Οι συγγενείς ανωμαλίες σε παιδιά παρατηρούνται με χαμηλή συχνότητα σε όλους τους πληθυσμούς. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η συχνότητα μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τον χρόνο και τη χώρα και, επομένως, χρήζει παρακολούθησης από τους αρμοδίους.
Στην Ευρώπη, οι σκανδιναβικές χώρες είναι οι μοναδικές που το επιτυγχάνουν αυτό, διά μέσου της συνεχούς ανανέωσης των βάσεων δεδομένων υγείας του πληθυσμού τους. Τα στοιχεία σχετικά με τις συγγενείς ανωμαλίες παιδιών που γεννιούνται με εξωσωματική γονιμοποίηση μπορούν να συγκριθούν με στοιχεία από τέτοιες βάσεις δεδομένων του συνολικού πληθυσμού.
Τα στοιχεία σχετικά με τις συγγενείς ανωμαλίες στις σκανδιναβικές χώρες είναι συγκρίσιμα με αυτά που προκύπτουν από ανάλογες έρευνες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Βασισμένοι στα σκανδιναβικά και ευρωπαϊκά στοιχεία, η συχνότητα συγγενών ανωμαλιών σε περιπτώσεις υπογονιμότητας και θεραπείας εξωσωματικής γονιμοποίησης συνοψίζεται ως εξής:
1. Όλα τα παιδιά έχουν πιθανότητα εμφάνισης συγγενούς ανωμαλίας της τάξεως του 3%.
2. Τα παιδιά των ζευγαριών που πετυχαίνουν εγκυμοσύνη μετά από τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, όπως η εξωσωματική και η μικρο-γονιμοποίηση, έχουν 40-50% αυξημένη πιθανότητα για συγγενή ανωμαλία. Παρόμοια αυξημένη πιθανότητα έχει αναφερθεί και σε υπογόνιμα ζευγάρια που πετυχαίνουν αυτόματη σύλληψη μετά από πολύχρονη προσπάθεια. Επομένως, η αυξημένη συχνότητα ανωμαλιών φαίνεται ότι σχετίζεται κυρίως με τα γονεϊκά χαρακτηριστικά που συνοδεύουν την υπογονιμότητα και όχι τη θεραπεία που προσφέρθηκε.
(δήλωση από European Society of Human Reproduction and Embryology, 2009)
Το κείμενο επιμελήθηκε ο δρ ΘΑΝΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου, www.gynaikologos.net
