Πέρα από τους σκληρούς δίσκους, τις κάρτες γραφικών και τους κεντρικούς επεξεργαστές των σταθερών ή φορητών υπολογιστών, ακόμα και πέρα τις σύγχρονες οθόνες αφής με υψηλή ανάλυση των κινητών τηλεφώνων και ταμπλετών, η τεχνολογία βασίζεται, πάνω απ’ όλα, στη φαντασία των επιστημόνων.
Άλλωστε, αρκετές από τις ευκολίες, που θεωρούμε σήμερα δεδομένες, που προσφέρονται από την εξέλιξη της τεχνολογίας, κάποτε ανήκαν αποκλειστικά σε σενάρια για ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές επιστημονικής φαντασίας, μέχρι που, κάποια στιγμή, μια ομάδα από επιστήμονες ή ακόμα και ένας μόνο, «έσπαγε» το φράγμα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στην «ιδέα», να λάβει σάρκα και οστά. Για παράδειγμα, η βιντεοσυνομιλία που είναι κάτι το εξαιρετικά απλό και διαδεδομένο σήμερα, μέσω μιας τόσο μικρής συσκευής που χωρά στην τσέπη μας, δηλαδή το σύγχρονο κινητό τηλέφωνο, επί αρκετές δεκαετίες ανήκε στον κόσμο της ταινίας / τηλεοπτικής σειράς «Star Trek», όπως και λοιπών παρόμοιων κινηματογραφικών σεναρίων.
Μέσα από τα εργαστήρια έρευνας (Microsoft Research) και της Ομάδας Εφηρμοσμένων Επιστημών (Applied Sciences Group) της Microsoft προέρχονται δύο ιδέες που έφτασαν στο στάδιο της υλοποίησης – το αν θα φτάσουν το στάδιο να γίνουν εμπορικά προϊόντα είναι μια εντελώς άλλη ιστορία – αυτό που έχει σημασία, πάντως, είναι ότι οι ιδέες έγιναν από φαντασία, πραγματικότητα.
Η μια ιδέα από τα ερευνητικά εργαστήρια και με την ονομασία «Illumishare» δίνει τη δυνατότητα σε δύο απομακρυσμένους χρήστες (δηλαδή να μην είναι στον ίδιο χώρο, αλλά σε διαφορετική τοποθεσία, είτε είναι πέντε οικοδομικά τετράγωνα μακριά, είτε σε άλλη πόλη ή χώρα), να χρησιμοποιούν το ίδιο χαρτί πάνω σε μία επιφάνεια (πχ. τραπέζι), ώστε να μοιράζονται τις χειρόγραφες σημειώσεις τους, να παίζουν παιχνίδια ή ακόμα και να πραγματοποιήσουν ένα εκπαιδευτικό άσκηση αριθμητικής.
Όπως μπορείτε να παρακολουθήσετε στο παρακάτω βίντεο, το εγχείρημα υλοποιείται χάρη σε έναν ειδικό προβολέα – κάμερα που δημιούργησαν οι επιστήμονες στα εργαστήρια έρευνας της Microsoft και ως «μέσο» σύνδεσης χρησιμοποιείται, όπως είναι φυσικό, το Διαδίκτυο (για λόγους εύκολης περιγραφής στους θεατές, οι χρήστες είναι δίπλα – δίπλα στο βίντεο). Ο καθένας τους έχει μπροστά του και πάνω σε μια επιφάνεια (πχ. ένα απλό τραπέζι) ένα καθ’ όλα κοινό λευκό χαρτί τυπικού μεγέθους (ας πούμε «Α4»), στο οποίο μπορεί να γράψει ή σχεδιάσει / ζωγραφίσει ό,τι θέλει και αμέσως θα εμφανιστεί στο χαρτί του άλλου.
Το «τρικ» επιτυγχάνεται επειδή ο προβολέας – κάμερα καταφέρνει να ξεχωρίσει τις κατάλληλες εικόνες, ώστε να προβάλλει στον κάθε χρήστη πάνω από στο χαρτί με τις δικές του σημειώσεις μόνο τις προσθήκες του άλλου χρήστη, παράγοντας έτσι ένα «οπτικό τρικ», που κάνει τους χρήστες να «αισθάνονται» σαν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και να χρησιμοποιούν το ίδιο χαρτί. Έτσι, η κλασική τρίλιζα παραμένει σχεδόν ίδια στον τρόπο παιξίματος, όπως παίζαμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά, σε ένα κοινό λευκό χαρτί και με δύο μολύβια. Αντίστοιχα, οι δύο χρήστες μπορούν να παίξουν παιχνίδια με τραπουλόχαρτα, απλώς τοποθετώντας τα πάνω στο λευκό χαρτί.
Πέραν όμως της ψυχαγωγίας, η ιδέα / προσπάθεια «Illumishare» εξυπηρετεί και στον εκπαιδευτικό τομέα: ο μαθητής λύνει τις χειρόγραφες ασκήσεις αριθμητικής που του έχει γράψει ο καθηγητής, ενώ παράλληλα ο τελευταίος μπορεί να προβεί απευθείας στις απαραίτητες διορθώσεις των λανθασμένων αποτελεσμάτων, όπως και στην επιβράβευση των σωστών.
Η άλλη ιδέα, προερχόμενη από την Applied Sciences Group της Microsoft, αφορά στην πρωτοποριακή χρήση ενός φορητού υπολογιστή ή ενός επιτραπέζιου όλα-σε-ένα (all-in-one, δηλαδή οθόνη και μηχάνημα σε μια ενιαία κατασκευή, όπως οι υπολογιστές iMac της Apple), χάρη στη χρήση του αισθητήρα Kinect, ειδικά ανεπτυγμένου λογισμικού και μιας ειδικής οθόνης της Samsung που είναι απολύτως διαφανής.
Με αυτό το πρωτοποριακό σύστημα, η οθόνη τοποθετείται σε μια θέση πάνω από το πληκτρολόγιο και πιο κοντά στα πρόσωπο, ουσιαστικά εμποδίζοντας την οπτική επαφή με τα δάκτυλα, όταν πληκτρολογεί ο χρήστης, όμως, επειδή η οθόνη είναι διαφανής, τα πάντα είναι ορατά πίσω από αυτήν.
Έτσι, ο χρήστης μπορεί να «πιάσει» και ακολούθως να «μετακινήσει», «μεγεθύνει» ή «μικρύνει» τα όποια παράθυρα / βίντεο / φωτογραφίες / κείμενα του περιβάλλοντος εργασίας, χωρίς τη χρήση του ποντικιού.
Είναι δύσκολο να περιγραφεί με κείμενο η διαδραστικότητα μεταξύ χρήστη και στοιχείων επί (ή καλύτερα «εντός») της οθόνης, για αυτό, όπως λέει και το ρητό, «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις», πόσο μάλλον όταν είναι ακολουθία κινούμενων εικόνων, κοινώς βίντεο…
Περισσότερες πληροφορίες:
