Με αφορμή πρόσφατη αναφορά του Ν. Μιχαλολιάκου στον Καρυωτάκη και στην ποίηση γενικότερα, ανατρέξαμε σε δικές του αντίστοιχες συλλογές. Ναι, για όσους δεν το γνωρίζουν, ο πολιτικός άνδρας ασχολήθηκε και με την ποίηση.
Σε ποίημά του από τις εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις (1980) και Νέα Σπάρτη (2008) ο αρχηγός και γ.γ. της Χρυσής Αυγής, επικαλούμενος τον Θεό Πάνα σε ένα κρεσέντο αυτοσχεδιασμού κατά το «μετεβλήθη εντός μου και ο ρυθμός του κόσμου» από τους «Στίχους του φρενοκομείου» του Γ. Βιζυηνού, αποδεικνύεται προφητικός περιγράφοντας κατά τρόπο μοναδικό τις αθλιότητες των ημερών.
Δεν κρίνουμε το μέγεθος του ποιητή, εφόσον σε αυτό το στάδιο ούτε μας αφορά ούτε αποτελεί στόχο μας. Δικαιούμεθα όμως να σχολιάσουμε το επίκαιρο και διαχρονικό των συγκεκριμένων στίχων του:
Και Αυτός στη μέση του Ναού,
στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας,
στο βάθρο του Βωμού.
Τραγόμορφος, Σατανικά υπέροχος
την ώρα δοξάζει της θυσίας,
των ευγενών ενστίκτων και της βίας,
Αυτός ο Αιώνιος Κυβερνήτης, ο Μέγας Παν.
Εάν η αναφορά στον Μέγα Πάνα αφορά τον ίδιο και επιχειρείται οποιαδήποτε ταύτιση θεού-Εγώ, τότε η υπόθεση, εκτός από τη Δικαιοσύνη, πρέπει να υπαχθεί και στην αρμοδιότητα της ψυχιατρικής επιστήμης.
Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε αυτούσιο το ποιητικό πόνημα και αναμένουμε το πόρισμα του ψυχαναλυτή.
Σιγή στο δάσος παγερή,
οσμή εγκλήματος.
Σύλληψις της στιγμής και ανθρωποθυσία.
Τραγόμορφος επρόβαλε του Μύθου νοσταλγός,
Σατανικά υπέροχος, ο Μέγας Παν.
Ώρα του δειλινού,
το σκότος ανατέλλει
και οι εξόριστοι της μέρας
οι εωσφόροι, οι ποιητές ξυπνούνε,
ηδονικά με βλέμμα κόκκινο, θολό τυραγνημένο
μια κίτρινη Σελήνη που προβάλλει αντικρίζουν
και τα στοιχειά της νύχτας ξαναζούνε,
οι μονομάχοι, οι κρεμασμένοι και οι συνωμότες.
Και Αυτός στη μέση του Ναού,
στο κέντρο της τεράστιας αιμάτινης κηλίδας,
στο βάθρο του Βωμού.
Τραγόμορφος, Σατανικά υπέροχος
την ώρα δοξάζει της θυσίας,
των ευγενών ενστίκτων και της βίας,
Αυτός ο Αιώνιος Κυβερνήτης, ο Μέγας Παν.
Τι να εννοεί άραγε ο ποιητής;
