Καμάρωνε και με το δίκιο της η μάνα τον φτασμένο και πετυχημένο γιο, που ήταν στο βήμα και μιλούσε για τη μεγάλη προσφορά των οικημάτων στους αξιωματικούς που έχτισε εκείνος στη μνήμη του πατέρα.
Ξέρει όμως η μάνα η Τούρκα, η μάνα η Γκρέκα που λέει και το τραγούδι, ότι ο γιος που δώρισε αυτά τα σπίτια πόσα άλλα έχει «γκρεμίσει»;
Πόσες οικογένειες έμειναν χωρίς δουλειά, χωρίς τσαρδάκι και χωρίς ελπίδα, στο όνομα των φιλελεύθερων ιδεών του εύσωμου γιου;
Και ξέρει η μάνα ότι ο γιος γελάει με την καρδιά του, κάθε φορά που ο πετυχημένος οικονομικός διευθυντής της δίνει στο χέρι ενός ακόμη εργαζομένου την καταγγελία σύμβασης εργασίας;
Τα ξέρει αυτά η μάνα; Αν δεν τα ξέρει, ας ρωτήσει τον ταχυδρόμο που της χτυπάει κάθε πρωί την πόρτα. Κάθε πρωί εκτός Κυριακής, γιατί η Κυριακή είναι μέρα αγαθοεργιών, αλλά οι καθημερινές είναι μέρες πραγματικές.
