Επιμέλεια: Άννα Δόλλαρη
Η ελληνική ξενοδοχειακή βιομηχανία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια σοβαρή κρίση στελέχωσης, καθώς όλο και περισσότεροι επαγγελματίες εγκαταλείπουν τον κλάδο ή επιλέγουν καριέρα στο εξωτερικό. Παράλληλα, η κυβέρνηση φαίνεται να υπονομεύει τις όποιες προσπάθειες αναβάθμισης της τουριστικής εκπαίδευσης.
Ξενοδόχοι αναζητούν προσωπικό μέχρι την Ασία
Όπως προκύπτει από στοιχεία του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος και του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων (ΙΤΕΠ), πάνω από το 60% των ξενοδοχειακών μονάδων στην Κρήτη, δηλώνουν πως δεν μπορούν να καλύψουν βασικές θέσεις εργασίας στην κουζίνα, την υποδοχή και το service.
Οι ελλείψεις εντείνονται από την εποχικότητα, τις συνταξιοδοτήσεις αλλά και την απροθυμία της νέας γενιάς να ενταχθεί στον τουριστικό κλάδο. Η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο όπου ξενοδόχοι στρέφονται στην αναζήτηση προσωπικού, ακόμα και από χώρες της Ασίας.
Αντί για στήριξη, υποβάθμιση της τουριστικής εκπαίδευσης
Την ίδια στιγμή, οι Ανώτερες Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης (ΑΣΤΕ), και ειδικά η ΑΣΤΕΚ στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα:
–Έλλειψη διδακτικού προσωπικού
-Ελλιπείς υποδομές
-Απουσία στέγασης και σίτισης για φοιτητές
Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του Παγκρήτιου Συλλόγου Διευθυντών Ξενοδοχείων και άλλων τουριστικών φορέων για αναβάθμιση της σχολής, το Υπουργείο Τουρισμού προχώρησε σε απόφαση-έκπληξη: μείωσε τη διάρκεια των σπουδών από τέσσερα σε τρία έτη, υποβαθμίζοντας τη βαρύτητα του πτυχίου και περιορίζοντας το ακαδημαϊκό του κύρος.
Ο πρόεδρος του Συλλόγου, Γιώργος Σφακιανάκης, κάνει λόγο για απαράδεκτη απόφαση:
«Η εξέλιξη αυτή καταργεί κάθε προσπάθεια για σοβαρές, ανώτατες σπουδές στον τουρισμό και οδηγεί στην πλήρη υποβάθμιση του επαγγέλματος»
Αν συνεχιστεί αυτή η πορεία, ο ελληνικός τουρισμός, ένας από τους βασικότερους πυλώνες της οικονομίας, κινδυνεύει να χάσει τον ελληνικό του χαρακτήρα. Με τους νέους να απομακρύνονται από τον κλάδο και τους εργοδότες να στρατολογούν προσωπικό από τρίτες χώρες, η βιωσιμότητα και η ποιότητα του εγχώριου τουριστικού προϊόντος τίθεται εν αμφιβόλω.
Η ανάγκη για μια σοβαρή, στοχευμένη στρατηγική στην τουριστική εκπαίδευση και στελέχωση είναι πλέον επιτακτική. Διαφορετικά, ο ελληνικός τουρισμός θα συνεχίσει να «τρέχει με ξένες πλάτες», χάνοντας την ψυχή και την ταυτότητά του.
