Ο δημοφιλής ηθοποιός που φέτος πρωταγωνιστεί στη μουσικοθεατρική παράσταση που σκηνοθετεί η σύζυγός του Μπέσυ Μάλφα, για την προσωπική αλλά και την επαγγελματική του σχέση με τη σύντροφό του, την εργασιακή του ηθική αλλά και τη σχέση του με τα παιδιά του.
Για τη συνεργασία του με τη γυναίκα του:
«Όταν ξέρεις ότι σε νοιάζεται πραγματικά, σε αγαπάει και σε φροντίζει, ακόμα κι αν διαφωνείς κάπου, το συζητάς. Στο τέλος ή κάνεις το δικό σου, όπως γίνεται παντού, ή ακούς αυτό που σου λέει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή συμβαίνει να είναι και σκηνοθέτιδα, την ακούω και σέβομαι τη σκηνοθετική γραμμή, γιατί εκείνη έχει τη συνολική ευθύνη. Είναι εξαιρετική σκηνοθέτιδα. Θέλει να μας βγάλει όλους ωραίους και δεν κάνει διακρίσεις».
Για την άποψη των συναδέλφων του για τα ζευγάρια ηθοποιών:
«Στην αρχή υπάρχει μια διστακτικότητα γιατί σε αισθάνονται σαν ένα “κόμμα” διαφορετικό. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, γιατί είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Δεν έχουμε καμία πρόθεση ομάδας. Αν ήταν έτσι, θα επιδιώκαμε να δουλεύουμε πάντα μαζί».
Για την προσωπική τους σχέση:
«Είμαστε 15 χρόνια μαζί. Δεν καβγαδίζουμε ιδιαίτερα. Όλα λύνονται μέσω συζήτησης».
Για τη ζήλεια που αισθάνεται προς τη σύζυγό του:
«Ζηλεύω τα ταλέντα της που εγώ δεν έχω. Θα ήθελα πολύ να έχω το ταλέντο του τραγουδιού και του χορού».
Για την εργασιακή του ηθική:
«Υπάρχει η αίσθηση ότι είμαστε μέσα στην γκλαμουριά και τη χλιδή. Είμαστε εργαζόμενοι και μάλιστα σκληρά, τίποτα παραπάνω. Το κομμάτι της χλιδής είναι μια σαπουνόφουσκα όπως ήταν η ευημερία όλων των προηγούμενων ετών που ζούσαμε σε αυτή τη χώρα. (…) Είμαι καλός ηθοποιός και καλός άνθρωπος. (…) Έκανα μια ταινία στην Ιταλία, η οποία το Φεβρουάριο θα πάει στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Έτυχε. Χάρηκα πολύ γιατί ήταν ένα ωραίο απρόοπτο στη ζωή. “Διαμέρισμα στην Αθήνα” λέγεται. Μαζί με την Ιταλίδα Λάουρα Μοράντε και το Γερμανό Ρίχαρντ Τσάμελ, ο οποίος έπαιξε στο “Άδωξοι Μπάσταρδοι” του Ταραντίνο».
Για τη σχέση του με τα παιδιά του:
«Έχω πολύ καλή σχέση με τα παιδιά. Οι ώρες που είμαι μαζί τους είναι αρκετές, γεμάτες. Από την άλλη, καταλαβαίνω ότι υπάρχει η αντικειμενική ανάγκη ο μπαμπάς και η μαμά να δουλέψουν για να βγάλουν κανά φράγκο να ζήσουμε. Μην παραμυθιαζόμαστε. Δεν μπορείς να λες “κάθε μέρα θα είμαι με τα παιδιά”. Τα παιδιά ζητάνε συνέχεια και θέλω να τους δώσω. Δεν μπορώ να τους στερήσω βασικά πράγματα. Και δεν έχω τύψεις που λείπω γιατί δεν είναι τσάμπα ώρες. Από αυτές ζούμε!».
ΠΗΓΗ: Yupi
