ΠΓ
«Σε πότισα ροδόσταμο, με πότισες φαρμάκι». Η φωνή είναι γνωστή και ο Μίκης ανασηκώνεται. Είναι σούρουπο της 20ής Μαρτίου 1970, Χούντα, και έξω από τις φυλακές Ωρωπού, στον παρακείμενο μόλο, σιγοπαίζει ένα μπουζούκι και ακούγονται δυο τρεις φωνές. Γνωστές φωνές, είναι η αλήθεια. Ο Μίκης, που έχει σταθεί στο συρματόπλεγμα, με τα πολλά αναγνωρίζει τη φωνή του Μανώλη Χιώτη, ο οποίος με την παρέα του έχει αράξει έξω από τη φυλακή και τραγουδά. Οι φύλακες το διασκεδάζουν, αλλά ο διοικητής τρέχει να ζητήσει τα χαρτιά των «εισβολέων», τους οδηγεί στο «Διοικητήριον» και κατόπιν στη Διεύθυνση Χωροφυλακής στη Νέα Ιωνία. Πίσω από τα σύρματα στον Ωρωπό ακούγεται ακόμη ο αντίλαλος:
«Της παγωνιάς αετόπουλο, της ερημιάς γεράκι». Λίγες ώρες αργότερα ο Μανώλης Χιώτης μεταφέρεται στο Ιπποκράτειο. Πεθαίνει από ανακοπή την 21η Μαρτίου. Η πενιά έξω από τις φυλακές Ωρωπού ήταν και η τελευταία του.
