Επιμέλεια: Γιάννης Παναγιωτακόπουλος
Στις 14 Μαΐου του 2024, στο πλαίσιο συνεδρίου του Κύκλου Ιδεών σε συνεργασία με το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, ο Διονύσης Σαββόπουλος συναντήθηκε με τον Ευάγγελο Βενιζέλο για μια σπάνια δημόσια συνομιλία με θέμα «Η καμπύλη της Μεταπολίτευσης (1974–2024)».
Η συζήτηση εξελίχθηκε σε μια βαθιά, ανθρώπινη αναδρομή στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης, μέσα από τη ματιά του καλλιτέχνη που σημάδεψε με τη μουσική του την πορεία της σύγχρονης Ελλάδας.
Ο Σαββόπουλος περιέγραψε τη Μεταπολίτευση ως μια «ιστορική στιγμή πανηγυρισμού και επιστροφής», αλλά και ως μια μακρά περίοδο αυτογνωσίας. Θύμισε την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, την απελευθέρωση των πολιτικών εξορίστων και το κλίμα εθνικού ενθουσιασμού, σημειώνοντας χαρακτηριστικά:
«Όλοι μας νιώθαμε πως πέφτει μια αυλαία, χωρίς να ξέρουμε αν τελείωσε ποτέ».
Ο δημιουργός υποστήριξε πως η «καμπύλη» της Μεταπολίτευσης έκλεισε μετά τη διακυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστεράς», ενώ ο Ευάγγελος Βενιζέλος παρατήρησε ότι «το δημοψήφισμα του 2015 ίσως να ήταν το τέλος». Ο Σαββόπουλος συμφώνησε:
«Ναι, εκεί αισθάνθηκα ότι έπεσε η αυλαία. Τα είδαμε όλα».
Η συζήτηση ανέδειξε τον στοχαστικό και αυτοσαρκαστικό χαρακτήρα του. Όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον προσκάλεσε να φανταστεί τον εαυτό του σε μια μελλοντική συζήτηση για τα 100 χρόνια της Μεταπολίτευσης, ο Σαββόπουλος απάντησε μουσικά, τραγουδώντας — στη μελωδία του Εθνικού Ύμνου — τους στίχους:
«Δεκατέσσερις του Μάη, μία μέρα σαν κι αυτή,
ο Βαγγέλης κι ο Διονύσης εμφανίστηκαν μαζί.
Θα περάσουνε τα χρόνια, θα πεθάνουν και οι δυο,
μα η Ελλάδα δεν πεθαίνει κι ας έχει πυρετό,
μα η Ελλάδα δεν πεθαίνει κι ας έχει πυρετό».
Η συγκινητική αυτή στιγμή έμελλε να είναι μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του σπουδαίου τραγουδοποιού, που με το έργο και τον λόγο του συνδέθηκε όσο λίγοι με τη μεταπολιτευτική ταυτότητα της χώρας.
Πηγή: Youtube
