Παιδιά όλων των ηλικιών,
καλήν Πέμπτη 3 Μαΐου να έχουμε…
Να ’μαστε πάλι μαζί, με την αγαπημένη σας στήλη «Τουϊτέρατα»,
την οποία διαβάζετε μανιωδώς καθημερινά
και νοσταλγείτε μανιωδώς τα Σαββατοκύριακα…
Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας τού Τύπου σήμερα.
Από μόνος του ο όρος «Ελευθερία τού Τύπου» μάς βυθίζει σε σκέψεις
και μάς οδηγεί σε κρίσεις και συμπεράσματα,
καθώς μιλάμε για ένα δυσεπίτευκτο,
ένα δύσκολα επιτεύξιμο αγαθό.
Όπως ήταν φυσικό, το Διαδίκτυο τοποθετείται επί τού θέματος,
και εγώ, ως ο «Επίσημος Σταχυολογητής τού Twitter»,
ήμουν για μία ακόμη φορά ακροβολισμένος,
προκειμένου να συλλάβω τις απόψεις μας
και να τις οδηγήσω στα ενδότερα τής «Ζούγκλας».
Πάμε, λοιπόν, να δούμε το «Κορυφαίο Δέκα»,
και τα ξαναλέμε στο ΥστερόΓιωργο..!
…
!
Γι’ αυτό καταλήγουν στην Ανυποληψία.
Ο κατ’ επίφασιν ελεύθερος είναι χειρότερος από τον δούλο.
Θα το διαβάσουν κάποιοι που δεν αντιλαμβάνονται το υποδόριο χιούμορ
και θα το πιστέψουν.
Ναι, αλλά στεναχωριούνται οι Νταβάδες τής Ενημέρωσης και τής Πολιτικής.
Γι’ αυτό ήρθε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;
Για να στεναχωρεί τούς επιφανείς και ευϋπόληπτους πολίτες;
Και μόνο που η αιχμηρή άποψή σου δημοσιεύεται εδώ,
σημαίνει ότι υπάρχει Ελευθερία τού Τύπου.
Όχι παντού, αλλά υπάρχει…
Τέτοιοι είμαστε εμείς οι Έλληνες•
δεν αφήνουμε έναν άνθρωπο να ολοκληρώσει το έργο του.
Διπλής Ανάγνωσης!
(και στις δύο αναγνώσεις της, η φράση είναι απολύτως εύστοχη)
Το ακόμη πιο θλιβερό είναι ότι εκατομμύρια στόκοι στηρίζουν τον φασίστα.
Συνεχίζεται…
…
ΥστερόΓιωργο..:
Παιδιά (όλων των ηλικιών),
το θέμα είναι βαθιά πολυδιάστατο
και θα μπορούσαμε να γράψουμε τόμους για τις πτυχές του.
Θα επιχειρήσω να συμπυκνώσω όσο το δυνατόν λακωνικώς
τα βασικότερα σημεία
και συνάμα να διοχετεύσω το προσωπικό στοιχείο με τρόπο
που να μην αποτελεί ακκισμό και βαυκαλισμό,
αλλά εποικοδομητικό μήνυμα.
…
Το πρώτο που σκέφτηκα
όταν απεφάσισα να καταπιαστώ με το σημερινό ζήτημα,
είναι ότι «Εχθρός τού Τύπου είναι ο Τύπος»•
η Δημοσιογραφία γίνεται συχνά η «Κερκόπορτα»
που θέτει εν’ κινδύνω την ίδια της την ύπαρξη.
Με βάση αυτό,
έχω πάψει εδώ και χρόνια
να χρησιμοποιώ γενικώς και αορίστως τον όρο «συνάδελφοι»•
από πού κι ως πού θα προσδιορίζω ως συναδέλφους μου
τούς απατεώνες, τα λαμόγια, τούς πληρωμένους κονδυλοφόρους,
τούς εγκάθετους, τούς «εκτελεστές χαρακτήρων», τούς «pay-rollίστες»,
τούς αμόρφωτους, τούς ακαλλιέργητους,
και εν’ γένει όσους αυτοσυστήνονται ως «δημοσιογράφοι»
ενώ με τον βίο τους αποτελούν όνειδος για το Λειτούργημα;
Εν’ κατακλείδι,
ο Δημοσιογράφος οφείλει να έχει γνώση τής εξουσίας του,
ώστε να παραμένει Ταπεινός.
Ο Δημοσιογράφος οφείλει να χρησιμοποιεί την εξουσία του
για να ελέγξει και να χτυπήσει την Εξουσία.
Η Ελευθερία τού Τύπου είναι Αγαθό.
Κάποιοι επιλέγουν να πολεμήσουν και άλλοι να παραδοθούν,
κάποιοι αρνούνται να υποταχθούν
και κάποιοι άλλοι χάνονται κάτω από το γραφείο τού εκδότη τους
(αξιοποιείστε την εικονοπλασία και θα αντιληφθείτε τι εννοώ).
…
Πιθανώς κάποιοι θα σκεφθείτε..:
«Για κάτσε, ρε Γιώργο,
σαν πολύ ειδυλλιακά δεν περιγράφεις την πλευρά τού Πολεμιστή;
Εσύ έχεις ελευθερία ως δημοσιογράφος;».
Απαντώ ευθύς αμέσως στα προαναφερθέντα ερωτήματα…
Ο καθένας επιλέγει ό,τι τού ταιριάζει
και ό,τι εμπίπτει στο αξιακό του σύστημα.
Η προσωπική μου αντίληψη είναι,
ότι αυτός που επιλέγει πρώτος δεν είναι ο Εργοδότης•
αυτός που επιλέγει πρώτος είναι ο Εργαζόμενος.
Θα το πω με τον πιο απλοϊκό τρόπο:
Ψάχνεις για εργασία…
Ανοίγεις μία εφημερίδα και διαβάζεις την αγγελία…
Ουδείς εργοδότης σού βάζει το μαχαίρι στον λαιμό
και το πιστόλι στον κρόταφο
για να συνεργαστείς μαζί του.
Εσύ είσαι που αποφασίζεις•
εμείς είμαστε που αποφασίζουμε.
Σε διεφθαρμένες χώρες -μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα-
είναι εξαιρετικά δύσκολη επιλογή να είσαι δημοσιογράφος•
αγγίζει τα όρια τού Λαχείου.
Όμως,
όπως λέει κι ο Κότσιρας
στο αγαπημένο μου τραγούδι «Όπου μάς πάει»:
«…κι αν κάποια μέρα πληγωθώ, τη Μοίρα Μου τη διάλεξα…»!
Ο καθένας πάει στη μοίρα που αντέχει•
σε αυτήν που είναι ταγμένη η φύση του.
Άλλοι γίνονται τάμα στα φράγκα
και άλλοι στη Δημοσιογραφία.
Άλλοι δίνουν και τη ζωή τους στον Βωμό τού Καθήκοντος
και άλλοι δολοφονούν με την πένα ή το πληκτρολόγιό τους.
Το Παν είναι η Υπερηφάνεια!
Όλα τα λεφτά τού κόσμου
δεν μπορούν να σε γεμίσουν όσο μία Στιγμή Υπερηφάνειας.
Σ.Σ. Ένα στοιχείο τής Προσωπικής Δημοσιογραφικής Υπερηφάνειάς Μου,
βρίσκεται στην Υπογραφή Μου.
Μία υπογραφή που -όπως έχω ξαναπεί-
σε άλλον μεγάλο μιντιακό οργανισμό είχε λογοκριθεί.
Και οι νοούντες νοήτωσαν…
…
Όμως, για μία ακόμη φορά φτάσαμε στην Αρχή Μας,
που για όλους τούς υπόλοιπους είναι το «τέλος».
Και το μόνο που απομένει,
είναι η στερεότυπη και -πάνω απ’ όλα- αγαπημένη προτροπή..:
Φωτίστε το βλέμμα σας με την πόλη που φλέγεται.
Γεια Χαρά…
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
(Twitter: @GeorgeMihalakas)
