Ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο μιας Ελλάδος που σήμερα δεν υπάρχει πια είναι ο θάνατος του Γιώργου Αμερικάνου.
Απομακρύνεται όλο και περισσότερο η θερμοκρασία μιας άγνωστης στη σημερινή γενηά βαλκανικής μικροκοινωνίας με την απώλεια του μεγάλου μπασκετμπωλίστα. Μοιάζει και μ’έναν προσωπικό χαμό, σα να χάθηκε κάποιος μακρυνός συγγενής, ένας φίλος από τα παληά, για όσους Έλληνες τον βίωσαν σαν αθλητή της ΑΕΚ και της εθνικής ομάδος.
Ο Γιώργος Αμερικάνος, τον οποίον πάντα θα θυμάται η Ιστορία διότι κατοχυρωμένα είναι μέσα στις κατεγραμμένες πρωτοκαθεδρίες , μεσουράνησε πριν ο τόπος μας γνωρίσει τα drugs, το lifestyle, το gossip, αλλά και το αίσχος της γηπεδικής κερκίδας.
Στον αθλητισμό λειτουργούσε ακόμα το επικό, το ηρωϊκό, το πρωταγωνιστικό για τους κορυφαίους, για τους πρώτους, όχι το φιρμάτο, το βεντετίστικο. Οι ομάδες ήταν δημιουργήματα αγάπης, κατάθεση ψυχής ανθρώπων παθιασμένων με το ποδόσφαιρο, με το μπάσκετ, με το στίβο.
ΜΝΗΜΕΣ πόνου στην Κοκκινιά όταν ο Γιώργος Αμερικάνος πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, γράφει ο apodytiriakias.gr
