Αν κατεβάζετε από το Διαδίκτυο δωρεάν (δηλαδή παράνομα) μουσική, ταινίες, βιντεοπαιχνίδια και εν γένει περιεχόμενο προστατευμένο από δικαιώματα και διαμένετε στην Γαλλία, τότε έχετε ήδη μπει στην διαδικασία ωρολογιακής βόμβας τριών «κλικ», η οποία στο τρίτο σκάει με αποτέλεσμα την διακοπή της πρόσβασής σας στο Διαδίκτυο. Και μάλιστα με κρατική απόφαση.
Ο λόγος για τον περιβόητο Γαλλικό νόμο των «τριών χτυπημάτων» (three-strikes law) που προβλέπει, σε περίπτωση που ένας χρήστης υπηρεσιών Διαδικτύου κατεβάζει παράνομα λογισμικό ή/και περιεχόμενο που προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα, τότε ο νόμος υποχρεώνει την εταιρεία παροχής Internet (ISP = Internet Service Provider) που παρέχει υπηρεσίες σε αυτόν τον χρήστη, να του αποστείλει μια ειδοποίηση για την παράνομη δραστηριότητά του (πρώτο strike), σε περίπτωση που την αγνοήσει και συνεχίσει την παράνομη δραστηριότητα θα υπάρξει και δεύτερη προειδοποίηση (δεύτερο strike) και τέλος αν συνεχίζει να τις αγνοεί, τότε διακόπτεται από τον ISP παντελώς η σύνδεση του με το Διαδίκτυο (τρίτο και τελικό strike).
Ο νόμος στην αρχική του διατύπωση είχε καταψηφιστεί, όμως έπειτα τροποποιήθηκε (ελάχιστα πάντως) και εν τέλει υπερψηφίστηκε με 296 ψήφους υπέρ και 233 κατά.
Μάλιστα αυτή η «αλλαγή» του κυβερνητικού σώματος στην ψηφοφορία, αρκετοί
υποστηρίζουν ότι οφείλεται στην πίεση πειθαρχικής χροιάς του Σαρκοζί προς τους βουλευτές του κόμματός του, καθώς την προηγούμενη έκδοση του νόμου την είχαν καταψηφίσει αρκετοί.
Αυτή η κίνηση του Σαρκοζί από πολλούς χαρακτηρίστηκε ως κίνηση υπέρ των στούντιο παραγωγής, Media και της Οργάνωσης Πνευματικών Δικαιωμάτων Μουσικής (IFPI) και ταυτόχρονα αντι-λαϊκή, καθώς δεν λαμβάνει καθόλου την άποψη του λαού ή οποία με απλά λόγια έχει ως βασικό πυρήνα το ότι η τεχνολογία του Internet μπορεί να χρησιμοποιηθεί κακόβουλα από τις εταιρείες, να εμφανίσουν ψευδή στοιχεία για έναν χρήστη φυσικά προς όφελός τους.
Από την άλλη βέβαια λέμε εμείς κάτι που δεν χρειάζεται επιχειρηματολογία και είναι απλό: το να κατεβάζει κάτι ένας χρήστης όπως μια ταινία που παίζεται στο κινηματογράφο ή κυκλοφορεί σε DVD / Blu-ray, ένα τραγούδι που πωλείται κανονικά σε CD ή MP3, εντελώς δωρεάν είναι παράνομο, τελεία και παύλα.
Όπως επίσης και το να κατεβάζει τηλεοπτικές σειρές που δεν έχουν διανεμηθεί στην χώρα του επίσημα από τα κρατικά / ιδιωτικά κανάλια (βλέπε Lost, Prison Break, Heroes τελευταίες σαιζόν κλπ.), επίσης είναι παράνομο, όπως και να το κάνουμε.
Το ανησυχητικό με τον νόμο των «τριών χτυπημάτων» είναι ότι παρόμοια πορεία αν και πιο
«underground» έχουν υιοθετήσει οι ΗΠΑ – άνευ κάποιου αντίστοιχου νόμου οι ISPs συνάπτουν συμφωνίες με την RIAA (Recording Industry Association of America) οι οποίες είναι εφάμιλλες με τον νόμο των «τριών χτυπημάτων».
Εμείς ένα σκεπτόμαστε – ανησυχούμε – παρακολουθούμε με ενδιαφέρον: εάν θεσπιστεί κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα, φαντάζεστε τι έχει να γίνει;
Εμείς υποθέτουμε πάντως κατακόρυφη πτώση στην χρήση Internet από τους Έλληνες χρήστες και πολλά τραγελαφικά συμβάντα, όπως άλλωστε το συνηθίζουμε όταν φτιάχνουμε «νόμους» περί τεχνολογίας (ας θυμηθούμε πριν από μερικά χρόνια την παγκοσμίως γελοία και απαράδεκτη απαγόρευση των videogames πάσας μορφής). Μήπως αυτό λέει / υπονοεί κάτι;
