Οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Ο Μαρινάκης κινήθηκε έξυπνα και “χτύπησε” στην καρδιά των φιλάθλων του Ολυμπιακού. Με την απόκτηση του Σαβιόλα, μπαίνει κι εκείνος στο “κάδρο” των προέδρων που έφεραν τουλάχιστον ένα μεγάλο όνομα στην ομάδα.
Μετά τον Κοσκωτά και τον Ντέταρι και την εποχή Κόκκαλη με Ζιοβάνι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ, Ζε Ελίας, Ριβάλντο κτλ, ο Μαρινάκης βάζει τη δική του σφραγίδα με τον Αργεντινό σούπερ σταρ.
Αλλά η μεγαλύτερη μαγκιά του είναι που άκουσε.
Κι εμείς εδώ “κράξαμε” πολλές φορές για τα χάλια της ομάδας. Τα μηνύματα όλη τη χρονιά ήταν πολλά. Το άδειο Καραϊσκάκη, η γιούχα σε πολλά ματς και αποκορύφωμα ο τελικός κυπέλλου Ελλάδας που αποχώρησαν οι μισοί φίλαθλοι, έκαναν το πρόεδρο του Ολυμπιακού να τα βάλει κάτω και να φτιάξει ΟΜΑΔΑ.
Τον άκουσε τον κόσμο. Ο ίδιος όπου σταθεί κι όπου βρεθεί μιλά με λατρεία για την ομάδα που από μικρός θαυμάζει. Είναι κι εκείνος φίλαθλος. Κι όποιος είναι φίλαθλος αυτής της ομάδας, μπορεί να καταλάβει ότι το ζητούμενο, δεν είναι μόνο η νίκη σε κάθε ματς, κι όπως έρθει.
Γιατί αυτό συνέβαινε πέρυσι.
Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού όμως, άρα και ο Μαρινάκης, έχουν συνηθίσει αλλιώς. Να βλέπουν μια ομάδα με ψυχή πρωτίστως και να προσφέρει θέαμα. Κι αν χάσει έχασε.
Αυτό αφουγκράστηκε κι ο πρόεδρος που λόγω της ιδιότητάς του αναγκάζεται να ισορροπεί ανάμεσα στο συναίσθημα και την επιχειρηματική ευκαιρία που του δίνει ένα τεράστιο όνομα όπως είναι αυτό του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ.
Οι φετινές κινήσεις δείχνουν να ανεβάζουν επίπεδο την ομάδα, αλλά και μια πρόθεση της διοίκησης να προσπαθήσει για το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη.
Κανείς δεν περιμένει να πάρει το τσάμπιονς λιγκ. Περιμένει όμως να γίνει μια αξιοπρεπής πορεία κι όπου βγει.
Μακάρι. Γιατί σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς το αποκούμπι έστω και μια ή δυο φορές την εβδομάδα, ως διάλειμμα από την μιζέρια και τη κατήφεια, είναι το ζητούμενο!
