Η Χρύσα Ρώπα δεν μας έχει συνηθίσει σε συνεντεύξεις και μάλιστα τηλεοπτικές, προτιμάει να μιλάει με τη δουλειά της, αλλά αυτήν τη φορά ήταν καλεσμένη στο «Πρωινό mou» και απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις.
Για τη δουλειά της:
«Η τέχνη του ηθοποιού είναι πολύ συγκεκριμένη, αφήνεσαι στους δασκάλους σου, τους εμπιστεύεσαι και αυτοί σε πλάθουν. Αγαπάω όλες μου τις στιγμές στην τηλεόραση, τις βλέπω και γελάω, επειδή θυμάμαι εκείνες τις περιόδους που γίνανε τα γυρίσματα. Τα σίριαλ δεν τα έχω δει που έχω παίξει, γιατί ντρέπομαι να με παρακολουθώ να παίζω».
Για τους φίλους της:
«Δεν έχω και πολλούς δικούς μου ανθρώπους. Έχω χάσει αρκετούς δικούς μου ανθρώπους. Δεν είμαι μόνη μου όμως, είμαι πρεζόνι συναισθηματικό, χρειάζομαι να έχω κόσμο δίπλα μου, εξαρτώμαι από τους φίλους μου, από την αγάπη που παίρνω και δίνω. Είμαι πολύ τυχερή για τους φίλους που έχω».
Για τον γιο της:
«Ο γιος μου, ο Κωνσταντίνος, με κάνει να αισθάνομαι νέα. Είναι μόλις 17 ετών και μέσα από τη σχέση μου μαζί του νιώθω πως μου κάνει μετάγγιση αίματος, ενημερώνομαι για το τι παίζει στην εποχή μας. Μάνα είναι αυτοθυσία, κάνω πρωταθλητισμό, γιατί θέλω να του προσφέρω τα πάντα. Είναι η προτεραιότητα και η ευτυχία μου – μετά έρχεται η δουλειά, το θέατρο, το οποίο είναι το οξυγόνο μου».
Για τη σχέση της με τα χρήματα:
«Έβγαλα λεφτά από αυτή τη δουλειά, αλλά πάντα τα έβαζα στο σπίτι. Δεν κράτησα χρήματα στην άκρη. Έχτισα συνολικά 9 σπίτια, όταν ήμουν παντρεμένη, αλλά μετά το διαζύγιο ξεκαθαρίστηκε και η περιουσία. Εκείνος κράτησε τα σπίτια, τώρα μένω στο ενοίκιο. Δεν με ενοχλεί. Δεν το λέω, γιατί αυτό πρέπει να πω, μπορώ να γίνω πολύ κατίνα, αν χρειαστεί. Δεν έχω απωθημένο. Στη ζωή όλα είναι ρίσκο».
Για τη σχέση της με τα ΜΜΕ:
«Σπίτι μου δεν έχω τηλεόραση και δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση. Στο ραδιόφωνο ακούω μόνο “ΣΚΑΪ” και “Μελωδία”, οπότε δεν ξέρω όλους τους γνωστούς τραγουδιστές. Όταν έπαιζα στο “Τι Ψυχή θα Παραδώσεις Μωρή” μου κάνανε απίστευτο φροντιστήριο για να μάθω τη Βίσση, τη Βανδή, τη Μενεγάκη, δεν τα ήξερα. Ούτε περιοδικά παίρνω. Τα αγοράζω μόνο, αν έχουν κανένα καλό δώρο, αλλά και πάλι δεν τα διαβάζω καθόλου».
