Έχουν σηκώσει τη σημαία της Ελλάδας ψηλά ουκ ολίγες φορές, χαρίζοντάς μας επιτυχίες υψηλού επιπέδου σε ένα άθλημα ελάχιστα γνωστό στη χώρα μας, ιδιαίτερα δημοφιλές όμως και μέρος της μακραίωνης πολιτιστικής παράδοσης και κουλτούρας της Ανατολής και όχι μόνο. Η Ελληνική Ομοσπονδία Μουιτάι χαίρει του σεβασμού και της αναγνώρισης σε παγκόσμιο επίπεδο λόγω των συμμετοχών και των διακρίσεων των αθλητών μας, και όμως το επίσημο κράτος αρνείται πεισματικά επί σειρά ετών να την αναγνωρίσει!
Το μουιτάι (στην ελληνική ορολογία «ταϊλανδέζικη πυγμαχία»), είναι ένα δυαδικό άθλημα επαφών και συγκρούσεων, μια πολεμική τέχνη με ιστορία πάνω από 2000 χρόνια. Στη μάχη χρησιμοποιούνται όλα τα μέλη του σώματος σαν όπλα άμυνας και επίθεσης. Είναι το εθνικό άθλημα της Ταϊλάνδης και απολαμβάνει στην πατρίδα του τη δημοτικότητα που έχει το ποδόσφαιρο σε άλλες χώρες. Τέτοια είναι η σημασία που έδιναν οι Ταϊλανδοί στο μουιτάι, που κάποτε ένας αγώνας μουιτάι έκρινε ακόμα και το ποιος θα γινόταν βασιλιάς!
Στη χώρα μας υπάρχει από το 1999 ένας επίσημος φορέας που είναι και μέλος της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, καθώς και συνιδρυτής της Βαλκανικής. Και ενώ η διεθνής αθλητική κοινότητα την αναγνωρίζει επίσημα, παρά τις πεισματικές προσπάθειες του Μιχάλη Δρόσου, προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μουιτάι για κρατική αναγνώριση, το θέμα φαίνεται ότι «κολλάει» τα τελευταία 6 χρόνια κάπου μεταξύ των συρταριών του υπουργείου Πολιτισμού και της αδύναμης βούλησης των κρατικών παραγόντων να πράξουν το… αυτονόητο.
Απολαύστε το μουιτάι στην παραδοσιακή αλλά και την αγωνιστική του μορφή σε ένα εντυπωσιακό και απόλυτα δυναμικό βίντεο – ρεπορτάζ της zougla.gr.
«Η Ελληνική Ομοσπονδία Μουιτάι δεν επιθυμεί καμία οικονομική απολαβή, παρά μόνη την κατοχύρωση της νομιμότητας και εγκυρότητας των διοργανώσεών της, καθώς και τη δυνατότητα συμμετοχής της εθνικής μας ομάδας στις διεθνείς αθλητικές εκδηλώσεις, που διεξάγονται υπό την αιγίδα της ΔΟΕ», ξεκαθαρίζει ο Μιχάλης Δρόσος στη zougla.gr, επισημαίνοντας ότι τα τελευταία 6 χρόνια έχει διαβιβάσει ουκ ολίγες φορές το αίτημά του στις αρμόδιες υπηρεσίες.
Και αφού ο άνθρωπος δεν βρήκε καμία άκρη με τη γενική γραμματεία αθλητισμού, ζήτησε τη βοήθεια τόσο της παγκόσμιας όσο και της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, προκειμένου να γίνει η… ελληνική αναγνώριση! Οι διεθνείς οργανισμοί κινητοποιήθηκαν αμέσως και απέστειλαν σύσταση στη γενική γραμματεία αθλητισμού, προκειμένου να υπάρξει αναγνώριση της ΕΟΜΤ, καθώς σε διαφορετική περίπτωση διακυβεύεται η νομιμότητα της συμμετοχής των αθλητών μας στις διεθνείς διοργανώσεις!
Σημειώνεται ότι μέχρι σήμερα οι αθλητές μας συμμετέχουν (και διακρίνονται) στις διεθνείς διοργανώσεις με ειδική άδεια –εν αναμονή της επίσημης-, λόγω «της αθλητικής κληρονομιάς και παράδοσης της Ελλάδας», όπως επικαλούνται οι άνθρωποι της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μουιτάι! Πάλι καλά που οι ξένοι υπολογίζουν και τέτοια κριτήρια στις επιλογές τους, γιατί αλλιώς οι γραφειοκρατικές κωλυσιεργίες θα είχαν στερήσει τόσο την ανάπτυξη του αθλήματος, όσο και τις σπουδαίες επιτυχίες που αυτό μας έχει χαρίσει παγκοσμίως.
Σε λίγες ημέρες διεξάγεται το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στη Ρώμη και η συμμετοχή των πρωταθλητών μας βρίσκεται… στον αέρα. Θα πράξει η Πολιτεία το προφανές –χωρίς μάλιστα να υπόκειται η ίδια σε οποιαδήποτε οικονομική ή άλλου τύπου υποχρέωση- ή οι αθλητές μας για να συμμετάσχουν θα βασίζονται μόνο στο σεβασμό που προκαλεί το… ελληνικό τους διαβατήριο;
