Σύνταξη-Επιμέλεια: Στέλιος Βασιλούδης

Με μόνο εννέα θανάτους από το κορωνοϊό, ο χειρισμός της πανδημίας από αυτό το νησί αποτελεί απόδειξη της επιτυχίας της δημοκρατίας της. 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

«Ο επιτυχημένος χειρισμός της πανδημίας από την Ταϊβάν είναι ένα μοντέλο για τον κόσμο», δήλωσε η απερχόμενη πρέσβης των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη, Kelly Craft, στις 19 Ιανουαρίου. Με πληθυσμό σχεδόν 24 εκατομμυρίων, η αυτοαποκαλούμενη Δημοκρατία της Κίνας (μια de facto ανεξάρτητη δημοκρατία, διεκδικούμενη όμως, από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας – η οποία δεν την είχε ποτέ στην επικράτεια της), κατάφερε να περιορίσει τους αριθμούς των κρουσμάτων σε 941 και των θανάτων σε μόλις εννέα.

Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η επώδυνη αντιπαράθεση της Ταϊβάν με το σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο (Sars) το 2003 – όταν σκότωσε 181 άτομα – σήμαινε ότι θα ήταν τώρα καλύτερα προετοιμασμένη, για μια πιθανή πανδημία που θα περιλάμβανε έναν εξαιρετικά μεταδοτικό και θανατηφόρο ιό, από σχεδόν όλα τα ευρωπαϊκά έθνη ή τις ΗΠΑ. Η ετοιμότητα αυτή ήταν εμφανής στο αεροδρόμιο του Taoyuan International, ήδη από τον Ιανουάριο του 2020, όπου  σημάνσεις με τους χαρακτήρες για το “Wuhan” κατευθύναν τις αφίξεις από την πληγείσα κινεζική πόλη, μέσω ξεχωριστών καναλιών.

Οι πρώτοι αριθμοί και η αποτελεσματικότητα της κυβερνητικής απόκρισης δεν είναι οι μόνοι λόγοι για τους οποίους η Ταϊβάν χειρίστηκε το κορωνοϊό τόσο εντυπωσιακά. Όπως εξηγεί η Jeanette Chiang, αρθρογράφος της εφημερίδας China Times της Ταϊβάν, «η προσπάθεια ήταν από κάτω προς τα πάνω και όχι από πάνω προς τα κάτω – το επίτευγμα της βάσης της κοινωνίας των πολιτών όσο και της κυβέρνησης». Η Ταϊβάν έχει αποφύγει τα lockdowns και τα σχολεία παραμένουν ανοιχτά. «Πηγαίνουμε στο θέατρο και γεμίζουμε τα εστιατόρια φορώντας μάσκες», αναφέρει ο Lin Hwai-min, ο ιδρυτής του φημισμένου Cloud Gate Dance Theatre της Ταϊβάν. «Η καλή φυσιολογική ζωή στην Ταϊβάν φαίνεται σουρεαλιστική», προσθέτει.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Όλα αυτά εξαρτώνται από ένα εξαιρετικά αποτελεσματικό σύστημα «ανίχνευσης, τεστ, εντοπισμού και απομόνωσης» στο οποίο η παρακολούθηση και η υποστήριξη στους αυτοαπομονωμένους έχουν διαδραματίσει βασικούς ρόλους. «Όταν ο ανιψιός μου επέστρεψε από σπουδές στη Σουηδία στην Ταϊβάν τον περασμένο Αύγουστο, ένας αξιωματούχος του τοπικού συμβουλίου του τηλεφωνούσε κάθε πρωί επί 14 ημέρες για να ελέγξει την υγεία του και την τήρηση των κανόνων απομόνωσης. Τον επισκέφθηκε επίσης, αυτοπροσώπως αρκετές φορές, για να του προσφέρει πακέτο φροντίδας που συμπεριλάμβανε στιγμιαία ζυμαρικά, σοκολατάκια, σνακ, κονσερβοποιημένο γάλα, μάσκες προσώπου και σακούλες σκουπιδιών. (Είχε επίσης το δικαίωμα να υποβάλει αίτηση για ημερήσιο επίδομα διαμονής αξίας 28 ευρώ ημερησίως)», λεει η Chiang.

Δεν πρόκειται μόνο για ζήτημα που ξεκινά από ψηλά (σε αντίθεση με την Κίνα), αλλά για συλλογική πολιτική δράση και ευθύνη. Η κυβερνητική συνεργασία με μια εξαιρετικά ισχυρή κοινότητα τεχνολογίας πολιτών, γνωστή ως G0v (gov zero) έλυσε γρήγορα τα αρχικά προβλήματα γύρω από τη διανομή μάσκας. Η G0v ανέπτυξε μια σειρά εφαρμογών και άλλων ψηφιακών εργαλείων που ενσωματώθηκαν στο κυβερνητικό σύστημα διανομής και επέτρεψαν στους ανθρώπους να ανακαλύψουν εύκολα, πού ήταν διαθέσιμες οι μάσκες. Η επιρροή του G0v προχώρησε περαιτέρω: έχει δημιουργήσει μια διαδικτυακή πλατφόρμα για τη συμμετοχή των πολιτών στη χάραξη δημόσιας πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της λεπτομερούς συζήτησης για τους προϋπολογισμούς. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να βλέπει κανείς άνθρωπο  χωρίς μάσκα σε δημόσιο χώρο στην Ταϊβάν.

Η Ταϊβάν, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, ότι είναι πρότυπο για τον κόσμο από πολλές απόψεις. Στις 31 Ιανουαρίου, ο Derek Mitchell, πρόεδρος του Εθνικού Δημοκρατικού Ινστιτούτου και πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Μιανμάρ, είπε: «Οι δημοκρατικές διαδικασίες της Ταϊβάν, η ζωντανή κοινωνία των πολιτών και η δέσμευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική δικαιοσύνη (ήταν η πρώτη χώρα στην Ασία που νομιμοποίησε τον γάμο των ομοφυλοφίλων, τον Μάιο του 2019) τείνουν να την καταστήσουν φάρο στην Ασία», και πρόσθεσε: «Η επιτυχία της δημοκρατίας στην Ταϊβάν αντιπροσωπεύει επίσης μια θεμελιώδη πρόκληση για το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα, καθώς αποδεικνύεται αναληθής ο ισχυρισμός του ότι η δημοκρατία είναι ένα δυτικό σύστημα ασυμβίβαστο με τον κινεζικό πολιτισμό». 

Η Ταϊβάν έχει μεγάλη στρατηγική σημασία για τις ΗΠΑ, όπως αντικατοπτρίζεται στον νόμο περί σχέσεων της Ταϊβάν (1979), που εγγυάται την υποστήριξη των ΗΠΑ στην Ταϊβάν σε περίπτωση επίθεσης από την Κίνα. Η 2020 Πράξη Ασφάλειας της Ταιβαν, υποστηρίζει επίσης τη συμμετοχή της Ταϊβάν σε οργανισμούς του ΟΗΕ, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, στην οποία  αντιτίθεται το Πεκίνο. Η κυβέρνηση Trump ήταν ιδιαίτερα προκλητική υπέρ της Ταϊβάν, αλλά και ο Joe Biden προτίθεται να ακολουθήσει ευρέως παρόμοια γραμμή, αφού κάλεσε επίσημα τον Hsiao Bi-khim, εκπρόσωπο της Ταϊβάν στις ΗΠΑ, στην ορκωμοσία του τον Ιανουάριο – πρώτη φορά που ένας εκπρόσωπος της Ταϊβάν έχει λάβει παρόμοια πρόσκληση από το 1979. 

Ο πρώην πρεσβευτής Mitchell ελπίζει ότι θα υπάρξει μια νέα προσέγγιση με μεγαλύτερο σεβασμό από εκείνον που έδειξε η ομάδα του Trump, στην οποία η Ταϊβάν δεν θα θεωρείται απλώς ως «ενα ρόπαλο για να χτυπήσει την Κίνα» αλλά θα εκτιμάται δικαιωματικά  για τη δυνατότητά της να συμβάλλει στις παγκόσμιες υποθέσεις.

Η δημοκρατία της Ταϊβάν δεν είναι απλώς ένα συμπλήρωμα των αμερικανικών συμφερόντων, αλλά, όπως καταδεικνύει το μνημείο 2/28 στην Ταϊπέι, το αποτέλεσμα των ηρωικών προσπαθειών της ταϊβανικής κοινωνίας των πολιτών κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, στα δόντια της βάναυσης καταστολής από δυο κατακτητές – τους αποικιστές Γιαπωνέζους (1895 -1945) και την Κουομινταγκ του Chiang Kai-shek (1947-87).

Ένα οικονομικό θαύμα συνέβη στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, κατά την οποία η Ταϊβάν μετατράπηκε από μια γεωργική κοινωνία σε μία από τις τέσσερις «ασιατικές τίγρεις» (μαζί με το Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη και τη Νότια Κορέα). Αλλά, από την άρση του στρατιωτικού νόμου το 1987 και μετά, έχει συμβεί κάτι άλλο: η δημιουργία της πρώτης κινεζικής δημοκρατίας στον κόσμο, με ελεύθερες εκλογές, ελεύθερο τύπο και υψηλά επίπεδα εμπιστοσύνης των πολιτών.

Η Ταϊβάν έχει επίσης έναν μοναδικό συνδυασμό πολιτισμών, θρησκειών (Βουδιστικών, Ταοϊστικών, Χριστιανικών, Κομφουκιανών) και εθνοτήτων (περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι αυτόχθους καταγωγής που μιλούν 16 γλώσσες), που φαίνεται να συνυπάρχουν αρμονικά. Πολλά μέρη του νησιού που οι Πορτογάλοι ονόμαζαν Formosa, παραμένουν ανέγγιχτα από την ανάπτυξη και την αστικοποίηση και είναι ένα από τα πιο βιοποικιλότερα μέρη στη Γη. Ο Lin Hwai-min λέει ότι «οι Ταϊβανέζοι ανακαλύπτουμε  το δικό μας νησί … ελπίζω να εκτιμήσουμε και να τιμήσουμε τη φύση πιο σοβαρά στο μέλλον».

Οι Ταϊβανέζοι  θαυμάζονται για το επιχειρηματικό τους πνεύμα, την τεχνογνωσία και το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης, αλλά το εντυπωσιακό πολιτιστικό επίπεδο του νησιού γιορτάζεται λιγότερο συχνά. Το Cloud Gate Theatre, που περιοδεύει σε όλο τον κόσμο, χαίρει μεγάλης  αναγνώρισης  και έχει μετακομίσει, πρόσφατα  σε ένα θαυμάσιο οίκημα στην Ταϊπέι. Το Εθνικό Κέντρο Τεχνών Kaohsiung, το οποίο άνοιξε το 2018, είναι, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη του Chien Wen-pin, «το μεγαλύτερο θεατρικό συγκρότημα κάτω από μια στέγη στον κόσμο» και «ένα σύμβολο ελευθερίας και δημοκρατίας».

Η επανεκλογή του Προέδρου Tsai Ing-wen του Δημοκρατικού Προοδευτικού Κόμματος, που υποστηρίζει τη συνέχιση της de facto ανεξαρτησίας της Ταϊβάν, τον Ιανουάριο του 2020 ήταν μια απόδειξη της επιθυμίας του λαού της Ταϊβάν να συνεχίσει να κυβερνά τον εαυτό του και να μην χρησιμοποιείται ή απειλείται ή αποικίζεται από οποιαδήποτε μεγάλη δύναμη. Αξίζουν αυτή την ευκαιρία. Αν ο άγγελος της ιστορίας θα το επιτρέψει, είναι άλλο θέμα. 

Πηγή: The New Statesman

 

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης