Ο «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.» έκανε το σωστό βήμα!
Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας
Ο Χρόνος·
άλλοτε -μαζί με τον Χώρο- εκπροσωπεί εξ ημισείας το Ασύλληπτο, το Αδιανόητο, το Άπειρο,
και άλλοτε κλείνεται στο στενό πλαίσιο που χρησιμοποιούμε εμείς οι άνθρωποι
προκειμένου να μετράμε τη Ζωή αλλά και το(ν) (Μετά) Θάνατον.
Ο Χρόνος που θηλυκοποιείται και γίνεται «Χρονιά»,
ο Χρόνος που ουδετεροποιείται και γίνεται «Έτος»,
ο Χρόνος που αποκτά πληθυντική εκδοχή χωρίς ενικό και γίνεται «Χρόνια».
«Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε, παιδιά,
και τού χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά…»,
λέει το συγκινητικό εορταστικό άσμα των ημερών,
όμως έλα που τώρα πια έχουμε φτάσει ως Ελληνική Κοινωνία
να ξεμακραίνουμε από τον παλιόν τον χρόνο δίχως τον πόνο τού χωρισμού
και να προσδοκούμε ότι η διατύπωση «σωτήριον έτος»
θα βρει επί τέλους την ουσιαστική εφαρμογή της (σ)το 2023.
Το 2023 είναι έτος εκλογών για τη χώρα μας
και πλέον κατεπείγει να απαλλαγούμε -διά τής ψήφου μας- από τούς κατ’ ευφημισμόν «σωτήρες»
που από τις 7 Ιουλίου 2019 βυθίζουν την πατρίδα μας στη Διαπλοκή, στη Διαφθορά, στη Σήψη.
Η Δημοκρατία έχει δεχθεί αναρίθμητα πλήγματα σε αυτό το θλιβερό διάστημα,
η Δεξιά απέδειξε για πολλοστή φορά ότι διαθέτει την «τεχνογνωσία»
ώστε να εκμεταλλεύεται τα νεκρωμένα αντανακλαστικά τής τρίπτυχης καθυστερίλας
και τη διαχρονική αμνημοσύνη που χαρακτηρίζει τούς απανταχού αλλοτριωμένους λαουτζίκους,
η Αριστερά προσπαθεί να ωθήσει σε αξιακή αναθεώρηση τον παραδοσιακώς φασιστάκο Νεοέλληνα.
Ναι, όσο κι αν δεν μάς αρέσει,
η σκληρή αλήθεια είναι ότι
η Αριστερά αποτελεί την έσχατη λύση ανάγκης στην πάλαι ποτέ «Κοιτίδα τής Δημοκρατίας»,
καθώς αντιμετωπίζεται ως πολιτική «τσόντα»
που ανασύρεται μόνο όταν η Πατρίδα φτάνει στα αδιέξοδα που εσαεί οδηγείται από τη Δεξιά.
Η Συντηρητική Παράταξη -ούσα ντιενεϊκώς συμπλεγματική και σκοταδιστική-
γνωρίζει ότι απευθύνεται σε μία λοβοτομημένη πλέμπα όπου η Φαιά Ουσία είναι είδος εν εξαφανίσει
(καθώς η Σκέψη έχει αντικατασταθεί
από την κάπηλη και υστερική αναπαραγωγή τού στερεότυπου «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια»)
και έτσι -διόλου τυχαία, αφού είναι εξασφαλισμένο το ακροατήριο-
κάθε συκοφαντική εκστρατεία που μετέρχεται η Δεξιά είναι εκ προοιμίου επιτυχής.
Εν προκειμένω, λοιπόν,
η -ίσως- πιο εύστοχη συκοφαντική εκστρατεία
ήταν να στοχοποιηθεί, να αποδομηθεί, να μαγαριστεί και εν τέλει να ακυρωθεί
το περίφημο «Ηθικό Πλεονέκτημα τής Αριστεράς».
Όταν ψάχνεις, βρίσκεις.
Όταν ψάχνεις αφορμή, βρίσκεις αφορμή.
Η Δεξιά -κατά τη διάρκεια τής τετραετούς διακυβέρνησης τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»-
βρήκε αναρίθμητες ασήμαντες αφορμές και ολίγες σημαντικές αιτίες
ώστε να καθαγιάσει τα κόμπλεξ της και να νομιμοποιήσει τα εγκλήματά της
μέσα από την αποδόμηση των πολιτικών αντιπάλων της
και προωθώντας λυσσαλέα στους πολίτες την ισοπεδωτική αντίληψη «Όλοι ίδιοι είναι.».
«Παρένθεση» ήταν, και πάει…
Όντως, η περίοδος 2015-19 ήταν παρένθεση,
καθώς είχαμε απομακρυνθεί από τη Σαπίλα, από τα Σκάνδαλα, από τη Μαφία,
αλλά το Παρακράτος είχε βαθιές ρίζες
και εκμεταλλεύθηκε στον υπέρτατο βαθμό την αμηχανία και τη σχετική ατολμία
που ενεφάνισε η «Πρώτη φορά Αριστερά».
Όταν η συντριπτική πλειονότητα των σταθμών είναι φίλα προσκείμενοι σε ένα κόμμα,
είναι πανεύκολο να χειραγωγήσεις και να ποδηγετήσεις μία τηλεορασόπληκτη γερασμένη κοινωνία.
Ως εκ τούτων, το Πάθημα (επιβάλλεται να γίνει) Μάθημα.
Η οδυνηρή ήττα τής 7ης Ιουλίου ήταν ένα εκκωφαντικό μήνυμα
που αναμφιβόλως επέβαλε την Ενδοσκόπηση και την Αυτο-Κριτική.
Τώρα θα είναι αλλιώς…
…
Είναι 28 Δεκεμβρίου τού 2022
και εκεί γύρω στο μεσημέρι ο τηλεοπτικός σταθμός «Open» εκδίδει ανακοίνωση
γνωστοποιώντας πως η Πόπη Τσαπανίδου προέβη σε λύση τής συνεργασίας «για προσωπικούς λόγους».
Πριν καν εμπεδώσουμε την έκπληξη από την απρόσμενη εξέλιξη
-μόλις λίγες ώρες μετά την επίσημη ενημέρωση από το κανάλι-
έρχεται ακόμη πιο απρόσμενη εξέλιξη που επιτείνει την έκπληξη και εξηγεί την Επιλογή.
Η Πόπη Τσαπανίδου αναλαμβάνει Εκπρόσωπος Τύπου τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»!
ΩΡΑΙΑ!
Ωραία (Πληθυντικός Ουδετέρου Γένους)!
Ωραία (Ενικός Θηλυκού Γένους)!
Το Ωραίο -ετυμολογικώς- είναι το πράγμα που γίνεται στην ώρα του.
Η Ωραία και ο Ωραίος -ετυμολογικώς- είναι οι άνθρωποι που ταιριάζουν με την Ώρα,
είναι οι άνθρωποι που ταιριάζουν με τις περιστάσεις τής ζωής (τους).
Και ναι, η Πόπη είναι Ωραίος Άνθρωπος, η Πόπη είναι Ωραία Γυναίκα!
Είναι συγκλονιστικό, είναι συνταρακτικά λογοτεχνικό, είναι μοιραίο·
η Πόπη Τσαπανίδου είναι Ωραίος Άνθρωπος και Ωραία Γυναίκα,
ενώ όλα στη ζωή της έδειχναν να συμβαίνουν και συνέβαιναν τόσο νωρίς και τόσο αργά συνάμα.
Μόλις στα 22 της χρόνια βιώνει την πασίγνωστη στο Πανελλήνιο προσωπική τραγωδία της,
καθώς σκοτώνεται ο σύζυγός της
και μένει μόνη με ένα παιδί δύο ετών στην αγκαλιά,
αλλά και με δίδυμα να κυοφορούνται στον σοκαρισμένο οργανισμό της.
Μία νεαρή κοπέλα με όνειρα που συνωνυμούσαν με την Οικογένεια,
μία μετέφηβη που είχε επιδιώξει από νωρίς τη μυσταγωγική Μητρική Ιδιότητα,
έμενε επί πένθους κρεμάμενη.
Αυτό το κορίτσι καλούταν τόσο πρόωρα να μετέτρεπε τον Θάνατο σε «Κίνητρο Ζωής»,
καθώς το σπίτι είχε άλλα τρία κορίτσια που κρέμονταν από τη ζωή της.
Η Πόπη είχε την ψυχή να αντιμετωπίσει με υπερηφάνεια το Πεπρωμένο.
Μέχρι πριν την τραγωδία, όλα είχαν γίνει νωρίς,
μετά την τραγωδία, όλα θα γίνονταν αργά.
Κι όμως,
αυτή η υπέροχη γυναίκα βρήκε τη δύναμη να ισορροπήσει τα Ανισορρόπητα
και ουδέποτε να εκπέμψει την απέλπιδα οπτική «Η ζωή που δεν έζησα.».
Συναισθηματική. Τρυφερή και Σκληρή. Στωϊκή και Μαχητική.
Ενεργητική και -όχι παθητική, αλλά…- Παθιασμένη.
Ιδεαλίστρια και ουδόλως ιδεοληπτική.
Ονειρευόμενη και ουδόλως ονειροπαρμένη.
Εκπέμπουσα ιδιαιτέρως θετική αύρα.
Θηλυκό. Γοητευτική. Ερωτική.
Χωρίς να διεκδικεί την αναγνώριση τής φύσης της,
χωρίς να περιφέρει τη Γυναικεία Φύση
μέχρι να γίνει στους άλλους και -κυρίως στην ίδια- σαν μια ξένη φορτική.
Ο Καβάφης ήταν εκκωφαντικά παρών στη ζωή της,
η Πόπη είχε αποχαιρετήσει ήδη την «Αλεξάνδρεια» που αιφνιδίως έχασε,
αλλά όπου γης (και) πατρίς, όπου Ζωή (και) «Αλεξάνδρεια».
Η Πόπη είναι ερωτική αλλά όχι σέξι,
διότι οι γυναίκες σαν την Τσαπανίδου
δεν καταδέχονται να εκπίπτουν στην υπερχείλιση τής σεξουαλικότητας αναζητώντας αναγνώριση.
Τα πλούσια μεσογειακά μαλλιά της, τα πεντακάθαρα μάτια της, το έντονο βλέμμα της,
η υπέροχη μπάσα φωνή της, τα δωρικά ζυγωματικά της, τα ιωνικά χείλη της,
είναι το «Πρόσωπο τής Ελληνίδας» που αρέσει σε όλον τον Κόσμο,
είναι το Πρόσωπο που εκπροσωπεί επαξίως το Γυναικείο Φύλο
και συνάμα εκπροσωπεί επαξίως την Αισθητική τού Ανδρικού Φύλου περί Γυναικών.
Πάντα κομψή (είτε με ταγέρ, είτε με αλήτικο φθαρμένο τζιν),
ουδέποτε επιδεικτική αλλά πάντα επιβαλλόμενη διά τής ξεχωριστής παρουσίας της
και τής έντονης προσωπικότητάς της,
η Πόπη αποτελεί «Σύμβολο τού Γυναικείου Φύλου»!
…
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας υποδέχθηκε την Πόπη Τσαπανίδου
-καλωσορίζοντάς την στα νέα καθήκοντά της-
αυτή ήταν μία υπέροχη εικόνα
όπου πρωταγωνιστούσαν δύο αυθεντικοί, αληθινοί, ειλικρινείς, έντιμοι, καλόκαρδοι άνθρωποι.
Η αγκαλιά που αντήλλαξαν δεν ήταν προϊόν υποκρισίας και συμφέροντος,
αλλά η εγκάρδια αμοιβαία δήλωση για κοινούς αγώνες
προκειμένου να επιστρέψει η Δημοκρατία στη γενέτειρά της.
Κατά την προσωπική μου άποψη,
η συγκεκριμένη επιλογή τού «ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»
είναι -ΚΑΙ σε επίπεδο Ουσίας, ΚΑΙ σε επίπεδο Επικοινωνίας- Άριστη,
καθώς η Πόπη Τσαπανίδου έχει καταθέσει επανειλημμένως τα ουμανιστικά διαπιστευτήριά της
και έχει καταστεί σαφές από τις εκάστοτε τοποθετήσεις της σε θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος
ότι σέβεται και υποστηρίζει αδιαπραγματεύτως τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Επίσης,
εκτιμώ απέραντα σε αυτήν τη γυναίκα-δημοσιογράφο
ότι επί δεκαετίες κατέφερε να επιβάλει την ακέραια παρουσία της
σε ένα «Σύστημα» όπου παραδοσιακώς δεσπόζουν η Πατριαρχία και η Διαπλοκή.
Σύμφωνοι, πάντοτε τα καθεστώτα (θα) χρησιμοποιούν και επιφάσεις δημοκρατικότητας,
αλλά -ως αντισυστημικός που είμαι-
σάς βεβαιώ πως είναι μακράν δυσκολότερη συνθήκη
να είσαι «Αντι-Συστημικός εντός Συστήματος» παρά «Αντι-Συστημικός εκτός Συστήματος»
(πρόκειται για ψυχοφθόρο επίτευγμα που κατορθώνεται μετά από τεράστιες θυσίες).
Η πιο χαρακτηριστική τηλεοπτική στιγμή τής Πόπης Τσαπανίδου
-το τονίζω ότι μιλώ για «τηλεοπτική» και όχι για «δημοσιογραφική» στιγμή-
ήταν αναμφιβόλως η περίφημη και πολυσυζητημένη συνέντευξη με τον αείμνηστο Ντίνο Χριστιανόπουλο.
Ο λατρεμένος Ντίνος, ο αγαπημένος μου ποιητής,
όντας «Αντι-Συστημικός με Σφραγίδα»
(θυμίζω σε όσους το λησμονούν και γνωστοποιώ σε όσους δεν το ξέρουν
ότι αρνούταν να παρελάμβανε τα βραβεία που τού απονέμονταν),
βρήκε στην παρθένα ψυχή τής Πόπης ένα γόνιμο χωράφι
για να έσπερνε τη δηκτικότητά του, τη σκωπτικότητά του και τον σαρκασμό του
προς την Τηλεόραση και εν γένει προς το Σύστημα.
Περιπαικτικός και αφοριστικός καθώς ήταν
-αφού συχνά μετερχόταν ετούτες τις μεθόδους,
χρησιμοποιώντας τες ως διϋλιστήρια για να αντιλαμβανόταν τα σώψυχα των ανθρώπων-
έκανε την Πόπη να ξεσπάσει σε κλάματα.
Όχι, δεν ήταν κλάματα που είχαν προκληθεί από βαναυσότητα και σκληρότητα,
ούτε ήταν κλάματα ενοχής και τύψεων·
αυτά τα δάκρυα ήταν η υγροποίηση τής σιωπηλής αυτοκριτικής
και η έγνοια μήπως δεν έχεις κάνει αρκετά πράγματα για να αλλάξεις τον Κόσμο.
Εκείνη η ανεξίτηλη στιγμή ήταν το «πλήρωμα τού Χρόνου»
όπου η Πόπη Τσαπανίδου γινόταν -διά μέσω τού έξοχου Χριστιανόπουλου-
η ενσάρκωση τής ρήσης τού επίσης έξοχου Νίκου Καζαντζάκη:
«Ν’ αγαπάς την Ευθύνη.
Να λες “Εγώ· εγώ μονάχος μου θα σώσω τον Κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.”.»!
Αυτή είναι η Πόπη Τσαπανίδου!
Μία γυναίκα σύγχρονη και συνάμα βγαλμένη από ρομαντικό μυθιστόρημα τού 19ου αιώνα,
μία γυναίκα που συνδυάζει την Αριστερά με τον Κοσμοπολιτισμό,
ένας άνθρωπος που μάχεται για τη Δημοκρατία και για την Ελευθερία
ακόμη κι αν χρειάζεται να ανατρέψει την προ ετών δήλωση ότι δεν θα ασχολούταν με την Πολιτική.
Τυπικώς, πρόκειται για ανακολουθία,
αλλά στην πραγματικότητα είναι μία σεβαστή εκδοχή τής σοφής φράσης
που μάς έχει αφήσει ως κληροδότημα ένας ακόμη μεγάλος λογοτέχνης μας, ο Μανόλης Αναγνωστάκης:
«Γηράσκω αεί αναθεωρών…».
Ε…, πώς να μην πιστώσουμε την Αναθεώρηση σε αυτήν την ωραία γυναίκα,
που -παρ’ ότι έχει ήδη εγγονό- απέχει χρονικούς παρασάγγας για να προσδιορίζεται ως «γιαγιά».
Είπαμε· όλα έγιναν νωρίς, όλα θα γίνουν αργά…
ΥστερόΓιωργο..:
Πόπη,
έχω να σού απευθύνω -παρά το γεγονός ότι δεν γνωριζόμαστε προσωπικά-
την προτροπή να μην απαρνηθείς αυτό που είσαι προς χάριν τής κομματικής γραμμής.
Πόπη,
σού εύχομαι να έχεις επιτυχία στο εξαιρετικά δύσκολο και απαιτητικό έργο σου,
διότι οφείλεις να τιμήσεις πως για χάρη σου κινητοποιείται η Λογοτεχνία.
Πόπη,
είθε οι επερχόμενες εκλογές να απαλλάξουν την Ελλάδα από το «κουλό»,
είθε οι επερχόμενες εκλογές να απομακρύνουν τη χουντίζουσα κυβέρνηση,
είθε οι επερχόμενες εκλογές να οδηγήσουν την πατρίδα μας σε Αναγέννηση
και να εκπληρωθεί η επιμύθια προφητεία που αγαπάμε να ακούμε από τη γοητευτική μπάσα φωνή σου:
ΤΟ ΚΑΛΟ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!!!
Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος
