Του Βασίλη Γ. Σαρημπαλίδη
«Ματιές στον κόσμο». Αυτός είναι ο τίτλος της νέας εκδοτικής δουλειάς και προσπάθειας του Δημήτρη Παπανδρέου που κυκλοφορεί σήμερα Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου. Ο συγγραφέας, γνωστός Το καλύτερο δώρο Χριστουγέννων για τους φίλους της μοτοσικλέτας και… όχι μόνο! δημοσιογράφος και εκδότης με έμφαση στα θέματα αυτοκινήτου και μοτοσικλέτας, προσπαθεί να μεταφέρει με απλό τρόπο καθημερινές ιστορίες αναβατών μοτοσικλέτας.
Δέκα ιστορίες από ανθρώπους που αγαπούν και χρησιμοποιούν καθημερινά την… ερωμένη τους και περνούν μαζί της, ξεχωριστές στιγμές. Τα διηγήματα δεν είναι Χριστουγεννιάτικα ούτε γιορτινά. Είναι ιστορίες για ανθρώπους που εκτιμούν τους δύο τροχούς και ζουν γι’ αυτούς. Απευθύνονται σε παλαιούς και νέους αναβάτες ακόμα και σε γυναίκες που ίσως να μην ξέρουν και πολλά από μοτοσικλέτες…
Καθημερινές ιστορίες…
Η ονομασία του βιβλίου «Ματιές …στον κόσμο» είναι στην ουσία ματιές στον απλό κόσμο, στους
Το βιβλίο κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα Αθήνας-Πειραιά αλλά μπορεί ο καθένας να το παραγγείλει και τηλεφωνικά!καθημερινούς συνηθισμένους ανθρώπους, που περνούν τη ζωή τους χωρίς να φαίνονται, χωρίς να ενοχλούν… Μέσα από την γραφή του Δημήτρη Παπανδρέου οι ξεχωριστοί αυτοί ήρωες της καθημερινότητας θα «φωτιστούν» και θα τους ανακαλύψουμε για να μάθουμε πόσο σημαντικό είναι να ζούμε απλά την καθημερινότητά μας. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα απλά πράγματα μένουν…
Tο βιβλίο κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα Αθήνας-Πειραιά. Έχει 224 σελίδες και η τιμή του είναι 9,40 ευρώ. Για όσους ενδιαφέρονται να το αποκτήσουν και να τους αποσταλεί στο χώρο τους σε όλη την Ελλάδα μπορούν να το παραγγείλουν στα e-mail magnitisbooks@gmail.com και papandreou@live.com ή να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο 6950974410
Ο Δημήτρης Παπανδρέου γράφει για την έκδοση του «Ματιές στον κόσμο»
Πέρασαν 20 χρόνια από τότε που δημοσιεύθηκε το τελευταίο Χριστουγεννιάτικο διήγημα στο περιοδικό μοτοσυκλέτας MOTOSPORT. Η αρχή είχε γίνει το 1986 και το τέλος ήρθε το 1995. Και λέω το τέλος», Από το 1986 στο… 2015 με διηγήματα ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Η ιστορία καταγράφεται…γιατί ο λόγος που δεν συνεχίστηκαν τα διηγήματα και τα επόμενα χρόνια, ήταν ακριβώς επειδή είχε τελειώσει μια εποχή, είχε ολοκληρωθεί μια περίοδος μετάβασης, είχε κλείσει ένας κύκλος.
Και η μοτοσικλέτα, στην Ελλάδα τουλάχιστον, είχε εγκαταλείψει για πάντα τα ανεξερεύνητα μονοπάτια του συναισθήματος, μπαίνοντας στις λεωφόρους της εμπορικότητας -όπου και παραμένει μέχρι σήμερα, πότε Γιαπωνέζα, πότε Ευρωπαία και πότε Κινέζα, ανάλογα με την ευκολία ή την δυσκολία έγκρισης των καταναλωτικών δανείων.
Φλορέτες και άλλα..
Δεν είχε πια νόημα, «ένιωσα» (τότε, το ’96), το να μιλάς για Ζακς, Φλορέτες, τετρακύλινδρες μελωδίες και «μοτοσικλετιστικά πάθη» στο νέο κοινό που αγόραζε ογκώδεις «εντούρο» μοτοσικλέτες 300 κιλών για να κυκλοφορεί στο κέντρο της πόλης. Έτσι, η νέα εποχή των δύο τροχών (στην οποία έπεσε μετά μανίας ο βουλιμικός καταναλωτής των πιστωτικών), είχε κέρδη και απώλειες. Κέρδη πωλήσεων και τεχνολογίας, απώλειες νοημάτων, ιδεών και συναισθημάτων. Στον μικρό (ή και μεγάλο κατ’ άλλους) κόσμο του MOTOSPORT, πρώτα σταμάτησαν τα Χριστουγεννιάτικα διηγήματα (που εν τέλει δεν ήταν καθόλου, ή αποκλειστικά, «Χριστουγεννιάτικα»), μια δεκαετία μετά το ίδιο το περιοδικό ανέστειλε («προσωρινά», όπως νόμιζα) την έκδοσή του, και λίγα ακόμη χρόνια αργότερα, κατά το 2010, η ίδια η μοτοσικλέτα «έφαγε τον εαυτό της» (κάτι που κάποιοι είχαν διαβλέψει από το ’90, και που διαφαίνεται με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια σήμερα, όπως η μοτοσικλέτα «απομακρύνεται» από το μεγάλο κοινό με εντυπωσιακά αλλά πανάκριβα και -συγνώμη για τον χαρακτηρισμό- «απάνθρωπα» μοντέλα).
Τα όνειρα δεν κοστίζουν…
Άρα; Πολύ απλά, πάμε από την αρχή! Γιατί μπορεί λόγω οικονομικών ο κόσμος να μην αγοράζει πια σοβαρές μοτοσικλέτες, αλλά την επιθυμία, την αγάπη, το όνειρο, την ανάμνηση, την ελπίδα, την ιδέα, Ο Δημήτρης Παπανδρέου είναι ένας… παθιασμένος και ρομαντικός δημοσιογράφος – εκδότης του αυτοκινήτου και της μοτοσικλέτας και βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία… δεν μπορεί κανείς να του την στερήσει. Και όταν οι «υλικές αξίες» και αγαθά -για οποιονδήποτε λόγο- γίνονται δυσπρόσιτες, ο άνθρωπος καταφεύγει (επιστρέφει) σ’ αυτό που δεν κοστίζει τίποτα και αξίζει περισσότερο: Στη σκέψη, στο μυαλό, στο πνεύμα.
Πάμε κι εμείς «από την αρχή» λοιπόν, με το βιβλίο. Πάμε να ρίξουμε «Ματιές…στον κόσμο». Πάμε πίσω στο 1986, τότε που οι μοτοσικλέτες ήταν πιο «λίγες» αλλά πιο σημαντικές. Πιο «αργές» αλλά και πιο σπάνιες. Λιγότερο εξελιγμένες αλλά «πιο μπροστά». Χωρίς πλήρη αποδοχή από την κοινωνία, γι’ αυτό και αποτελούσαν την επιλογή και το προνόμιο των «ξεχωριστών». Πάμε να θυμηθούμε τις πρώτες «απειλές», τα πρώτα «Ευρωπαϊκά σύννεφα» που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στη Δύση, σύννεφα που κάποιοι τα έδειχναν από τότε (έστω και σαν «διηγήματα επιστημονικής -ή μελλοντολογικής- φαντασίας»).
Δέκα διηγήματα.. πάθους
Σύννεφα που έγιναν καταιγίδα και τυφώνας που συνεπήρε την όμορφη ηλιόλουστη Ελλάδα στο έρεβος του χρέους και των λανθασμένων πολιτικών, αλλίμονο, με τα δικά μας, επανειλημμένα, «ναι».
Πάμε πίσω, στην εποχή που τα κινητά τηλέφωνα είχαν μέγεθος ημιφορτηγού, που η ενημέρωση ήταν ελλιπής και η επικοινωνία από δύσκολη έως αδύνατη, αλλά η αγάπη γι’ αυτό που ο καθένας είχε επιλέξει να κάνει, ήταν άδολη και δυνατή. Πάμε ακόμα πιο πίσω, και μετά πάλι μπροστά. Τότε, το 1985-90, που οι σημερινοί τριαντάρηδες ήταν βρέφη, και που οι σημερινοί μεσήλικες στέκονταν, νεολαίοι προβληματισμένοι, μπροστά σε σταυροδρόμια μεγάλων, ή μικρότερων, αποφάσεων. Κομμάτια της ζωής αγαπημένα, μυρωδιές Ελλάδας ξεχασμένης, η μοτοσικλέτα να μας συντροφεύει, και πάνω απ’ όλα η αγάπη των ανθρώπων. Η φιλία τους και η μοναξιά τους, η ένωση και ο χωρισμός τους, η μικρότητα και το μεγαλείο τους, η Άβυσσος Ψυχή…
Όλα αυτά, σε δέκα διηγήματα.
Στην Ελλάδα.
Για δέκα ανθρώπους που αγαπούσαν την μοτοσικλέτα.
Και έτυχε να είναι Χριστούγεννα.
