Ιουλία Καζάνα-McCarthy

Οι άλλοι μπορεί να αγνοούν την αξία σου, να προσποιούνται ότι δεν σε βλέπουν ή ότι δεν σε ακούν. Σημασία όμως έχει να μην ξεχάσεις εσύ ποιος είσαι...

Στις εποχές της απόγνωσης, επιβιώνουν όσοι κρατιούνται από το φως. Γιατί ακόμη κι όταν ο κόσμος γύρω μας καταρρέει, η ελπίδα ξυπνά από τις πιο μικρές, αθόρυβες αποδείξεις του καλού μέσα μας...

Σε έναν κόσμο που συχνά φαίνεται σκληρός και άδικος, η πραγματική δύναμη βρίσκεται στην καλοσύνη, την ενσυναίσθηση και τη φροντίδα. Το φως που δίνεις στους άλλους, φωτίζει και τη δική σου ζωή...

Τι θα γινόταν αν σου έλεγα ότι η λύση στα πιο δύσκολα προβλήματα της ζωής σου βρίσκεται ήδη μέσα σου; Ότι η αλλαγή που ψάχνεις δεν χρειάζεται έτοιμες συμβουλές, αλλά τη δική σου δημιουργικότητα; Μερικές φορές, η πιο δυνατή στιγμή στη ζωή σου ξεκινά από μια απλή, δική σου ιδέα...

Όλοι κρύβουμε μέσα μας μια σπίθα δημιουργικότητας. Το θέμα δεν είναι αν την έχουμε - αλλά πού θα την αφήσουμε να ανάψει...

Η δημιουργία δεν είναι μόνο τέχνη - είναι τρόπος ζωής. Κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία να δημιουργήσεις, να μεταμορφώσεις, να φτιάξεις κάτι που δεν υπήρχε πριν...

Δεν είναι οι περιστάσεις που καθορίζουν την πορεία σου, αλλά η αποφασιστικότητα που κρύβεις μέσα σου. Πόσο μακριά θα μπορούσες να φτάσεις αν εμπιστευόσουν απόλυτα τη δική σου δύναμη;

Η αληθινή επιτυχία κρύβεται στην ικανότητα να συνεχίζεις, ακόμα και όταν τα εμπόδια φαίνονται αξεπέραστα. Είσαι έτοιμος να μετατρέψεις κάθε αποτυχία σε σκαλοπάτι προς το στόχο σου;

Αν θέλεις να πετύχεις τους στόχους σου, το μόνο που χρειάζεσαι είναι αφοσίωση στους στόχους σου και να ξεκινήσεις – και να μην σταματήσεις ποτέ!

Η αληθινή ευτυχία και επιτυχία δεν έρχονται από το να ακολουθούμε τις προσδοκίες των άλλων, αλλά από το να δημιουργούμε μια ζωή που είναι σε αρμονία με το ποιοι πραγματικά είμαστε...

Η αληθινή ελευθερία αρχίζει όταν σταματάμε να ζούμε τη ζωή που ονειρεύονται οι άλλοι για εμάς και τολμάμε να ακολουθήσουμε το πάθος μας...

Οι προσδοκίες των άλλων μπορεί να μας κάνουν να ξεχάσουμε ποιοι είμαστε στ’ αλήθεια. Από την οικογένεια μέχρι την κοινωνία, το βάρος τους συχνά μας απομακρύνει από τα δικά μας όνειρα και επιθυμίες. Η αληθινή ελευθερία και πληρότητα ξεκινά όταν βρούμε το θάρρος να ζήσουμε με τα δικά μας μέτρα...

Δεν είναι για όλους, δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά όταν βρεις τον σωστό συνοδοιπόρο μπορεί να μεταμορφώσει τη ζωή σου...

Όταν ένας άνθρωπος τολμά να αλλάξει, οι κύκλοι της αλλαγής απλώνονται σε όλο το οικογενειακό σύστημα και πέρα από αυτό...

Για χρόνια η οποιαδήποτε συζήτηση γύρω από την ψυχική υγεία ήταν ταμπού, κάτι που έπρεπε να κρυφτεί πίσω από ντροπή και φόβο. Σήμερα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν ανοιχτά για τις δυσκολίες τους και ζητούν βοήθεια. Η δύναμη της συζήτησης, η αξία της θεραπείας και η σημασία της αποδοχής μπορούν να γίνουν οι δυνάμεις που θα αλλάξουν την κουλτούρα μας...

Θα υπάρξουν στιγμές που ο κόσμος γύρω σου θα αρχίσει να αμφιβάλλει. Θα υπάρξουν πρόσωπα που σήμερα σε χειροκροτούν και αύριο θα σου πουν «δεν γίνεται». Αλλά το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί, δεν είναι να σε εγκαταλείψουν οι άλλοι – είναι να εγκαταλείψεις εσύ τον εαυτό σου. Αυτό το άρθρο είναι μια υπενθύμιση: μην εγκαταλείπεις ποτέ τον πιο σημαντικό σύμμαχό σου, τον εαυτό σου...

Δεν χρειάζεται να φωνάξεις σε κάποιον για να τον βοηθήσεις να αλλάξει. Αρκεί να του δείξεις ότι βλέπεις μέσα του κάτι που ίσως έχει ξεχάσει και ο ίδιος: την αξία του. Η πραγματική υπευθυνότητα δεν φωνάζει – εμπνέει...

Μια προσωπική ιστορία για το πώς να δίνουμε στους άλλους το «benefit of the doubt». Πώς μια μικρή αλλαγή στον τρόπο που βλέπουμε τους ανθρώπους μπορεί να θεραπεύσει πληγές, να εμπνεύσει δύναμη και να αλλάξει δύο ζωές ταυτόχρονα...

Ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει πολλά, εκτός από το να είναι αόρατος. Όλοι μας χρειαζόμαστε κάποιον να μας βλέπει, να μας αγγίζει, να μας θυμίζει πως υπάρχουμε. Η σύνδεση δεν είναι πολυτέλεια. Είναι οξυγόνο...

Οι παλιές φιλίες και οι ανθρώπινες επαφές χάνονται στο βάρος της καθημερινότητας – είναι, όμως, και το απόλυτο αντίδοτο στη μοναξιά της σύγχρονης ζωής...

Δεν μοιάζει πάντα με κατάθλιψη. Δεν έχει πάντα σιωπή και δάκρυα. Κάποιες φορές, ο κίνδυνος αυτοκτονίας φοράει το χαμόγελο, την επαναστατικότητα ή την αδιαφορία για τις συνέπειες...