Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο πήρε κιλά για να παίξει στο σινεμά τον χοντρομπαλά και κεφάλα Αλ Καπόνε, ο οποίος είχε αποφασίσει να γίνει το μεγάλο αφεντικό στην Αμερική της ποτοαπαγόρευσης.
Χρειάστηκε πρώτα να εξολοθρεύσει τα κεφάλια όλων των συμμοριών στην δομή των οποίων πάντα έπαιζε το εθνικοπατριωτικό (!) κριτήριο.
Η συμμορία των Ιρλανδών, εκείνη των Εβραίων, η άλλη των Γερμανών και βέβαια των Ιταλοαμερικάνων. Όλοι οι άλλοι μειονεκτούν διότι δεν προέρχονται από την Σικελία, όπου η μαφία έχει παράδοση αιώνων και χαρακτηρίζεται με πρακτικές και έννοιες ακατανόητες για τους εκτός Ιταλίας.
Στους δεσμούς αίματος και οικογένειας στηρίζεται η μαφία και πέρα από την οργάνωση, την πειθαρχία, καθοριστική είναι η αφοσίωση, η ομερτά. Ο νόμος της σιωπής. Αυτά οι άλλοι δεν τα ξέρουν.
Ο Ντίλιγκερ, όπως όλοι οι μη Ιταλοί γκάγκστερ, δεν κατάφερε, αυτό που πέτυχε ο Αλ Καπόνε. Να καταστεί επικυρίαρχος στον υπόκοσμο. Την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου, σαν σήμερα το 1929…
