Wolfenstein: Youngblood – Review: Συνεργατικό παιχνίδι με λιγότερες συγκινήσεις

Πληροφορίες
 

Τίτλος: Wolfenstein: Youngblood
Διαθέσιμο σε: PlayStation 4 / Xbox One / PC / Nintendo Switch
Δοκιμάστηκε σε: PlayStation 4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Machine Games / Arkane Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Bethesda Softworks
Είδος: First-Person Shooter
Ηλικίες: 18+
Ημ/νία Κυκλοφορίας: 26 Ιουλίου 2019

Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν και πολλοί αξιόλογοι τίτλοι τα τελευταία χρόνια σε ό,τι αφορά τα first-person shooters. Αν κάτι αντιστέκεται σε αυτό το “trend” και τραβάει το κουπί μπροστά για το συγκεκριμένο είδος και ιδιαίτερα για τα single-player FPS, αυτή είναι η σειρά Wolfenstein.Το Youngblood αποτελεί τον ενδιάμεσο “σταθμό” έως την κυκλοφορία του νέου main τίτλου της σειράς, του Wolfenstein 3.

Η MachineGames σε συνεργασία με την Bethesda Softworks αλλάζουν ελαφρώς το concept της σειράς στον συγκεκριμένο τίτλο, με μια λιγότερο γραμμική προσέγγιση, εμπλουτίζοντας την εμπειρία με τη δυνατότητα για συνεργατικό παιχνίδι μεταξύ δύο παικτών. Ως ένας τίτλος που κοστολογείται στο μισό του full price (29,99 ευρώ για την ακρίβεια), το Youngblood μπορεί εύκολα να δελεάσει τους φίλους της σειράς και του είδους γενικότερα, μένει όμως να δούμε αν μπορεί να “σταθεί” απέναντι στα υψηλά standards που έχει θέσει η σειρά τα τελευταία χρόνια με τα πιο μοντέρνα Wolfenstein.

Το backstory είναι γνωστό στους περισσότερους: βρισκόμαστε σε μια εναλλακτική “φανταστική” κατάληξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ναζιστική Γερμανία έχει κερδίσει και είναι η παγκόσμια δύναμη, κατακτώντας περιοχές σε όλη την υφήλιο. Με τις προσπάθειες του κεντρικού πρωταγωνιστή των παιχνιδιών, William J. Blazkowicz, οι ΗΠΑ έχουν απελευθερωθεί, όχι όμως και η Ευρώπη που ακόμη και πολλά χρόνια μετά, βρίσκεται υπό ναζιστική κατοχή. Δεκαεννέα χρόνια μετά τα γεγονότα του Wolfenstein II: The New Colossus, ο Blazkowicz χάνεται για κάποιον άγνωστο λόγο και η οικογένειά του (η γυναίκα του μαζί με τις δύο κόρες του) ξεκινούν την αναζήτησή του. Οι δύο κόρες του, Jessie “Jes” και Zofia “Soph” Blazkowicz, οι οποίες είναι “μάχιμα” μεγαλωμένες από τον πατέρα τους – που αποτελεί τον ήρωα αυτής της επανάστασης- καλούνται να τον βρουν και να τον σώσουν. 
 

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι o πατέρας τους βρίσκεται στο Παρίσι και εκεί, σε αυτό το “εναλλακτικό”, κατεστραμμένο Παρίσι είναι που λαμβάνει μέρος το Youngblood. Σαν ένα τυπικά “μικρότερου βεληνεκούς” παιχνίδι με έμφαση στο συνεργατικό παιχνίδι, η αλήθεια είναι πως δεν περιμέναμε ιστορία και πλοκή αντίστοιχου με των δύο προηγούμενων main games, και όντως αυτό ισχύει για το Youngblood. Το σενάριο είναι αρκετά αδιάφορο και το χειρότερο είναι πως οι περισσότεροι χαρακτήρες δεν είναι απλώς κακογραμμένοι, αλλά και εκνευριστικοί, με αποκορύφωμα τις δύο πρωταγωνίστριες που συνεχώς συμπεριφέρονται σαν “αμερικανάκια” στην εφηβεία τους. Το παιχνίδι χάνει κάποιους πόντους από το σενάριό του αν και είναι εμφανές ότι ο συγκεκριμένος τομέας δεν ήταν από τις προτεραιότητες των developers.

Η περιπέτειά μας στο Παρίσι δεν χαρακτηρίζεται από τη γραμμικότητα των επιπέδων των κλασικών Wolfenstein, αλλά υπάρχει ένας διαχωρισμός του χάρτη του παιχνιδιού σε περιοχές. Έτσι έχουμε τα σοκάκια του Παρισιού, τους υπονόμους, τους Πύργους και άλλες περιοχές, τις οποίες επισκεπτόμαστε αρκετές φορές για να εκτελέσουμε τα 7 main missions αλλά και τα αρκετά side missions. Τις αποστολές τις δεχόμαστε από τους χαρακτήρες (NPCs) στις κατακόμβες που αποτελούν την βάση των αδελφών Blazkowicz.

Το level design στο Youngblood είναι αρκετά καλοφτιαγμένο και θυμίζει άλλους τίτλους της Bethesda (Prey, Dishonored) με πολλά κρυφά περάσματα και ανισόπεδα levels, που βοηθούν τόσο την εξερεύνηση όσο και την προσέγγιση των αποστολών, είτε σε stealth είτε σε run ‘n’ gun καταστάσεις. Ο χάρτης του Παρισιού δεν είναι ενιαίος, καθώς οι περιοχές χωρίζονται με loading times, αλλά σίγουρα υπάρχει ποικιλία για τα δεδομένα πάντα του παιχνιδιού (τονίζουμε ξανά ότι δεν πρόκειται για full priced παιχνίδι). Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι μετά από κάποιες ώρες, αυτή η συνεχής επίσκεψη ορισμένων περιοχών μπορεί να κουράσει.

Το gameplay από την άλλη παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα που έχουν ορίσει τα προηγούμενα παιχνίδια και ιδιαίτερα τα τρία τελευταία τα οποία έχουν μια άγρια old school αίσθηση. Το αιματηρό και γρήγορο gameplay είναι ατόφιο όπως το γνωρίζαμε, με τις δύο πρωταγωνίστριες να κουβαλούν όπλα διαφόρων μεγεθών ενώ και το shooting είναι από τα κορυφαία του είδους. Στα θετικά να προσθέσουμε πως στο Youngblood χώρεσαν όλα τα είδη εχθρών που έχουμε δει μέχρι τώρα στα πιο πρόσφατα Wolfenstein, όπως οι Super Soldiers, οι Commanders, τα drones, οι Robot Soldiers, τα τεράστια Robot Dogs (Panzerhunds) και κάποια νέα bosses.

Η πολυπλοκότητα των επιπέδων σε συνδυασμό με την τεράστια ποικιλία στους εχθρούς διατηρούν το gameplay ζωντανό ακόμα και μετά από αρκετές ώρες ενασχόλησης. Υπάρχουν όμως και “μελανά” στοιχεία, με κυριότερο την ΑΙ των εχθρών σε ορισμένες περιπτώσεις, η οποία απλά “δεν δουλεύει”. Αρκετές φορές περάσαμε απαρατήρητοι ενώ κινούμασταν ακριβώς μπροστά από κάποιον εχθρό, ενώ και η γενικότερη “εξυπνάδα” τους χρειάζεται βελτίωση, ιδιαίτερα στον επόμενο μεγάλο τίτλο της σειράς. 
 

Στο Youngblood, κάθε φορά που πυροβολείτε ή γίνεστε αντιληπτοί από τους εχθρούς πριν τους εξοντώσετε, ηχεί συναγερμός, ο οποίος σταματά μόνο όταν καθαρίσετε όλη την περιοχή από τους εχθρούς, και, αν υπάρχει ζωντανός commander στην περιοχή αυτή, τότε οι ενισχύσεις που έρχονται είναι δυνατότερες. Το παιχνίδι είναι φτιαγμένο για co-op καταστάσεις αλλά παίζεται άνετα και ως single-player με τη δεύτερη αδελφή να ελέγχεται από την κάπως προβληματική AI. Online, μπορούμε να κάνουμε host στο game και να καλέσουμε κάποιον φίλο μας ή να το αφήσουμε “ανοιχτό” για ξένους παίκτες. Επίσης, μπορούμε να κάνουμε εμείς join σε άλλο παιχνίδι μέσω του Quickmatch.

Πώς λειτουργεί όμως το όλο σύστημα των αναβαθμίσεων στο νέο Wolfenstein; Εδώ η MachineGames έχει εισάγει ορισμένα νέα χαρακτηριστικά βασισμένα σε RPG στοιχεία. Σκοτώνοντας εχθρούς, ολοκληρώνοντας αποστολές και βρίσκοντας collectibles, κερδίζουμε XP για τον χαρακτήρα μας. Κάθε φορά που ανεβαίνουμε level παίρνουμε και ένα skill point για να ξεκλειδώσουμε skills στα τρία trees του παιχνιδιού. Υπάρχουν τα βασικά skills που ανεβάζουν τη ζωή ή το armor του χαρακτήρα, και πιο εξειδικευμένα όπως αυτά που μας αφήνουν να μένουμε περισσότερο σε Stealth mode η να κάνουμε dual wield στα όπλα μας. Ταυτόχρονα μαζεύουμε και coins (μάρκες) για να αγοράσουμε αναβαθμίσεις για το κάθε όπλο (υπάρχει ιδιαίτερη ποικιλία σε αυτό) αλλά και νέα skins για τις στολές μας. Το όλο “RPGοποιημένο” σύστημα θυμίζει αρκετά αυτό του Far Cry New Dawn και δεν είναι ιδιαίτερα “βαρύ” ώστε να κουράσει τον παίκτη. Όλες οι επιλογές και οι αναβαθμίσεις γίνονται στο απλό (αν και άσχημο) μενού του παιχνιδιού. Είναι ένα σύστημα που σε κάποιους θα αρέσει και σε κάποιους όχι. Εμείς πιστεύουμε ότι ταιριάζει στην περίσταση γιατί βοηθάει στο “grinding” για νέα skills και αναβαθμίσεις.

Η διάρκεια του τίτλου, αν ασχοληθείτε με τα main και κάποια από τα side missions, είναι κοντά στις 12 ώρες ενώ μπορεί να ξεπεράσει τις 20 αν θέλετε να αναβαθμιστείτε πλήρως. Υπάρχουν εκατοντάδες collectibles αλλά και daily και weekly challenges για να ασχοληθείτε, εφόσον το θέλετε. Σε ό,τι αφορά τις αποστολές, κατά τη διάρκεια του gameplay στις πιο ανοιχτές περιοχές, οι NPCs μέσω ραδιοεπικοινωνίας θα σας δώσουν κάποια προαιρετικά objectives, όπως για παράδειγμα να ανατινάξετε κάποιο όχημα των Ναζί ή να απελευθερώσετε αιχμαλώτους.

Το Youngblood είναι τίμια “φορτωμένο” από missions, αν και αυτό που λείπει έντονα σε σχέση με τα main games της σειράς είναι τα εντυπωσιακά set pieces. Αυτό που δεν λείπει πάντως είναι τα microtransactions τα οποία ευτυχώς περιορίζονται σε cosmetic αντικείμενα, ενώ όσοι δώσουν 10 ευρώ παραπάνω για την Deluxe Edition του παιχνιδιού θα πάρουν το Buddy Pass που δίνει την δυνατότητα σε οποιονδήποτε φίλο σας να το κατεβάσει και να παίξει μαζί σας (αρκεί να είστε και εσείς μέσα), χωρίς να είναι απαραίτητο να έχει κι εκείνος το παιχνίδι.

Οπτικά, το νέο αυτό Wolfenstein μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα πανέμορφο παιχνίδι και ίσως βρίσκεται ένα σκαλί πάνω και από τα προηγούμενα της σειράς. Υπάρχει περισσότερη λεπτομέρεια και ποικιλία στα επίπεδα και όλες οι περιοχές του Παρισιού είναι εξαιρετικά σχεδιασμένες. Η αναλύσεις είναι εξίσου καλές (σπάνια θα δείτε θολά ή πιξελιασμένά textures) ενώ και το framerate σε PS4 και PS4 Pro που πραγματοποιήθηκε το Review είναι σταθερό στα 60 καρέ πλην πολύ μικρών εξαιρέσεων όταν γίνεται “χαμός” στην οθόνη. Αυτό που κάνει τρομερή εντύπωση στο Youngblood είναι τα εφέ εκρήξεων, φωτιάς και κάποια τρομερά animations από τους μεγαλύτερους εχθρούς που αγγίζουν τα όρια του εξωπραγματικού, ενώ το παιχνίδι δεν υστερεί και στον τομέα το φωτισμού (αν και κάποιες αντανακλάσεις θα μπορούσαν να έχουν δουλευτεί καλύτερα). Όλα τα παραπάνω συνοδεύονται επάξια από καθαρά εφέ ήχου και ένα τίμιο soundtrack. Κρίμα βέβαια που το παιχνίδι δεν στέκεται τόσο καλά από άποψη διαλόγων και γενικότερου σεναρίου.

Συμπέρασμα
 

To νέο Wolfenstein έρχεται να διαφοροποιήσει ελαφρώς την ήδη γνωστή συνταγή, με το συνεργατικό παιχνίδι και τη λιγότερο γραμμική εμπειρία. Το σενάριο δεν είναι το δυνατό του σημείο, ενώ τα νέα RPG στοιχεία δεν θα αρέσουν σε όλους, όμως τα υψηλά production values βοηθούν στην… χώνεψη.

Παραμένει μια ασφαλής επιλογή για τους φίλους των shooters, όμως σαφώς δεν φτάνει τα επίπεδα των βασικών μελών της σειράς.

Βαθμολογία:  7/10
 

Το παιχνίδι μάς παραχωρήθηκε από την IGE S.A. για τις ανάγκες του Review.