-Παναθηναϊκός 1-1 ΙΣΟΠΑΛΙΑ
1/2/2025 (21η) Παναθηναϊκός-Ο.Φ.Η. 3-2 ΝΙΚΗ
9/2/2025 (22η) Άρης-Παναθηναϊκός 2-0 ΗΤΤΑ
16/2/2025 (23η) Παναθηναϊκός-Βόλος 2-1 ΝΙΚΗ
23/2/2025 (24η) Λαμία-Παναθηναϊκός 3-1 ΗΤΤΑ
1/3/2025 (25η) Παναθηναϊκός-Παναιτωλικός 2-0 ΝΙΚΗ
9/3/2025 (26η) Ατρόμητος-Παναθηναϊκός 1-1 ΙΣΟΠΑΛΙΑ

Play-Offs
30/3/2025 (1η) Ο.Σ.Φ.Π.-Παναθηναϊκός 4-2 ΗΤΤΑ
6/4/2025 (2η) Παναθηναϊκός-Α.Ε.Κ. 3-1 ΝΙΚΗ
13/4/2025 (3η) Παναθηναϊκός-Π.Α.Ο.Κ. 3-1 ΝΙΚΗ
27/4/2025 (4η) Π.Α.Ο.Κ.-Παναθηναϊκός 2-1 ΗΤΤΑ
4/5/2025 (5η) Α.Ε.Κ.-Παναθηναϊκός 1-2 ΝΙΚΗ
11/5/2025 (6η) Παναθηναϊκός-Ο.Σ.Φ.Π. 0-1 ΗΤΤΑ

Η λήξη τής κανονικής περιόδου βρίσκει τον Παναθηναϊκό δέκα βαθμούς πίσω
από τον μετέπειτα πρωταθλητή Ολυμπιακό
και εν τέλει -με συνυπολογιζόμενα τα «Play-Offs»- οι βαθμοί έγιναν δεκαέξι.
Ενδιαμέσως και επιπροσθέτως,
ο Παναθηναϊκός αποκλείεται από τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο (5/2/2025)
και ο Βιτόρια ξεστομίζει τη φράση
«Ένα αποτέλεσμα δεν μπορεί να αμαυρώσει την εικόνα μας.»,
που έμελλε να μετατραπεί σε καραμπινάτη αυτο-γελοιοποίησή του,
καθώς από εκείνην τη βραδιά και εντεύθεν επέρχονταν αλλεπάλληλες «αμαυρώσεις εικόνας».
Ειρήσθω εν παρόδω δε,
οι «Πράσινοι» είχαν συνολικώς δύο ισοπαλίες και τρεις ήττες
στις μάχες με τον «αιώνιο αντίπαλο».

Ποιο γενικό συμπέρασμα προκύπτει από τη χρήσιμη αναδρομή στο προηγούμενο πρωτάθλημα;
14 νίκες-4 ισοπαλίες-5 ήττες
Στα 17 ματς τής κανονικής περιόδου,
μόλις σε ένα ο Παναθηναϊκός ενίκησε με διαφορά άνω τού ενός γκολ
(εντός έδρας με τον Παναιτωλικό την προτελευταία αγωνιστική)
και σε ουδεμία από τις 23 αναμετρήσεις επεκράτησε με πάνω από δύο γκολ διαφορά.
Αυτό το στοιχείο, από μόνο του,
θα επέφερνε πλείστες αμφιβολίες και ερωτηματικά
σε κάθε άνθρωπο που έχει υποτυπώδη σχέση με το άθλημα,
καθώς πρόκειται για εκκωφαντικό κώδωνα κινδύνου
που εκπέμπει το μήνυμα ότι έτσι δεν γίνεται να επιτευχθεί ο Πρωταθλητισμός.
Ναι, με τα «1-0» μπορείς να κατακτήσεις -α λα Ελλάδα- μία βραχύβια διοργάνωση («Euro 2004»),
όμως σε μακρά σειρά αγώνων είναι απίθανο να κατακτήσεις την Κορυφή.

«Πρωταθλητισμός» δεν σημαίνει
«Παίρνω ένα πρωτάθλημα λόγω συγκυριών και μετά επιστρέφω διά παντός στην Αφάνεια.».
«Πρωταθλητισμός» σημαίνει
«Έχω το “Ταλέντο τού Πρώτου”, την “Τεχνογνωσία τού Πρώτου”,
τη “Νοοτροπία τού Πρώτου”, την “Αυτο-Πεποίθηση τού Πρώτου”, την “Αύρα τού Πρώτου”,
είμαι κεντρικός διεκδικητής των τίτλων επί μονίμου βάσεως
και έχω καταφέρει η αίσθηση ανωτερότητάς μου να ταλανίζει τούς αντιπάλους μου.».
Ποια ομάδα φοβόταν τον Παναθηναϊκό επί θητείας Βιτόρια; Καμία.
Ποια ομάδα έβγαινε στο γήπεδο έχοντας σίγουρη την ήττα της; Καμία.
Από μόνη της αυτή η παράμετρος λέει τα πάντα.

Πώς θα σε φοβούνται οι αντίπαλοι
όταν -στην καλύτερη δική σου εμφάνιση και στη χειρότερη δική τους-
αρκείσαι να παίρνεις τη νίκη με ένα γκολ (και σπανίως με δύο);
Θυμάστε τι έγινε πέρυσι,
όταν ο -απλώς καλός- Ολυμπιακός έβρισκε πεσμένους τούς αντιπάλους του;
Εν κατακλείδι,
όταν έχεις την ευκαιρία, συντρίβεις τον αντίπαλο (αγωνιστικώς και μόνο),
ώστε στην επόμενη αναμέτρησή σας να κουβαλάει το «Βάρος τής Συντριβής»
και να σκέφτεται πως «Ό,τι συνέβη, έχει αυξημένες πιθανότητες να συμβεί ξανά.».

Έγραφα στις 28 Απριλίου 2025,
στο πόνημα με τίτλο «Η Απόλυτη Δικαίωση τού Φατίχ Τερίμ»
(https://www.zougla.gr/sports/i-apolyti-dikaiosi-tou-fatich-terim/):

και…

και…

Η Απόλυτη Δικαίωση-Επιβεβαίωση τού «Αθλητάμπουρα».
Αν ο παντελώς ανίκανος Αλαφούζος είχε ως συμβούλους τα γραφόμενά μου
και όχι τα αποτυχημένα-αποκρουστικά όντα που βρίσκονται δίπλα του,
είναι αυταπόδεικτο ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε γλυτώσει την τρέχουσα πολύπτυχη δοκιμασία.

Κι όμως, παρά τον -τηρουμένων των αναλογιών- τραγικό απολογισμό του,
ο Βιτόρια δεν απολύθηκε στο τέλος τής προηγούμενης σεζόν,
με το πανηλίθιο σκεπτικό ότι «Δεν ήταν δική του η ομάδα που ανέλαβε.»,
λες και είχε καταθέσει αισιόδοξα διαπιστευτήρια που αξίζανε πίστωση χρόνου.
Φευ·
όσο κι αν -από τις 11 Μαΐου που ολοκληρώθηκαν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις-
διέθετε την άνεση ώστε να έφτιαχνε τη δική του ομάδα,
να έκανε τις δικές του επιλογές, να έδινε τη δική του ταυτότητα,
(έχοντας ήδη -από τις 31 Οκτωβρίου, όπως είπαμε- τη δυνατότητα
να επεσήμαινε τις ανεπάρκειες, τα κενά και τις παθογένειες,
και πλέον να έδινε εγκαίρως τις αρμόζουσες λύσεις
προκειμένου να επιτυγχανόταν ο πολυπόθητος Πρωταθλητισμός),
οι μέρες και οι μήνες πετιούνταν στα σκουπίδια,
η κατατονική εικόνα τής ομάδας προ-ανήγγελλε τα μελλούμενα,
οπότε όσα συνέβησαν έκτοτε σε Ευρώπη και Ελλάδα ήταν «Νομοτέλεια».

Εν αρχή, αποκλεισμός από τούς τσουρουκάδες τής Ρέϊντζερς.
Στο πρώτο ματς (εκτός έδρας),
ο Παναθηναϊκός έπρεπε να είχε διασύρει τη σκοτσέζικη ομάδα,
όμως το μεταλαμπαδευμένο κόμπλεξ τού προπονητή έφερε την ήττα με 2-0.
Στο δεύτερο ματς,
ο Παναθηναϊκός προηγείται στο 53ο λεπτό και ισοφαρίζεται στο 60ό,
αδυνατώντας στη συνέχεια να επανέλθει στη διεκδίκηση τής πρόκρισης.

Κατόπιν, πρόκριση επί τής Σαχτάρ Ντονέτσκ.
Στο πρώτο ματς (εντός έδρας),
πτωχή ανάπτυξη και αντίστοιχο θέαμα, λιγοστές ευκαιρίες από τις δύο ομάδες,
το τελικό 0-0 περιέγραφε σχεδόν απολύτως τι είχε συμβεί στο παιχνίδι.
Στο δεύτερο ματς,
ακόμη χειρότερη η ανάπτυξη και αντίστοιχο το θέαμα,
οι γηπεδούχοι μένουν με δέκα παίκτες στο 82ο λεπτό
(σημειωτέον ότι είχαν και τέσσερις βασικούς παίκτες εκτός,
εκ των οποίων ο ένας τραυματίστηκε στην αναμέτρηση τού «Ο.Α.Κ.Α.»
και ο άλλος είχε χάσει προσφάτως τον πατέρα του),
η ιδιαιτέρως ευνοϊκή συγκυρία μένει ανεκμετάλλευτη,
ο Παναθηναϊκός σώζεται στο 89ο λεπτό από τεράστιο κάζο
καθώς ο Νέβερτον -σε κενή εστία, αλλά από πλάγια θέση-
στέλνει εξ επαφής την μπάλα στο δοκάρι,
το 0-0 μένει και στην παράταση
αφού οι αριθμητικώς υπερτερούντες φιλοξενούμενοι δεν τολμούν να ξεμυτίσουν
και να διεκδικήσουν με θάρρος τη νίκη,
εν τέλει ο Ντραγκόφσκι αποδεικνύει την ικανότητά του στα πέναλτι,
οι τσάτσοι δημοσιογραφίσκοι δοξάζουν αμέσως μετά τον Βιτόρια
ότι έμεινε πιστός στο πλάνο του και δεν παρασύρθηκε από την αποβολή των αντιπάλων
(για τέτοιους τελειωμένους γλείφτες μιλάμε…).

Στη συνέχεια, πρόκριση επί τής Σαμσουνσπόρ.
Στο πρώτο ματς (εντός έδρας),
ο Παναθηναϊκός βρίσκεται πίσω στο σκορ από την άχρωμη και άπειρη τουρκική ομάδα,
όμως η εκκωφαντική επιθετική αφλογιστία σπάει από δύο αμυντικούς,
καθώς μία «φωτοβολίδα» τού Κυριακόπουλου
και μία ακίνδυνη κεφαλιά τού Πάλμερ-Μπράουν
που «πνίγει» ο αντίπαλος τερματοφύλακας με τη συνέργεια συμπαίκτη του,
δίνουν τη νίκη με 2-1 και το ισχνό προβάδισμα.
Στο δεύτερο ματς,
ελάχιστες οι ευκαιρίες, το θέαμα είναι οικτρό,
το τελικό 0-0 αντιπροσωπεύει μεν τις δύο ομάδες,
αλλά δίνει στη «μη χείρουσα» το εισιτήριο για τούς ομίλους τού «Europa League».
Ήταν ήδη πασίδηλο,
ότι το αίτημα για αναβολή τής πρεμιέρας τού πρωταθλήματος με τον Ο.Φ.Η.,
διέχεε την «Οσμή τής Φοβικότητας» που χαρακτηρίζει τον Βιτόρια.
…

Και μετά;
Μετά -για να το θέσω με κινηματογραφικό λυρισμό-
ήρθαν οι μέλισσες «Λεβαδειακός» και «Κηφισιά».

Το ματς με τον Λεβαδειακό ήταν ο πρόλογος, ήταν η προειδοποίηση·
όταν μία ομάδα είναι όντως φτιαγμένη για να διεκδικήσει το Πρωτάθλημα,
αν προηγηθεί στο 42ο δευτερόλεπτο,
στο τέλος τής βραδιάς θα έχει ρίξει 3άρα (μίνιμουμ)
και θα έχει κατακτήσει περπατώντας τη Νίκη,
αλλά εδώ μιλάμε για την «ομάδα τού Περέϊρα» που ήταν «Αρνήτρια των Γκολ»
(ιδίως όταν βρισκόταν μπροστά στο σκορ,
αισθανόταν ότι είχε επιτελέσει την αποστολή της).
Αυτό το αποτέλεσμα επέφερε μεγάλη ψυχολογική ζημία στην ομάδα,
καθώς παρήγαγε εσωστρέφεια δύο εβδομάδων λόγω τής διακοπής,
με συνέπεια να ενσωματωθούν τα άρτι αφιχθέντα μεταγραφικά αποκτήματα
σε περίοδο που -για νιοστή φορά, βεβαίως- γινόταν κυρίαρχη η Γκρίνια.
Ποιος εργαζόμενος θέλει να συναντά τέτοιες καταστάσεις στο καινούργιο περιβάλλον του;
Ποιος εργαζόμενος θα αποδώσει τα Μέγιστα
αν -αντί για Χαρά και Αισιοδοξία- έρχεται αντιμέτωπος με τη Μιζέρια;

Το ματς με την Κηφισιά ήταν ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ, ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ.
Ο ανεπιθύμητος -ως μεταγραφικός στόχος- για τον Βιτόρια, ταπεινός Τετέϊ,
και ο αποδιωγμένος -σε εφηβική ηλικία- από τον Παναθηναϊκό, ταπεινός Παντελίδης,
έστειλαν το μόρφωμα τού Βιτόρια στα Τάρταρα
και μάλιστα με εκπληκτική ανατροπή που έλαβε χώρα στα τελευταία λεπτά.
Ο Τετέϊ έβαλε μπροστά την Κηφισιά με ωραίο πλασέ,
στη συνέχεια το μόρφωμα τού Βιτόρια πήρε προβάδισμα με δύο τυχερά γκολ
(το πρώτο ήρθε μετά από πέναλτι που εκέρδισε ο Τζούρισιτς
λόγω επιπόλαιης επέμβασης αμυντικού σε ακίνδυνη φάση
και το δεύτερο ήρθε μετά από τραγικό λάθος τού τερματοφύλακα),
η Κηφισιά δεν παρέδωσε πνεύμα και σώμα,
τουναντίον με δύο υπέροχα γκολ πήρε δικαιότατα τη νίκη
και κατέδειξε την άσχημη γύμνια που έκρυβε ο «Βιτοριανός Παναθηναϊκός».

Κι εκεί που λες ότι η επικείμενη και απολύτως επιβεβλημένη απόλυση τού Βιτόρια
θα κλείσει -έστω προσωρινώς- τη «Στρόφιγγα τής Κατάντιας»,
κι εκεί που λες ότι ετεροχρονισμένως μεν,
επάρθη επί τέλους η απόφαση που θα έπρεπε να είχε παρθεί τον Μάϊο
και θα μπει ένα «Stop» στην Ξευτίλα,
βγαίνει ο ίδιος ο απομακρυνθείς προπονητίσκος
και αποδεικνύει ότι είναι μία σοβαροφανής γελοία περσόνα,
αφού διαρρέει σε «Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» τής πατρίδας του
πως δεν ήταν προσωπικές του επιλογές ο Ταμπόρδα, ο Πάντοβιτς και ο Ζαρουρί.

Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΞΕΥΤΙΛΑΣ.
Ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ ΡΙΨΑΣΠΙΣ.
Προκειμένου να σώσει το τομάρι του ο αποτυχημένος προπονητίσκος,
διέπραξε σωρεία ανεπίτρεπτων λαθών με μία και μοναδική κίνησή του,
στήνοντας ένα αφήγημα αυτο-θυματοποίησης και αυτο-ωραιοποίησης
(προφανώς είναι εις γνώσιν του η απέχθεια των φιλάθλων τού Παναθηναϊκού
για τον ανίκανο Αλαφούζο και τον θλιβερό υπαλληλίσκο Παπαδημητρίου,
οπότε επεχείρησε να αποποιηθεί τις τεράστιες ευθύνες που φέρει ο ίδιος
για αυτό το ανερμάτιστο -και συχνά, αξιολύπητο- ασκέρι).

Είναι τουλάχιστον αφελής η προσέγγιση ότι ο Βιτόρια δεν ανέφερε νωρίτερα τις ενστάσεις του
επειδή -(δήθεν) δεοντολογικώς πράττοντας- δεν ήθελε να διαταράξει το κλίμα τής ομάδας.
Δηλαδή, αυτό που έκανε τώρα είναι για «Παράσημο Δεοντολογίας»;
Όταν είσαι στην ομάδα -και με την προϋπόθεση πως έχεις πραγματική έγνοια-
δικαιούσαι να τα βάλεις ΚΑΙ με (τούς) παίκτες, ΚΑΙ με τον τεχνικό διευθυντή,
ΚΑΙ με τον πρόεδρο, ΚΑΙ με όλον τον κόσμο (που λέει ο λόγος),
καθώς είναι ευγενές το κίνητρό σου και οι πράξεις σου θα εκπέμπουν Αγάπη.
Τώρα, όμως, που έφυγες (ακόμη κι αν έχεις δίκιο στην καταγγελία σου),
πώς τολμάς να προσβάλ(λ)εις τούς νεοφερμένους ποδοσφαιριστές
και να μετέρχεσαι τέτοιες αισχρές μεθοδεύσεις-διαρροές,
όταν τα ίδια τα αποτελέσματα σε εκθέτουν παταγωδώς;

Ο Βιτόρια διασύρθηκε από τον Λεβαδειακό.
Ο Βιτόρια διασύρθηκε από την Κηφισιά.
Αν είχε τσίπα, δεν θα έβγαζε μιλιά μετά από αυτά τα απανωτά «Βατερλό»,
αλλά όπως αποδεικνύουν τα γεγονότα είναι ένας περιφερόμενος μισθοφόρος.

Αν δεν σού φέρνει τούς παίκτες που θέλεις ο (κάθε) Αλαφούζος,
αν δεν σού φέρνει τούς παίκτες που θέλεις ο (κάθε) Παπαδημητρίου,
αν θεωρείς ότι ο τρόπος λειτουργίας σε εκθέτει επαγγελματικώς,
είτε δηλώνεις με αδιαπραγμάτευτη πυγμή τα «θέλω» σου,
είτε σηκώνεσαι και φεύγεις εγκαίρως.

Ποιος έκανε την προετοιμασία τής ομάδας;
Ποια ήταν η αγωνιστική πρόοδος τής ομάδας αυτούς τούς τελευταίους μήνες;
Ποιο ήταν το έργο τού Βιτόρια;
Ποια ήταν η προσφορά του;
Σε τι έχει κάνει καλύτερη την ομάδα;
Φταίνε ο Ταμπόρδα, ο Πάντοβιτς και ο Ζαρουρί,
που αυτός ο «μυρωδιάς» εμπιστευόταν το τελειωμένο ανθυποπαικτίδιο Μαντσίνι;
Φταίνε ο Ταμπόρδα, ο Πάντοβιτς και ο Ζαρουρί,
που η ομάδα -υπό την καθοδήγηση τού Βιτόρια-
ήταν χορηγός των απανταχού οφθαλμίατρων;
Δηλαδή, τι θέλει να μάς πει ο γελοίος προπονητίσκος;
Ότι πριν έρθουν ο Ταμπόρδα, ο Πάντοβιτς και ο Ζαρουρί,
είχε κάνει την ομάδα να αποδίδει εφάμιλλο ποδόσφαιρο με την Μπαρτσελόνα
των Γκουαρντιόλα-Μέσι-Τσάβι-Ινιέστα;
Ίδια χάλια ήταν πριν, ίδια χάλια ήταν και τώρα.

Ως εκ τούτων,
ο Βιτόρια διεχώρισε τούς παίκτες σε «δικοί μου» και «μη δικοί μου»,
που πιστοποιεί ότι είχε ήδη αναπτύξει ετούτον τον επικίνδυνο αυτοματισμό εντός ομάδας
και εξηγεί ποιος είναι ο λόγος που ο Παναθηναϊκός κατήντησε επί θητείας του
πιο «τριμπούρδελο» απ’ ό,τι ήταν στο σύντομο πέρασμα τού Αλόνσο.
Επιπροσθέτως, μάλιστα,
μάς δίνει το δικαίωμα να τον εγκαλέσουμε σε απόλυτο βαθμό
για την πιο προβληματική κι αμφιλεγόμενη φετινή μεταγραφή τής ομάδας,
αυτόν τον παντελώς αφερέγγυο -ένεκα πολυετών τραυματισμών και αποχής- Σάντσες,
που αποτελεί την πλέον ντροπιαστική δήλωση προπονητικής απελπισίας.
Δείτε ποιο «σαπάκι» ήταν προσωπική επιλογή τού Βιτόρια…
Δείτε και φρίξτε…

(πηγή: https://www.flashscore.gr/player/sanches-renato/Kbo7UsAS/injury-history/)

Ναι, αυτός ο παίκτης ήταν η «προσωπική επιλογή» τού Βιτόρια.
Ναι, κόντρα σε κάθε ποδοσφαιρική λογική,
αυτός ο παίκτης ήταν η «προσωπική επιλογή» τού Βιτόρια.
Ναι, ένας μακροχρονίως και «καθ’ έξιν» τραυματιζόμενος,
ήταν η «προσωπική επιλογή» τού Βιτόρια.
Ναι, ο Βιτόρια -εμμέσως πλην σαφώς- είχε την αντίληψη
ότι ο Παναθηναϊκός είναι κάτι ανάμεσα σε «τσικό» και σε «νεκροταφείο»,
όπου μπορούν οι ημίμεκροι να διαφημίζουν την (ανύπαρκτη) ζωντάνια τους.
Ναι, ο Βιτόρια -εμμέσως πλην σαφώς- είχε την αντίληψη
ότι ο Παναθηναϊκός είναι «εταιρεία Betting» και παίρνει «παίκτες-στοιχήματα».
Ναι, ο Σάντσες ήταν,
που μετά το απαράδεκτο αποτέλεσμα με τον Λεβαδειακό
προέβη σε -εκτός τόπου και χρόνου- ανάρτηση
για να φλεξάρει το άχρωμο-άοσμο-άγευστο ντεμπούτο του
(ειρήσθω εν παρόδω,
στην επόμενη εμφάνισή του
έκανε το λάθος από το οποίο προήλθε το τρίτο γκολ τής Κηφισιάς).

Αυτός είναι ο «“Παναθηναϊκός” τού Βιτόρια».
Ο αποδομημένος προπονητίσκος προσπαθεί τώρα να διασώσει την υστεροφημία του,
όμως η αμείλικτη αλήθεια ορίζει ότι,
αν είσαι «Γεννημένος Πρωταθλητής»
δεν απαιτείς ιδανικές συνθήκες για να νικήσεις τον Λεβαδειακό και την Κηφισιά
(τι να πούνε κι οι προπονητές αυτών των δύο συμπαθών ομάδων,
που καλούνται να αντεπεξέρχονται με πενιχρότατο μπάτζετ).

Συνελόντι ειπείν,
πώς δηλώνεις μετά το ματς με την Κηφισιά
ότι αναλαμβάνεις -τάχα μου, τάχα μου- τις ευθύνες σου,
όταν τα συμφραζόμενά σου και οι μετέπειτα ενέργειές σου
αποτελούν την πιο ξεδιάντροπη απόσειση ευθυνών;
Εάν, μάλιστα,
είναι ακριβής η διακινούμενη φήμη ότι δεν αποχαιρέτησε διά ζώσης τούς ποδοσφαιριστές,
(τότε) έχουμε να κάνουμε με παρτάκια σε βαθμό απόπατης αναξιοπρέπειας.

Επιμύθιο:
Ο Παναθηναϊκός υπό κατάρρευση.
Ο Παναθηναϊκός -για πολλοστή φορά στην 13ετία τού Αλαφούζου- υπό κατάρρευση.
Οποία έκπληξις (not),
οι μόνοι που δεν καταρρέουν κατά τη μακρά περίοδο τής δυστοπίας,
είναι οι τσάτσοι, οι γλείφτες, τα τσιράκια, τα βολεμένα σκύβαλα,
που ευημερούν απομυζώντας και τις έσχατες ρανίδες ενός ψυχορραγούντος τμήματος.

Διόλου τυχαίως, λοιπόν,
μέσα στη χαοτική αναμπουμπούλα που έφεραν οι τελευταίες εξελίξεις,
βρήκανε την ευκαιρία να πουλήσουν «παναθηναϊκοφροσύνη»
-με μελοδραματικές χειριστικές φαλτσοκορώνες
και με αοριστολογικές καταγγελίες που επιτείνουν τη Σύγχυση-
οι αλήστου μνήμης «δημοσιοϋπαλληλίσκοι» Πέρεθ, Σένκεφελντ και Χουάνκαρ,
που όταν έκλεισε η κάνουλα τής ομάδας
και έλαβε τέλος η πολυετής ανοχή στην υπερ(εκ)τιμημένη μετριότητά τους,
βρήκαν’ με το ζόρι κάποιο αποκούμπι για τα ποδοσφαιρικά γεράματά τους.
…

Αυτά για σήμερα…
Αύριο θα απευθυνθώ στον Γιάννη Αλαφούζο,
διότι άπαντα τα προαναφερθέντα πρόσωπα
είναι απλώς «ματιάσματα» που υπηρετούν την «Κατάρα τού Παναθηναϊκού».
Και οι νοούντες νοήτωσαν…

Ο Αθλητάμπουρας