Κατά τη γνωριμία μας με κάποιον συνάνθρωπό μας, είναι συχνό φαινόμενο να νιώθουμε την ανάγκη να ρωτάμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα για να τον γνωρίσουμε. Ορισμένες φορές, αυτό το μικροσκόπιο που τοποθετούμε επάνω του λειτουργεί ελεγκτικά και αγχωτικά για τον συνομιλητή μας, με αποτέλεσμα να μην είμαστε και η πιο ευχάριστη παρέα.
Εκτός των άλλων με ερωτήσεις του τύπου «Πού δουλεύεις και τι κάνεις;», είναι σαν να ζητάμε από τον συνομιλητή μας και εν δυνάμει καινούργιο μας φίλο, να μας δείξει μέρος της ταυτότητάς του.
Καλώς ή κακώς, αλλά παντελώς αψυχολόγητα, ως άνθρωποι χρησιμοποιούμε ένα κομμάτι πληροφοριών από τους συνανθρώπους μας, ώστε να προχωρήσουμε στη διαδικασία της αξιολόγησης και να αποφασίσουμε πόσο «σημαντικός» είναι ο εκάστοτε «άλλος».
Βέβαια, μέσα σε όλα, κάτι που υποβόσκει χαμηλόφωνα είναι οι κρυφοί και άγραφοι κανόνες της κοινωνίας, που θεωρούν επιτυχημένο κάποιον που εργάζεται, λαμβάνει έναν υπέρογκο μισθό και η προσωπικότητά του ακτινοβολεί λάμψη και πολυτέλεια. Γενικά, η λέξη της επιτυχίας για κάποιον λόγο (ποιον άραγε;) είναι συνυφασμένη με τα χρήματα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο govastileto.gr
