Δύο καινούργια βιβλία από τον Ηλία Κανέλλη, δημοσιογράφο και εκδότη του μηνιαίου περιοδικού «The Books’ Journal», σε έκδοση του ίδιου του περιοδικού. Στο πρώτο, υπό τον τίτλο «Duck Soup» και με το ψευδώνυμο Κρίτων Ηλιόπουλος, ο Κανέλλης αναλαμβάνει ρόλο ερασιτέχνη μάγειρα, δοκιμάζοντας περίπου τα πάντα: μαγειρεύει για τους φίλους του, δεν διστάζει να διατυπώσει τις ενστάσεις του για τον επαγγελματικό χώρο της μαγειρικής, εκτελεί καινούργιες συνταγές, ξεχωρίζει τους πραγματικούς βασιλιάδες της κουζίνας, όπως ο ίδιος τους ορίζει και τους αναγνωρίζει, ανακαλεί ιστορίες και ποικίλα επεισόδια από τη ζωή του, γράφει κριτικές για καινούργια βιβλία, ψάχνοντας τον πολιτικό και τον ιδεολογικό τους απόηχο, μεταφράζει ποίηση, αλλά και αναζητεί συνταγές στη λογοτεχνία, προσπαθώντας εκ παραλλήλου να ανακαλύψει λογοτεχνικές αρετές σε συνταγές.
Να ποιος είναι ο Κρίτων Ωραιόπουλος και το «DuckSoup». Ο πρώτος έγραφε στο «The Books’ Journal» από το 2013 ώς το 2016. Τι είναι όμως το «DuckSoup»; Το εξηγεί ο συγγραφέας του με εξαιρετικά ζωντανό τρόπο: «Στην κουζίνα, τα φαγητά έχουν όνομα – κι αν δεν έχουν, επινοείται ένα νέο, που κάτι μπορεί να θυμίζει. Αλλά το προϊόν που συνθέτουν όλα αυτά τα κείμενα, μαζί, τι ακριβώς είναι; Λογοτεχνία δεν είναι, κι ας λογοτεχνίζει το ύφος τους. Αμιγές δοκίμιο δεν είναι, κι ας αποπειράται σε μερικά σημεία να επισημάνει κοινωνικά φαινόμενα. Δεν είναι καν βιβλίο συνταγών, αλίμονο. Πώς να το προσδιορίσω, λοιπόν; Στο συνταγολόγιο της ανάγνωσης θα μπορούσα να βρω μια έκφραση που να περιλαμβάνει τη λέξη υβριδικός. Όπως:είναι ένα υβριδικό είδος, λογοτεχνία μαζί και δοκίμιο, που στρέφεται γύρω από την έννοια της μαγειρικής, της σημασίας της και της επίδρασης της κοινωνίας στις τάσεις της. Ή: πρόκειται για υβριδικό βιβλίο κοινωνιολογίας, που ερευνά εμπεδωμένες συμπεριφορές στη δημόσια σφαίρα, με πρόσχημα την τροφή. Προτιμώ να μην το προσδιορίσω έτσι. Ας πούμε ότι είναι ένα παιχνίδι. Μια άσκηση συγγραφής κειμένων που ξεκινούν από την τροφή και την επιρροή της στις ζωές μας. Σε μια εποχή που το φαγητό, από ανάγκη επιβίωσης, έχει εξελιχθεί σε ατομική, οικογενειακή και κοινωνική πολυτέλεια, μπορείς να σχολιάσεις πολλά: συνταγές, συμπεριφορές που καθρεφτίζονται στις διατροφικές συνήθειες, συνήθειες στα τραπέζια εστιατορίων που δείχνουν την αγωγή μας, τις μόδες, τα γκουρμέ, τα “σπιτικά φαγητά” και τα “βρόμικα”, τη σχέση της τροφής με το επίπεδο της ζωής μας, με τον πολιτισμό μας, με τις επιθυμίες μας. Μπορείς να είσαι και πιο προσωπικός: να εκθέτεις τις γεύσεις που σ’ αρέσουν, να μιλάς για τους μάγειρες και τις μαγείρισσες που εμπιστεύεσαι και εκείνους ή εκείνες τις συνταγές των οποίων δεν θα μαγείρευες ποτέ… Η κουλτούρα της κουζίνας μάς δίνει σήματα για να εξηγήσουμε τον κόσμο. Είμαστε ό,τι τρώμε, οι διατροφικές μας συνήθειες, οι μόδες, οι συνταγές, τα εστιατόρια και τα μαγέρικα, η ενασχόληση με τη διατροφή από τον Τύπο και από τα κοινωνικά δίκτυα, η αναπαράσταση διατροφικών συνηθειών από τη λογοτεχνία, αυτά και πολλά άλλα, αποκαλύπτουν τα χαρακτηριστικά μας, τα χαρακτηριστικά των ομοίων μας και τα χαρακτηριστικά της κοινωνίας που μας περιλαμβάνει».
To δεύτερο βιβλίο του Κανέλλη τιτλοφορείται «Κι αυτοί είναι η Ελλάδα» και περιλαμβάνει συνεντεύξεις που έχει πάρει ο ίδιος για το The Books’ Journal.
Ο τίτλος έλκει την καταγωγή από την ιστορική φράση του Κώστα Σημίτη, μετά το ναυτικό δυστύχημα του «Express Σάμινα». Παρά τον τίτλο του, το βιβλίο θέλει να αναδείξει μια Ελλάδα με παραγωγικές και δημιουργικές ικανότητες, που μοιάζει πολύ διαφορετική από τη χώρα η οποία ταλαιπωρήθηκε, όπως σημειώνει ο Κανέλλης, μια δεκαετία ώσπου να κατανοήσει και να αναγνωρίσει τη χρεοκοπία της. Αυτή η διαφορετική Ελλάδα ξεδιπλώνει τους πρωταγωνιστές της στο βιβλίο. Κάποιες από τις συνεντεύξεις ο Κανέλλης τις έχει κάνει μαζί με συνεργάτες, άλλες μόνος του. Μιλούν: ο καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας, λεξικογράφος και, κυρίως, ο άνθρωπος στον οποίο οφείλουμε το γλωσσικό ιδίωμα που μιλάμε (ο Κανέλλης το τονίζει), Εμμανουήλ Κριαράς, ο καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας Αλέξης Πολίτης, ο καθηγητής νεοελληνικής φιλολογίας και ποιητής Νάσος Βαγενάς, ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου Σταύρος Τσακυράκης, ο καθηγητής πολιτικών επιστημών Γιάννης Βούλγαρης, ο καθηγητής φιλοσοφίας Δημήτρης Δημητράκος, ο συγγραφέας Στέλιος Ράμφος, ο κριτικός λογοτεχνίας (και μέγας αναθεωρητής της Αριστεράς) Δημήτρης Ραυτόπουλος, ο ποιητής Μιχάλης Γκανάς, ο συγγραφέας Θανάσης Βαλτινός, η συγγραφέας και μεταφράστρια Αθηνά Κακούρη, οι συγγραφείς Χρήστος Χωμενίδης, Αλέξης Πανσέληνος, Τάκης Θεοδωρόπουλος, ο καθηγητής πολιτικών επιστημών και ιστορικός του νεοελληνικού διαφωτισμού Πασχάλης Κιτρομηλίδης. Κι ακόμα ο εκδότης (και αρχιτέκτονας) Κωνσταντίνος Στάικος για τον Έρασμο, ο ποιητής Συμεών Σταμπουλού για τον Τ. Σ. Έλιοτ και η σοπράνο, ποιήτρια και μεταφράστρια Λένια Ζαφειροπούλου για τον Σαίξπηρ.
Ο Ηλίας Κανέλλης σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες και κινηματογράφο. Εξέδωσε και διεύθυνε το περιοδικό «Κάμερα», υπήρξε κριτικός κινηματογράφου και αρχισυντάκτης του περιοδικού «Αντί», εργάστηκε ως επιφυλλιδογράφος στην «Εποχή», στην «Ελευθεροτυπία», στην «Εξουσία», στην «Athens Voice», στο «Βήμα» και, τα τελευταία χρόνια, στα «Νέα» και στο Protagon.gr. Για πολλά χρόνια έκανε καθημερινή εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό Αθήνα 9,84 ενώ συνεργάστηκε ως πολιτικός αναλυτής με την τηλεόραση της ΕΡΤ. Ίδρυσε και διεύθυνε την εφημερίδα του Φεστιβάλ Αθηνών. Έχει γράψει το βιβλίο «Εθνοχουλιγκανισμός: Εκφράσεις της νεοελληνικής ιδεολογίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 της Αθήνας» (εκδόσεις Οξύ) και έχει επιμεληθεί τις κινηματογραφικές μονογραφίες «Σταύρος Τορνές»(με τον Σταύρο Καπλανίδη και, για την ιταλική έκδοση, με την επιπλέον συνεργασία του Sergio Grmek Germani), «Κώστας Γαβράς» και «Σταύρος Τσιώλης».
