Καθημερινή αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους
*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…
*** Έχω διαχωρίσει επανειλημμένα στα άρθρα μου
τις έννοιες «Ελλάδα» και «Νεοελλάδα»·
η μεν Ελλάδα είναι η Αγαπημένη Πατρίδα
που σημαίνει Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Πολιτισμό,
Ηρωϊσμό, Φιλότιμο, Φιλοξενία, Σεβασμό, Ευ Αγωνίζεσθαι, Ευφυΐα,
η δε Νεοελλάδα είναι ένα θλιβερό (παρα)κρατικό μόρφωμα, ένα σαπιόπραμα,
μία κοινωνία-χαβούζα που έχει ως επίλεκτα μέλη της
όσους δικαστικούς, πολιτικούς, αστυνομικούς είναι διεφθαρμένοι,
και εν’ γένει κάθε λογής εγκληματία, απατεώνα, τιμητή και πανύβλακα πολίτη.
Η Εθνική Μνήμη έχει καταγράψει την Τουρκία ως «εχθρό»,
αλλά η σκληρή αλήθεια είναι ότι ουδείς Τούρκος,
ακόμη κι ο πιο βάρβαρος και στυγνός οθωμανίζων,
έχει προκαλέσει στην Πατρίδα-Ελλάδα
την καταστροφή που τής προκαλεί επί καθημερινής βάσεως ο Νεοέλληνας·
αυτός ο περιφερόμενος τοξικός βόθρος τού Ανθρωπίνου Είδους
μαγαρίζει ό,τι βρεθεί στο διάβα του
και καταστρέφει κάθε υγιή πόρο τού Κοινωνικού Σώματος.
Και σιγά μην εγλύτωνε το Ποδόσφαιρο από την Αρρώστια και τη Σαπίλα·
επί 20 χρόνια ξεδιπλώθηκε μπροστά μας
-και μάλιστα με τον πιο απροσχημάτιστο και θρασύ τρόπο-
η Εθνική Κατάντια.
Δεν χρειαζόταν να ανέτρεχες σε άλλες πτυχές τής δημόσιας ζωής,
δεν χρειαζόταν να γνωρίζεις για το «σκάνδαλο Κοσκωτά»
ή για τη «φούσκα τού Χρηματιστηρίου»·
μία ματιά σε όσα συνέβαιναν στο ποδόσφαιρο,
σού έδινε το στίγμα για την καλπάζουσα κατάντια τής χώρας.
Αν ζούσε ακόμα ο μέγας Ουΐνστον Τσόρτσιλ,
η περίφημη ρήση που ενεπνεύσθη για τη ράτσα μας
θα ήταν σίγουρα διαφορετική..:
«Στο Μέλλον δεν θα λέμε ότι οι Νεοέλληνες συμπεριφέρονται σαν ανδρείκελα,
αλλά ότι τα ανδρείκελα συμπεριφέρονται σαν Νεοέλληνες.».
*** Οι όποιες προσπάθειες για Εξυγίανση
βρήκαν και βρίσκουν απέναντί τους
τα μέχρι πρότινος βολεμένα ανδρείκελα τού Νεοελληνικού Ποδοσφαίρου
(τα οποία συνεπικουρούνται από αποκρουστικά ιδρωμένες γυναικείες μασχάλες).
Το «50-50» που είναι η ζητούμενη ισορροπία σε κάθε ευνομούμενη κοινωνία
και σε κάθε μορφή απόδοσης δικαιοσύνης,
είναι κατάρα για τα ημεδαπά ανδρείκελα·
μιλάμε για άμοιρα όντα,
που μόνο με σκανδαλώδη εύνοια, μόνο με «100-0»,
δύνανται να αντέξουν την ίδια τους τη θλιβερή ύπαρξη.
*** Στο ντέρμπι Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός είχαμε μία… άψογη διαιτησία,
βγαλμένη από την εποχή τού Παπουτσέλη, τού Σπάθα, τού Παππά, τού Καλόπουλου.
Ο Φινλανδός Γκεστράνιους βρισκόταν σε καραμπινάτη διατεταγμένη υπηρεσία,
δασκαλεμένος από τα υψηλά κλιμάκια τού διεθνούς ποδοσφαίρου·
ναι,
μιλάμε για αυτά τα «υψηλά κλιμάκια»
που μέχρι πρότινος είχαν ως υπερήφανη «σημαία» τους τον απατεώνα Πλατινί
και που -ενώ επί 20 χρόνια δεν είχαν πάρει μυρωδιά
την εγκληματικότητα που εταλάνιζε το Ελληνικό Ποδόσφαιρο-
θυμήθηκαν να μάς θέσουν σε εποπτεία όταν εμφανίσθηκε το «50-50»
(προσφάτως, μάλιστα,
ιεράρχησαν ως σημαντικότερο ένα οριακό «οφ-σάϊντ»
από την απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος τού Τζήλου
και από τις επιθέσεις στο σπίτι τού Ευαγγέλου).
Η εντολή που δόθηκε στον Γκεστράνιους ήταν ρητή:
«Παίξε… ακριβοδίκαια.
Παίξε με διακριτικότητα “100-0”, ώστε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο.».
Και πράγματι, αυτό έπραξε με ευλάβεια ο Σκανδιναβός ρέφερι.
Ήδη στο 9ο λεπτό τής αναμέτρησης κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του,
όταν δεν κατελόγισε πέναλτι σε ετούτην εδώ τη φάση
(βεβαίως,
στην προκειμένη περίπτωση ο Καμαρά έχει διώξει πρώτα την μπάλα
και μετά πατάει άθελά του τον Μπουζούκη,
οπότε αυτό ήταν ισχυρό… πάτημα για να μη δοθεί η «εσχάτη των ποινών»). 
Όμως,
στο 51ο λεπτό ο Γκεστράνιους απεδείχθη ότι είναι… λάτρης τού μούστου·
έτσι, αυτήν τη φορά χωρίς το παραμικρό άλλοθι,
αρνήθηκε να δει αυτό που βλέπει σύμπασα η Υφήλιος
και δεν έδωσε πέναλτι σε νέο πάτημα τού Μπα επί τού Μακέντα. 
Όταν το «πατείς με, πατώ σε» γίνεται «πατείς με, πατείς με».
Δύο σχεδόν πανομοιότυπες περιπτώσεις,
με δράστες ποδοσφαιριστές τού Ολυμπιακού
και θύματα ποδοσφαιριστές τού Παναθηναϊκού·
και οι δύο, ατιμώρητες
(σημειωτέον,
ότι οι αποφάσεις προέκυψαν μετά ΚΑΙ από χρήση τού «V.A.R.»).
Φανταστείτε αυτές οι επίμαχες φάσεις να είχαν γίνει ακριβώς αντίστροφα·
οι τοξικοί μύκητες θα μετατρέπονταν σε «μανιτάρια» ατομικής βόμβας.
*** Η αποστολή εξετελέσθη·
ο κανόνας που λέει πως
«Όταν ο διαιτητής σε παίζει “50-50”
(50 υπέρ σου και 50 κατά τού αντιπάλου σου),
αυξάνονται εντυπωσιακά η τύχη σου και οι πιθανότητές σου για νίκη.»,
επιβεβαιώθηκε και πάλι.
Η «καρδιά τού -προ 3ετίας- πρωταθλητή» εμίλησε,
ο Φινλανδός επέστρεψε στη χώρα του
έχοντας φέρει εις πέρας το έργο που τού ανετέθη
και για μία ακόμη φορά θα μείνουν οι Έλληνες να παρακαλάνε,
να βρεθεί ένας ξένος που θα σώσει την Ελλάδα από τούς Νεοέλληνες.
*** Ε, λοιπόν, όχι·
εμείς είμαστε που πρέπει -και οφείλουμε- να πολεμήσουμε.
Η Ελλάδα (συνεχίζει να) βρίσκεται υπό Κατοχή,
η Ελλάδα μετατρέπεται γοργά και σταθερά
σε τεταρτοκοσμική μπανανία λατινοαμερικανικού τύπου
και αν δεν κηρύξουμε πολυμέτωπον πόλεμο στο νεοελληνικό ανδρεικελικό παρακράτος,
θα φτάσουμε να βιώσουμε για την Πατρίδα μας
διασκευασμένον τον συγκλονιστικό στίχο τού Κωνσταντίνου Καβάφη
από το μνημειώδες ποίημά του «Όσο μπορείς»:
«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την Ελλάδα όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς..:
ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙΣ μες στην πολλή συνάφεια τού Υποκόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία,
ΩΣ ΠΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΑ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΦΟΡΤΙΚΗ.».
Ο Αθλητάμπουρας
