Μάθημα δίπλα σε… νεκροταφείο και μέσα σε ένα οίκημα που επιεικώς μπορεί να χαρακτηριστεί «σχολείο», κάνουν οι μικροί μαθητές του χωριού Μάνταινα του δήμου Μύκης, στα Πομακοχώρια της Ξάνθης.
Οι συνθήκες είναι τριτοκοσμικές, με τα νερά της βροχής να μπαίνουν από τη σκεπή, με την υγρασία και τη μούχλα να «γλύφει» τους τοίχους του διθέσιου μειονοτικού σχολείου.
Μάλιστα, επειδή πλέον το σχολείο δεν μπορεί να στεγάσει τους 20 μαθητές, επιστρατεύτηκε το μικρό οίκημα που παλαιότερα διέμενε ο δάσκαλος του χωριού. Η κρεβατοκάμαρα δηλαδή, μετατράπηκε σε… τάξη. Όσο για το καρκινογόνο ελενίτ στη στέγη, αυτό είναι… λεπτομέρεια.
«Ζητάμε ανθρώπινες συνθήκες μάθησης για τα παιδιά μας. Ένα σχολείο που δε θα κινδυνεύει να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή», λέει στη zougla.gr o Ιρφάν Μεχμέτ Αλή, κάτοικος της Μάνταινας και πατέρας μαθήτριας του δημοτικού σχολείου.
Εκτός από το απαράδεκτο οίκημα, οι μικροί μαθητές είναι αναγκασμένοι να μαθαίνουν γράμματα και να παίζουν στα διαλλείματα, δίπλα στο μουσουλμανικό νεκροταφείο του χωριού.
Πρόσφατα, ο δήμος Μύκης αγόρασε οικόπεδο, σε άλλο σημείο της Μάνταινας, προκειμένου να χτιστεί ένα σύγχρονο σχολείο. Η κατασκευή του όμως κόλλησε στα «γρανάζια» της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Μονάχα υποσχέσεις από το λαλίστατο νομάρχη Ξάνθης, αλλά και από τους βουλευτές του νομού, που τους θυμούνται πάντα προεκλογικά.
Πλέον, οι κάτοικοι της Μάνταινας ετοιμάζονται να στείλουν επιστολή προς το υπουργείο Παιδείας, αλλά και τη νομαρχία Ξάνθης, γνωστοποιώντας την πρόθεσή τους να κτίσουν με δικά τους έξοδα το νέο σχολείο. «Αν η πολιτεία δεν μπορεί να κτίσει ένα μικρό σχολείο ή δεν μπορεί να τοποθετήσει δύο αίθουσες προκάτ, ας μας επιτρέψει να κτίσουμε με δικά μας χρήματα το σχολείο των παιδιών μας», τονίζει με νόημα ο κ. Μεχμέτ Αλή.
Πρόσφατα, ο υπουργός Παιδείας, Ευριπίδης Στυλιανίδης, που είναι Θρακιώτης, δήλωσε από την Κομοτηνή: «Οφείλει η ελληνική Πολιτεία να ανταποδώσει στην ελληνική περιφέρεια αυτά που δικαιούται και στερήθηκε για πάρα πολλά χρόνια». Βέβαια, για τους ξεχασμένους κατοίκους και τους μικρούς μαθητές της Μάνταινας, τα λόγια του κ. Στυλιανίδη θυμίζουν… «ανέκδοτο».
